Brussel maart 2016
Het was me de week wel, de afgelopen week. Eerst de
aanslagen in Brussel dinsdag en woensdag het plotselinge overlijden van Johan
Cruijff. Zo’n week moeten we niet zoveel hebben.
Na de verschrikkelijke aanslagen in Brussel hoorde ik
iemand zeggen dat we maar moesten wennen aan het nieuwe normaal. Ik kan U
zeggen : het went nooit en het mag dat ook niet. We mogen niet bij de pakken
gaan neerzitten en berusten. Het enige adequate antwoord dat wij kunnen geven is een verdere versterking van
Europa. Cameron in Engeland moet ogenblikkelijk stoppen met zijn gezeur over
een mogelijke Brexit; de Oost-Europese lidstaten moeten hun verzet tegen de
opname van vluchtelingen opgeven. Europa moet eenheid uitstralen.
Marc Chavannes maakte in zijn politiek dagboek afgelopen donderdag een paar rake
opmerkingen. Hij schreef: “ We kunnen niet in ons eentje veiligheid organiseren
”. Chavannes pleitte voor openheid en samenwerking. Het democratische
deel van Europa wordt omringd door gebieden waar instabiliteit en een gebrek
aan recht domineert, waar de staat zwak is of autoritair, waar democratie geen
gewoonte is. Lees zijn Politiek Dagboek op De Correspondent.
Politieke en economische vluchtelingen
kloppen op de deuren aan Europa. Met name de welvaart in de West-Europese en
Noord-Europese landen trekt hen aan. Zij laten zich door niets tegen houden. De
situatie in de thuislanden nopen hen om te vluchten. In bepaalde gevallen zijn
het politieke problemen die hen doen vertrekken; in andere gevallen zijn het
natuurrampen. En Europa is hopeloos verdeeld over de opvang. De EU heeft
overeenkomsten gesloten met Turkije, maar wat zijn deze overeenkomsten waard en
wat is de prijs die Europa hiervoor moet betalen. Het ziet er allemaal niet
heel vertrouwenwekkend uit.
