Kerntakendiscussie

Het voorstel destijds van het CDA om aan de discussie over de bezuinigingen in Laarbeek een kerntakendiscussie vooraf te laten gaan, werd destijds door de coalitie weggehoond. Langzaam maar zeker zien wij het tij keren. De Werkgroep heeft al aangegeven wel iets in een kern taken discussie te zien en ook wethouder Vereijken stond er onlangs in de raadsvergadering van mei niet meer zo negatief tegenover. Zo zie je , een goed idee zet zich altijd op termijn door.

In heel veel gemeenten hoor je " Kerntakendiscussie? Natuurlijk, maar niet nu. Laten  we het over de verkiezingen heen tillen en nieuwe raad laten beslissen. " Ja zeker, de nieuwe raad moet beslissen, maar de voorbereidingen moeten wel getroffen worden. Doe je dit voor de verkiezingen niet, dan ben je zo weer weer een tijd verder en wordt er niet door getast.

Een Kerntakendiscussie mag geen incrowd gebeuren van de raad worden. De politiek zal over de kerntaken van de gemeente in discussie moeten gaan met de bevolking.De burger moet aangeven wat de kerntaken moeten zijn en welke afgestoten kunnen worden.

De discussie moet wel breed zijn. Anders krijg je het probleem van zoveel inspraakprocedures: wie niet deelneemt, ziet de uitkomst als weer een zoveelste mening. En dat schiet niet op.
Met een Kerntakendiscussie alleen zijn we er nog lang niet.Het vervolg is  nog veel belangrijker damde discussie zelf.Grote vraag is hoe zet je de veranderingen door die uit de Kerntakendiscussie voortvloeien. Koud watervrees is funest en brengt alleen maar halfzachte compromissen.
Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Dinsdag 11 juni  2013
De excuses van Aedes

Het huidige systeem van zelfstandige woningcorporaties is mislukt. De sociale huisvestingssector heeft gefaald in zelfregulering en zelfdisciplinering vanaf de jaren negentig. Dat blijkt uit het  onderzoeksrapport De Balans Verstoord van corporatievereniging Aedes.
In het rapport staat dat woningcorporaties hun politieke krediet hebben verspeeld door schandalen en een passieve houding in het debat over normen. De harde conclusies zijn opmerkelijk, omdat het rapport is gemaakt door de sector zelf voor de toekomstige Parlementaire Enquête Woningcorporaties. Auteur Rudy de Jong, oud-bestuurder van corporatie Wonen Limburg, werd bijgestaan door drie wetenschappers om de onafhankelijkheid te garanderen. Aedes heeft vorige maand extra ledenbijeenkomsten georganiseerd om te discussiëren over het rapport.

Woningcorporaties werden medio jaren negentig verzelfstandigd tot woonbedrijven zonder overheidssubsidie. Corporaties moesten vrije ‘maatschappelijke ondernemers’ worden. Maar het huidige kabinet legt de sector weer aan banden, na incidenten zoals de miljardenspeculatie van Vestia. Minister Blok van Wonen (VVD) wil dat corporaties hun commerciële vastgoed verkopen of afsplitsen..

De economische en maatschappelijke ontwikkelingen vanaf de 80-er jaren hebben geleid tot een geheel nieuwe verhouding tussen de overheid en woningcorporaties. Corporaties werden verzelfstandigd en subsidies werd beëindigd. De redenen voor de verzelfstandiging waren vooral pragmatisch, zelfs opportunistisch van aard, en gedreven door de financiële problemen van de overheid. Maar ze vond plaats in een periode van een afnemend geloof in de overheid en een groeiend geloof in zelfregulering en de disciplinerende werking van de markt.

De stelselwijziging werd vormgegeven volgens het gedachtegoed van CDA-staatssecretaris Heerma.
Sturing met “zilveren koorden” werd vervangen door zelfregulering, marktprikkels en toezicht op afstand.Maar al snel groeide de kritiek. De paarse kabinetten die vanaf 1994 aantraden, hadden minder op met zelfregulering dan met versterking van de marktwerking.

Onder invloed van de uit het westen overgewaaide beleidsfilosofie van new public management werd de relatie tussen de overheid en corporaties gezien als die tussen opdrachtgever en opdrachtnemer in de markt, waarbij de relatie niet alleen wordt geborgd met wet- en regelgeving, maar ook met contracten. De overheid diende zich voortaan te beperken tot kerntaken. Ondanks groeiende kritiek is het denken over de rol van de overheid tot op heden nog sterk op deze filosofie gebaseerd.
Deze filosofie lag ten grondslag aan het beleid van de eind jaren 90 aantredende staatssecretaris Remkes, zij het aangevuld met wat meer centrale sturing. Want daaraan was inmiddels steeds meer                                                                
behoefte gekomen. Remkes kreeg echter niet de gelegenheid om zijn visie in nieuwe regelgeving om te zetten en dat gold ook voor zijn opvolgers. De bewindslieden volkshuisvesting volgde elkaar steeds sneller op. Vanaf het begin van de eeuw waren maar liefst 10 verschillende bewindslieden verantwoordelijk voor de woningsector. Het gevolg hiervan was, dat de politieke visie wel veranderde, maar de regelgeving in grote lijnen het beleid van Heerma bleef volgen.
De verzelfstandiging van corporaties ging in de jaren negentig fout door een gebrek aan controle en door de vastgoedbubbel, concludeert het rapport. Corporaties namen grote risico’s met dure projecten, omdat ze de vastgoedmarkt domineerden en onderling borg stonden voor elkaar. Het kon, omdat ze zelf geen controlerende eigenaren hebben en huurders weinig inspraak hebben. De "tucht van de markt" werkte niet.
De financiële toezichthouder op de sector, het Centraal Fonds Volkshuisvesting, kreeg bij de oprichting "vrijwel geen bevoegdheden om op te treden". En het Waarborgfonds Sociale Woningbouw, dat borg staat voor circa 87 miljard euro aan leningen van corporaties, onttrekt zich als private stichting aan overheidstoezicht. Dat is "merkwaardig" voor een "kerninstituut", zegt het rapport.
"Grote ego’s" van bestuurders, "hoge salarissen" en "soms fraude en zelfverrijking" voedden het beeld van een rijke sector, die zich weinig aantrok van de buitenwereld. Binnen de sector klonk ook wel kritiek, maar het ontbrak aan discussie over een "collectief moreel kompas". Zo is het huidige systeem van zelfregulering "ernstig uit balans" geraakt.
Los van de schandalen, bestaat het merendeel van de bijna 400 corporaties in Nederland wel uit "gewone, degelijke sociale verhuurders", concludeert het rapport.
Met uitzondering van wat teveel grote volkshuisvestingsbazen  denk ik dan.
Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Socialisme en democratie

Paul de Beer, bijzonder hoogleraar arbeidsverhoudingen op de Henri Polak leerstoel aan de Universiteit van Amsterdam en redacteur van Socialisme en Democratie, heeft een heel interessant stuk geschreven voor het juninummer van Socialisme en Democratie. Hij heeft het als titel gegeven Nieuwe ongelijkheid in een ‘winner take all’-samenleving.

In het artikel toont De Beer aan dat de sociale ongelijkheid in Nederland ondanks alles groeit. Gelijke onderwijskansen ongeacht afkomst veroorzaakte een tweedeling die “hardnekkiger en scherper ” is dan de klassenmaatschappij ooit was: talent wordt beloond, getalenteerde trouwen met elkaar en zo wordt de kloof met minder getalenteerden uiteindelijk “ in hoge mate erfelijk wordt bepaald ”.

Zijn we inderdaad weer terug bij honderd jaar geleden, toen de plek waar je wieg stond je kansen bepaalde? Eigenlijk wil het er niet bij mij in. Toch moet ik toegeven dat De Beer meer gelijk heeft dan mij lief is. Onderwijs was emancipatorisch, dachten we; de werkelijkheid is een stuk rauwer. Geen wonder dat er onderzoeken zijn die willen bewijzen dat de mensheid minder intelligent wordt. Hoogopgeleide vrouwen krijgen minder kinderen, dus de gemiddelde intelligentie daalt!

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Haalt dit het CDA uit het slob?

Gisteren heb ik aandacht besteed aan het Voorjaarscongres van het CDA in Den Bosch. De CDA-fractie heeft onder aanvoering van Buma gekozen voor de oppositierol. Het wil niet meer langer de bestuurderspartij zijn die het ene compromis na het andere sluit, waardoor niemand meer weet waar de partij voor staat. Een radicaal andere koers dus dan we van het CDA gewend zijn. Maar of het zoden aan de dijk zet, is zeer de vraag. De opiniepeilingen wijzen op een zeer magere winst van slechts een zetel.

Iedereen was  heel benieuwd naar het toekomstbeeld dat Buma in Den Bosch zou schetsen. In zijn rede en zijn 7 principes deed Buma een te waarderen poging hiertoe. In Den Bosch heeft de partijleider van het CDA gesproken. Maar heeft hij ook overtuigd? Het handje vol getrouwen die het CDA nog over heeft, waarschijnlijk wel; de overgrote meerderheid van de Nederlanders zegt het weinig of niets. Oude wijn in nieuwe zakken, was een commentaar dat ik opving.

Met heel veel belangstelling kijkt het CDA uit naar de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014. Helpt hierbij een programma als nadruk op de familie, ondersteuning van de middenklasse en kleine gemeenschappen? Nadruk op de samenleving en niet op de overheid, zo vatte Trouw het nieuwe programma samen. Naar mijn idee moet het een stuk  meer uitdagend en meer inspirerend. Het CDA moet een perspectief bieden op de uitdagingen die de 21^e stelt. Dit doet m.i. dit programma veel te weinig. Ik vind dit een gemiste kans.

Dit betekent voor het CDA-Laarbeek dat het zelf dat perspectieve programma, toegesneden op de concrete situatie in Laarbeek, zal moeten ontwikkelen. De tijd dringt.

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De inzet van het CDA

Op het CDA voorjaarscongres in Den Bosch heeft Sybrand Buma zaterdag zeven principes gepresenteerd om ons land te vernieuwen en uit de crisis te leiden.

Buma: “In deze tijd kunnen en mogen we niet volstaan met goedkope, ondoordachte oplossingen. Ik kom vandaag daarom bewust niet met een lijstje van kant en klare voorstellen. Geen tienpuntenplan dat morgen weer in een la verdwijnt. Daar hebben we er genoeg van. Voor mij zijn dit de zeven dragende principes om ons land te vernieuwen en uit de crisis te leiden:

Het gaat om de samenleving, niet de overheid.

Om een land waar iedereen een taak heeft.

Waar we een eerlijke economie tot stand brengen.

Waar we nee zeggen tegen profiteurs.

Waar de familie ons fundament is.

Een zelfbewust Nederland verbonden aan Europa.

En waar wij keuzes maken voor de toekomst van onze kinderen.”

In zijn toespraak constateert Buma dat onze democratie onder druk staat, omdat de politiek veel te weinig oog heeft voor de zorgen van gewone mensen. De politiek blijft steken in compromissen, lijkt niet meer in staat een doordacht perspectief te bieden voor de lange termijn.

De politiek heeft volgens Buma de verbinding met de gewone mensen uit het oog verloren. Uiteindelijk, constateert hij, willen we allemaal hetzelfde: “ Iedereen wil het beste voor zijn kinderen, voor zijn ouders, zijn grootouders en natuurlijk ook een beetje voor zichzelf. Dat is de kern waar we naar terug moeten.”

Klik hier om de hele toespraak van Buma te lezen en klik hier om de video van de hele toespraak te bekijken

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

  

Kadernota

Opnieuw een sobere kadernota, voor het tweede achtereenvolgende jaar alweer. Lagere inkomsten nopen het college tot minder uitgaven en verhoging van de lasten van de burger. De lastenverhoging is weliswaar bescheiden, maar nog altijd een verhoging, ook al bagatelliseert het college dit. Voor mensen die maandelijks door de lastenverzwaring van het Rijk netto minder ontvangen, is een lastenverhoging van gemeentelijke belastingen – hoe bescheiden in percentages ook- stukken zwaarder dan op het eerste gezicht lijkt. Het college heeft hier nauwelijks oog voor. Zij beschouwen de beperkte lastenverzwaring als een succes. Jan Publiek ervaart dit anders!

Met de slogan “Meer doen met minder” verhult het college dat bepaalde zaken niet meer kunnen. De burger zal dit voelen. Met hangen en wurgen slaagt het college erin de touwtjes aan elkaar te knopen. Op zich is dit een fraaie prestatie, maar het kan niet verhullen dat nieuwe projecten niet meer aangepakt kunnen worden. Er is gewoonweg geen geld voor. Iedereen weet dat stilstand achterstand is. Of – om het eens met een heel oud gezegde te zeggen – waar visie ontbreekt, komt het volk om.

Geen geld uittrekken voor nieuw beleid is kiezen voor de gemakkelijkste weg. Door kritische te kijken naar taken die de gemeente nu nog uitvoert – uit gewoonte of bewust – moet het mogelijk zijn geld vrij te maken voor nieuwe projecten die ons bij de tijd houden. Het college maakt er zich in dit opzicht wat te gemakkelijk van af en vermijdt de moeilijke keuzes.

Van een college in de slimste regio zou je wat meer creativiteit mogen verwachten! Zeg nu zelf.

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Een druk weekend in Laarbeek

Afgelopen weekend was een heel druk weekend in Laarbeek. Vrijdag was de officiële opening van het woonwagenklampje in Beek en Donk. Na tien jaar politiek twitterde wethouder van Zeeland eindelijk opgeleverd. Beek en Dok is het tweede kampje dat klaar is. Na Lieshout en Beek en Donk rest Aarle -Rixtel. Alleen hier moet eerst5 duidelijkheid komen over de Noordoost corridor. Maar ja, daar blijft de politiek steeds maar moeilijk over doen.

Vrijdag opende wethouder Vereijken het nieuwe Kindcentrum De Raagten. Dit is natuurlijk een aanwinst voor Beek en Donk. De nieuwe onderwijsvisie is vertaald in een gebouw dat er mag zijn. Nu het Ontmoetingscentrum nog en het Voorzieningencluster Beek is af.

Ook was er nog de opening van juni watermaand.  Dit gebeurde aan het kanaal in Lieshout bij de sluis in het Achterbos. Hier werd het boek van Jos Bekx “Wilhelminakanaal, feiten en herinneringen ” ten doop gehouden.

En verder werd in Lieshout afscheid genomen van pastor J. Beekman. Hij wordt kapelaan van de nieuwe pastorale eenheid Berchem. Bovendien waren in Laarbeek zondag ook nog twee gildes actief.

Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185