Dubbele
integriteit
Oud-burgemeester
Hans Ubachs heeft vorige week in De MooiLaarbeekkrant een open brief aan de
inwoners van Laarbeek geschreven. Hierin bedankt hij de inwoners van Laarbeek
voor de mooie en warme herinneringen en momenten en voor de vele
steunbetuigingen die hij heeft mogen ontvangen. Met deze brief neemt hij
definitief afscheid van de gemeente
Laarbeek, op een waardige en beheerste manier.
Achter
de woorden in de brief gaat heel wat persoonlijk leed schuil. Het
burgemeesterschap van Laarbeek heeft hem niet gebracht wat hij ervan verwacht
heeft. Feitelijk is het geëindigd in een deceptie. Hopelijk beschikt hij over
de veerkracht om zich hierover heen te zetten.
Zijn
vertrek uit Laarbeek heeft diepe sporen achter gelaten. Met zijn woorden in de
raadsvergadering van 19 maart,waarin hij voor het eerst in de openbaarheid zijn
visie op de ontwikkelingen uiteenzette, heeft hij in ieder geval de discussie
over integriteit en integer handelen op de agenda geplaatst. Deze discussie
galmt nog steeds na en komt op de meest onverwachte momenten deze steeds weer
aan de oppervlakte. Zoals b.v. afgelopen zaterdag 28 maart in de rubriek “
Beste lezer ” van het hoofd opinie van het ED, Chris Paulussen.
Paulussen
gebruikte de “dubbele integriteit ”, een voor mij nieuwe benaming. Bij nadere
beschouwing bleek het een andere naam te zijn voor een aloude waarheid die zegt
dat je zelf zuiver tot op de graat moet zijn. Aan eisen die je aan anderen
stelt, moet je natuurlijk in de eerste
plaats ook zelf voldoen. Paulussen gebruikt het begrip dubbele integriteit om
aan te tonen dat de beweegredenen van iemand die de integriteit van een ander
ter discussie stelt bij nader inzien niet altijd zo nobel zijn als hij doet
voorkomen. Hij voert hierbij minister Edith Schippers die een complet vermoedde
achter de “bonnetjesaffaire ”van Opstelten en Teeven. Volgens Paulussen moet je
er altijd op bedacht zijn dat iemand die een
verwijzing naar die de dubbele integriteit gebruikt, zelf ook een
dubbele agenda kan hebben. Als journalist moet je dan op je qui vive zijn.
In
zijn column verwijst Paulussen ook naar Laarbeek op om zijn stelling te
onderbouwen. Hierbij gaat hij wel wat kort door de bocht en draait hij m.i.
zaken om en beroept hij zich – zonder dit overigens met name te noemen – op het
ode adagium “ wie zonder zonde is, werpe de eerste steen ” Het citaat in zijn rubriek waarop ik doel is:
“ In Laarbeek had de burgemeester een integriteitsprobleem.
Later bleek dat degenen die de kwestie hadden aangekaart ook niet helemaal
'zuiver op de graat' waren. Dat laat onverlet dat de burgemeester fouten had
gemaakt en daarmee zijn opponenten de stok had aangereikt om hem te slaan.”
Mijn perceptie is een ietwat andere.
