De drie decentralisaties
In
de aankondiging voor de conferentie WMO 2015 van Zorg+Welzijn op 24 september
a.s. in het Postillion Hotel Bunnik las ik
een paar essays over de beloften van de drie decentralisaties. Het zijn
zeer interessante artikelen die een scherp beeld schetsen van de huidige
werkelijkheid. Met Erik Gerritsen gruw ik van geluiden uit sociale wijkteam die
vol trots melden dat zij nog niemand hebben doorverwezen naar de dure
jeugdzorg. Het past perfect in de beleidslijn van veel gemeenten om problemen klein te houden. Uiteindelijk zal
dit tot meer kosten gaan leiden.
De verleiding is groot om 1 januari 2015 als het begin
van een nieuw tijdperk te markeren. Van verzorgingsstaat naar verzorgingsstad,
zo benoemde SCP-directeur Kim Putters de trend, waarbij 1 januari 2015 als een
soort grensovergang, een waterscheiding leek te fungeren. Toch is dat een
vertekende weergave van de werkelijkheid. De vernieuwingsagenda die als
grondstof dient voor de drie decentralisaties, kondigt zich immers al jaren,
misschien zelfs wel decennia, aan. Wat in de decentralisaties bij elkaar komt,
is dus niet zozeer een gril van Haagse beleidsmakers, die in een vlaag van
wijsheid hebben besloten om het hele sociale domein onder het beheer van
gemeenten te brengen, maar de conclusie uit allerhande overwegingen, discussies
en programma’s die de afgelopen jaren binnen gemeenten de aanzet hebben gegeven
tot nieuwe praktijken.
In al die pogingen om op een andere wijze te werken,
om integraal werken mogelijk te maken, om burgers meer dan in het verleden aan
het roer te zetten, zijn de kiemen gezaaid die in het post-1 januari 2015-
tijdperk tot wasdom moeten komen. Er is over hoe het allemaal precies gaat
uitpakken veel onzeker, maar het is bepaald niet zo dat de drie
decentralisaties bij gemeenten een sprong in het duister is. Er is al veel op
beperkte schaal beproefd, er is al een richting ingeslagen, er zijn al beloftes
gegroeid, die met de komende decentralisaties (er volgen er geheid nog meer) in
concreet handelen en organiseren omgezet moeten worden.
Dit is de echte opgave,waarvoor we nu staan.
