Megastallen
De uitspraak van gedeputeerde Yves de Boer is opmerkelijk. Hij zei:
“ De discussie over intensieve veehouderij moet niet langer gaan over hectares en aantallen dieren, maar over de wijze van produceren. Aan gemeenten en provincies de taak om het negatieve beeld bij burgers over grote veebedrijven bij te stellen.”
Yves de Boer van Noord-Brabant kreeg deze maand twee adviezen onder ogen over de toekomst van de intensieve veehouderij. De rapportage van het maatschappelijk debat over megastallen, opgesteld door Hans Alders en het Verbond van Den Bosch, een advies van de Commissie-Van Doorn, ingesteld door de provincie om te adviseren over de toekomst van de intensieve veehouderij.
De gedeputeerde is blij dat de twee adviezen beide aangeven dat met de veehouderij een nieuwe richting moet worden ingeslagen. Doorgaan op de huidige weg van schaalvergroting en concurrentie op prijs is geen optie, constateert Alders. De samenleving legt de lat hoger dan de Europese basiseisen op het gebied van welzijn en milieu. Zij wil dat de veehouders op die punten wat extra’s doen.
Van Doorn constateert dat volksgezondheid, diervriendelijkheid en betere inpassing van bedrijven in het landschap de belangrijkste pijlers zijn om toekomstig beleid op te ontwikkelen. ‘In beide adviezen wordt niet langer gesproken over hectares en aantallen dieren als voornaamste uitgangspunt, maar over de wijze van produceren’, zegt De Boer.
‘Als je op de juiste manier produceert, met minder risico’s voor de volksgezondheid en zonder hinderlijke uitstoot van ammoniak, is het aantal hectares niet meer zo relevant.’ Belangrijker is volgens hem maatwerk. Gemeenten en provincies moeten per bedrijf kijken welke problemen om een oplossing vragen: stankhinder, verkeersoverlast of landschappelijke inpassing.
Belangenorganisaties als Milieudefensie verwijten Alders en Van Doorn dat ze de aandacht slim hebben afgeleid van de discussie over megastallen, die daardoor niet tot een conclusie leidt over wel of geen megastallen in Nederland.
De Boer moet erkennen dat het ‘risico levensgroot’ is dat de maatschappelijke discussie over megastallen blijft voortduren. Hij ziet daarom een taak voor gemeenten en provincies om burgers voor te lichten over de nieuwe richting: ‘Mensen hebben een negatief beeld bij megastallen. Wij moeten met hen in gesprek over hoe we per locatie de problemen verhelpen. Verkleinen van een bedrijf kan een optie zijn, maar is niet de standaard maatregel. De enige generieke afspraak die we maken is: zorgen voor kwaliteit van productie.’
Het bovenstaande ontleen ik aan een artikel van Saskia Buitelaar in het tijdschrift Binnenlands Bestuur van 30 september j.l. Was het maar zo gemakkelijk! De problematiek gaat veel dieper. De maatschappij accepteert niet meer dat agrariërs de dienst uitmaken in het buitengebied en dit naar eigen believen inrichten. Het buitengebied is van ons allemaal, niet meer alleen van de agrariër. Zoals de overheid de industrie reguleert om gevaren voorde burger af te wenden, moet zij ook de agrarische bedrijfsvoering gaan reguleren. De landbouw en veelteelt is te belangrijk om alleen aan de boeren over te laten.
