Begroting
Waarom maken
wij gemeentebegrotingen? Dit vroeg ik me af bij het doornemen van de Programma
Begroting 2013. Het antwoord op deze vraag is eigenlijk heel simpel: met de
begroting willen we vastleggen waaraan we als gemeenteraad het geld van de
gemeente willen uitgeven. We wijzen geld toe aan onze prioriteiten. De
begroting is het resultaat van deze afweging. Bij de algemene beschouwingen
naar aanleiding van de Kadernota benoemen wij onze prioriteiten. Het is
vervolgens aan het college om dit verder in de begroting uit te werken. De raad
bekijkt vervolgens hoe het college hiermee is omgegaan.
Tot voor
enige jaren waren begrotingsbehandelingen marathonzittingen, waar moties en
amendementen over de tafel vlogen. De laatste jaren is deze praktijk drastisch
veranderd. Sinds de economische crisis en de teruglopende inkomsten van de
gemeenten, die daarvan het gevolg zijn, is de speelruimte voor de raad
aanzienlijk afgenomen. Er is geen ruimte meer voor nieuw beleid; alles staat in
het teken van bezuinigingen om de meerjarenbegroting sluitend te krijgen. Dit
werkt verlammend en leidt tot weinig aansprekende begrotingen. Dit is niet
alleen in Laarbeek het geval; alle gemeenten worstelen hiermee.
Jaar na jaar
geen ruimte voor nieuw beleid heeft grote gevolgen. Het leidt tot stilstand en
haalt het hart uit de gemeentepolitiek. Zoals het nu gaat, passen we alleen
maar op de winkel. Net als het college. Dit is natuurlijk de dood in de pot van
de politiek. Waaraan het ontbreekt en waardoor het fout gaat, is het onvermogen
om vaste stramienen te doorbreken. Als de gemeente niet meer alle taken kan
uitvoeren en pijnlijke keuzes moet maken, is een heel ander beleid noodzakelijk
en moet er structureel veel veranderen. Besturen zoals we jaren gedaan hebben,
kan niet meer. De gemeente moet op de schop. Er moeten fundamentele keuzes
gemaakt worden aan de hand van politieke uitgangspunten.
Al aan het
begin van de crisis heeft het CDA nadrukkelijk en bij herhaling gepleit voor
een kerntakendiscussie. De coalitiepartijen hebben dit zonder meer afgewezen en
zijn zonder beredeneerd uitgangspunt begonnen aan een bezuinigingsdiscussie. Dit
heeft geresulteerd in het bezuinigingsplan 2011-2017. Zoals toen al te
voorzien was, is dit plan onvoldoende. Door nieuwe tegenvallers moet het
telkenmale aangevuld worden. Zo kunnen wij niet eindeloos doorgaan.
De enige
oplossing is radicaal te breken met het staande beleid. De gemeente moet
drastisch inkrimpen; regionale samenwerking zowel op uitvoering als op beleid
moet voorop staan. En de gemeente moet “ loslaten ” en gebruik gaan maken van
de aanwezige kwaliteiten van de burger die vandaag achtmaal beter opgeleid is
dan 50 jaar geleden. In deze omslag liggen kansen die we met beide handen
moeten aangrijpen. Echt doen en niet alleen deze uitgangspunten met de mond
belijden. De tijd dringt.
Voor reactie mail n aar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185
