woensdag 17 oktober 2012



 

Groei of toch niet?


De tijden dat de overheid alom tegenwoordig was ,zijn langzaam maar zeker voorbij. We hebben te maken met een terugtredende overheid die taken uit handen geeft en overlaat aan de burger en het particuliere initiatief. Financiële krapte is de werkelijke reden voor deze stap terug. De overheid verdedigt deze terugtrekkende beweging met de redenering dat de overheid niet alle taken hoeft uit te voeren en dat de burger zelf tot veel meer in staat is. De verzorging van de wieg tot het graf is definitief voorbij, zo luidt het nieuwe adagium. Een kleinere overheid zou de oplossing voor de problemen zijn. Het is de oplossing die vooral in rechtse kringen in Europa en Amerika opgeld doet.

Deze opvatting is de nieuwe ideologie die naar mijn idee wel heel gemakkelijk wordt omarmd door alle geledingen van de overheid ( rijk, provincie, gemeente). In de jaren van groei zijn allerlei taken naar de overheid gegaan die voorheen door de burgers zelf en het maatschappelijke middenveld werden verricht. Gevolg is dat het middenveld geërodeerd is en dat burenhulp een heel vaag begrip uit een ver verleden is geworden. Veel waardevols is verloren gegaan. Goed bedoeld maar wel heel jammer. Nu we terug moeten, breekt ons dat op. Herstellen van iets wat er ooit was, is moeilijker dan op het eerste gezicht lijkt.

De politiek heeft het altijd moeilijk met het woord bezuinigingen. Ze gebruiken liever  andere aanduidingen die het bezuinigen verhullen en er een positieve inhoud aangeven. Ze gebruiken bij voorkeur woorden als aanpassingen, systeemhervorming etc. Woorden als slagvaardig, kwalitatief hoogstaand en innovatief zijn ook gewilde aanduidingen om te versluieren wat eigenlijk bedoeld wordt. De mens wil nu eenmaal bedrogen worden,denk ik dan.

Er is ook een positieve ontwikkeling. In Duitsland is deze het beste gedocumenteerd. De Bertelsmann Stiftung heeft deze zomer een onderzoek uitgevoerd naar de opvattingen van de Duitsers. Wat bleek? Acht van de tien Duitsers zijn ervan overtuigd dat meer groei geen oplossing voor de crisis is. Zij vinden zorg voor het milieu en een eerlijker verdeling van de welvaart veel belangrijker dan het vergroten van hun eigen inkomen en bezit. Die Zeit heeft deze wijziging in opvattingen betiteld als postmaterialistisch.
In Nederland maken we ons druk over forensentaks, koopzondag en weigerambtenaren. Zijn dit belangrijker onderwerpen dan uitputting van natuurlijke hulpbronnen, sociale ongelijkheid, klimaatverandering, overbevolking, vervuiling van de natuur etc.? Waar dit land klein in is!

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185