Visie en perspectief

Voor de ledenvergadering van het CDA-Laarbeek heeft een kleine commissie een notitie “Visie en perspectief ” geschreven. Dit stuk is niet het ultieme antwoord van CDA- Laarbeek op de problemen waarmee de afdeling worstelt. En zeker  niet de gegarandeerd oplossing  voor succes. Het is niet meer dan een eerste analyse van de verkiezingsnederlaag van 2014.  Wie denkt dat de gemeenteraadsverkiezingen het absolute dieptepunt waren , vergist zich. Bij de verkiezingen voor de provinciale staten in maart van dit jaar was de SP in Laarbeek de grootste partij en dat zelf zonder dat de SP in Laarbeek een afdeling had. Dat geeft te denken, evenals de openlijke belijdenis van leden van De Werkgroep voor Groen Links.

De commissie pretendeert niet de wijsheid in pacht te hebben. Allerminst zelfs. Zij wil in gesprek en dialoog met de leden komen tot plan van aanpak dat breed gedragen wordt. Volgens de commissie is een diepgaande discussie over de grondslagen en beginselen van de partij noodzakelijk. Dit moet leiden tot een vertaling van de beginselen in een praktisch politiek programma. Aansprekend en wervend

Op de ledenvergadering van het CDA-laarbeek is dit stuk besproken.het heeft geleid tot een zeer levendige discussie die in november voortgezet zal worden.

Een paar weken geleden had de NRC  een interessant achtergrond artikel.” Hoe Brabant het CDA ontglipte ” zo luidde de kop. Redacteur Arjen Schreuder belichtte hierin de achtergronden voor het buiten de coalitie vallen van het CDA in Brabant. Hierin citeert hij Herman van Ham uit Luyksgestel en oud-wethouder van Bergeijk die zegt:

“ Dat mensen niet meer op het CDA stemmen vanwege het geloof, is al heel lang gaande. Het geloof is ook niet het belangrijkste van de partij. De partij heeft een pakket aan normen en waarden, een levenshouding die diep in Brabant is geworteld. Dan heb ik het over verantwoordelijk zijn, samenwerken, relaties tussen mensen centraal stellen, en zorgzaam omgaan met de omgeving. Maar ja, de afgelopen jaren zijn er veel meer andere partijen bijgekomen die zich profileren op één issue, zoals infrastructuur of schaliegas, ouderenzorg of megastallen, die veel aandacht krijgen in de media. Dat spreekt vooral mensen in de steden aan. En de steden zijn belangrijker geworden.”

Dat de Brabantse katholieken de komende vier jaar niet de provincie Brabant besturen, is het „zeer voorspelbare effect” van een onontkoombare trend. Namelijk dat aan de „automatische dominantie” van de katholieke politiek, aan de „vanzelfsprekende vereenzelviging” van politiek, boerenleven en geld een einde is gekomen. Historicus Arnoud-Jan Bijsterveld, hoogleraar Cultuur in Brabant aan de Tilburg University zegt het alsvolgt: „ Het CDA is een gewone politieke partij geworden. Het is een uitgesteld effect van de ontkerkelijking. De secularisatie heeft in Brabant nog harder toegeslagen dan in de rest van Nederland. Vier jaar geleden was de uitslag van de verkiezingen al slechter dan nu, en sindsdien werd het CDA omgeven door de VVD en de SP, een partij die dezelfde collectivistische retoriek gebruikt als vroeger de Katholieke Volkspartij. In bepaalde opzichten lijken de partijen op elkaar. Al in de jaren zestig verruilden veel studenten in bijvoorbeeld Nijmegen en Tilburg heel gemakkelijk een zeer katholiek gedachtengoed voor een zeer socialistisch ideaal.” De macht van het CDA is al jaren „heel betrekkelijk” en dat komt niet alleen door de ontkerkelijking maar ook doordat de boerensamenleving, die de partij dacht te vertegenwoordigen, allang niet meer dominant is. „Je kunt wel doen alsof de boerensamenleving nog bestaat, maar dat is natuurlijk niet zo.

Het CDA kan niet langer lijdzaam afwachten; het moet de bakens verzetten en realistisch naar de toekomst kijken. Wie alleen  verleden heeft , heeft geen toekomst. De wereld is de laatste 50 jaren geweldig veranderd. Met opvattingen die dateren vanaf het einde van de 19e en het begin van de 20 ste eeuw sta je veel te ver af van de wereld van nu en ben je misschien wel een  anachronisme geworden. Wil het CDA overleven en  een rol in de politiek blijven spelen, dan zal de partij zich drastisch moeten vernieuwen en de aansluiting bij de nieuwe tijd  moeten gaan vinden. De juiste positionering van  het CDA in het politieke krachtenveld is en blijft een lastige. Het CDA is moeilijk te vangen in het traditionele links/rechts schema. Beginselpartijen zoals het CDA als ook de PvdA hebben het uitermate lastig omdat het oude schema van conservatief versus progressief achterhaald is. Er is een andere politieke werkelijkheid ontstaan. De moderne burger is tegelijkertijd zowel conservatief als progressief. Hij is berekenend en vooral individualistisch ingesteld en wil zijn leven inkleden zoals hij dat wil. De overheid moet hem vooral niet te na komen. Hij geeft zijn stem aan de partij die op dat moment het minst bedreigend overkomt. Eigenbelang geeft vaak de doorslag en vaak ook berekening. Vandaar dat hij ook zo vaak van partij wisselt. Partijtrouw wordt een zeldzaam fenomeen.

Is levensbeschouwing dan niet meer van belang? Als je de interesse ziet in levensbeschouwelijke vraagstukken zou je zeggen van wel. Toch ligt het iets problematischer. De moderne kiezer hecht grote waarde aan levensbeschouwing , maar vindt tegelijkertijd dat de politiek los moet staan van  levensbeschouwing. Levensbeschouwelijke overtuiging en praktische politiek zijn twee gescheiden werelden. Ideologische partijen hebben hun tijd gehad. De tijd van confessionele partijen en socialistische partijen is voorbij. Er zijn nieuwe scheidslijnen, die dwars door de traditionele partijlijnen lopen. We leven in een totaal andere tijd  en in een totaal andere wereld. Het is zaak klaar te zijn voor deze uitdagingen.

Willy van Osch

Voor meer zie de weblog op www.vanosch.blogspot.com. Voor Twitter zie www.twitter.com/willyvanosch​

Kardinaal Eijk

Kardinaal Eijk van het aartsbisdom Utrecht zei vlak voor Pinksteren tegen BNR dat voor hem de Tweede Pinksterdag niet zo nodig een vrije dag behoefde te zijn. Vooral in Noord-Europa is dit zo; in Zuid-Europa is dit veelal niet het geval. Zelfs in Rome zelf worden er gewoon colleges op Pinkstermaandag gegeven op de Pauselijke universiteit merkte kardinaal Eijk voor de microfoon van BNR op.

De kardinaal kreeg spontaan de steun van Karin van den Broeke, de voorzitster van de Protestante Kerk in Nederland. Zij stelde voor  de vrije dag op Pinkstermaandag in te leveren tegen twee nieuwe vrije dagen om ook de joodse en islamitische gelovigen een landelijke vrije dag te geven.  Zo zouden we volgens van den Broeke uitstralen dat Nederland voor een inclusieve samenleving gaat. Baas boven baas zullen we maar zeggen. Typisch Nederlands dit overbieden.

Dit moeten we niet willen. Wijselijk heeft kardinaal Eijk zich niet uitgelaten of en zo ja, wat er voor de vrije Pinkstermaandag in de plaats moest komen. Va den Broeke ging in de fout om dit zelf te willen invullen. Ongelukkiger  wijze beperkte zij zich tot monotheïstische godsdiensten. Andere religies vergat zij te noemen. Zo iets zet natuurlijk kwaad bloed.

Eigenlijk zouden we over zoiets prozaïsch als vrije dagen geen discussie moeten willen voeren. We moeten erkennen dat onze samenleving door en door seculier is. Het sop is de kool niet waard.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De Peel 6.1.

Alarmerende berichten  over de stagnerende samenwerking van de zes Peelgemeenten in De Peel 6.1. verschenen onverwacht afgelopen zaterdag in het ED. De samenwerking in de Peel zou onder druk staan.

Tot voor kort leek binnen Peel 6.1. alles in kannen en kruiken te zijn. Nog maar enkele dagen geleden, op 20 mei om precies te zijn, berichtte het ED  dat alles steeds beter marcheerde. Elly Blanksma  toonde in de krant trots het log van De Peel 6.1.

Volgens de krant staat de intensieve samen­werking tussen de zes gemeenten in de Peelregio  onder hoog­spanning. Tussen Helmond en de andere gemeenten bestaan grote meningsverschillen over het vor­men van de nieuwe gezamenlijke organisatie voor het uitvoeren van taken op het gebied van zorg, ICT, personeel en economie. De meningsverschillen gaan onder meer over de vraag hoe ver de samenwerking moet gaan en in welk tempo alles gere­geld moet zijn. Helmond denkt daar anders over dan Asten, Ge­mert- Bakel, Deurne, Someren en Laarbeek. Dit zou volgens het ED ondertussen al zover gaan dat het stadsbestuur van Helmond  de andere gemeenten be­denktijd gevraagd over hoe de sa­menwerking voortgezet moet worden.

Peel6.1 is de naam van de geza­menlijke ambtelijke organisatie die nu al diverse zorgtaken uit­voert. De bedoeling is dat dit wordt uitgebreid. Onder het per­soneel heerst echter grote onvre­de. Deze week heeft de Bijzonde­re Ondernemingsraad laten we­ten het overleg op te schorten.

Sinds een jaar werken ambtena­ren al samen in Helmond, maar ze zijn nog in dienst van de afzon­derlijke gemeenten. Ze zouden per 1 januari 2016 in dienst moe­ten komen van een aparte organi­satie. Wethouders uit de regio zouden be­twijfelen volgens de krant of dat nog haalbaar is.

Klaarblijkelijk zijn de zes samenwerkende gemeenten danig geschrokken van de publicatie in het ED . In een gezamenlijke verklaring laten zij weten dat “ geen van de Peelgemeenten van plan is om uit de voor allen zeer waardevolle Peelsamenwerking te stappen”

Natuurlijk weet ik niet wat hier allemaal achter steekt. Duidelijk is wel dat er verschil van mening is tussen Helmond en de andere Peelgemeenten over de omvang en de intensiteit van de samenwerking. De landelijke Peelgemeenten willen bij lange na niet zo ver gaan als Helmond en zeker niet zo snel. Langzaam maar zeker zijn de landelijke gemeenten een blok aan het been van Helmond geworden.

Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Gemeenten moeten hun gezond verstand gebruiken en beseffen dat zij op elkaar zijn aangewezen. Dat de inhoud van de samenwerking een punt van discussie zou blijven, was van het begin af aan duidelijk. De oprichting van De Peel 6.1. als uitvoeringsorganisatie was destijds  immers al een compromis.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Participatie

Evelien Tonkens, Meno Hurenkamp, Margo Trappenburg en Jante Schmidt schreven  De Montessori – democratie, Spanningen tussen burgerparticipatie en de lokale politiek. Op 18 mei j.l. is de studie aangeboden aan minister Ronald Plasterk.

Het is een opmerkelijk boekwerk geworden. De onderzoekers van toch vooral linkse huize presenteren uitkomsten die op zijn minst opmerkelijk zijn. Voor de goede orde“ opmerkelijk ” is iets anders als “ onverwacht ”

De onderzoekers schrijven dat onder invloed van burgerinitiatieven en andere vormen van ‘doe-democratie’ de lokale politiek verandert. Het bestuur wijdt zich aan ‘loslaten’ en ‘op de handen zitten’, om zo de burgers meer ruimte te geven. Het levert een Montessori-achtige vorm van democratie op, met veel ruimte voor mensen die daar makkelijk mee overweg kunnen.

De gemeenteraad beperkt zich steeds meer tot de rol van achtervang: als het misloopt, als er echt conflicten beslecht moeten worden, beslist de raad. En tot dat moment daar is, groeit de informele macht. Actieve burgers weten de weg naar de raad en het bestuur immers gemakkelijk te vinden. In overleg – een belletje, een mailtje, even samen om de tafel – komen die drie partijen al snel tot besluiten. Plotseling is dan bepaald dat ‘de buurt’ zelf de straat gaat schoonhouden. Niemand weet hoe de besluitvorming precies is verlopen.

De burgers die wel betrokken zijn, zijn vooral hoger opgeleiden. Veel burgerinitiatieven doen hun best om zo open mogelijk te zijn en verschillende typen bewoners aan te trekken. Maar het is ingewikkeld en ze slagen er maar in beperkte mate in. Niet-actieve burgers – vaker, maar niet altijd lager opgeleid – verliezen daardoor aan politieke invloed. Hun stem wordt verder gemarginaliseerd. Een deel van deze niet-actieve burgers is in de toekomst mogelijk alsnog te porren voor burgerinitiatieven. Maar anderen willen graag dat de gemeenteraad beslissingen neemt en publieke taken uitvoert, vanuit de overtuiging dat raadsleden meer deskundig zijn en daarom beter geëquipeerd om te besluiten dan willekeurige medeburgers. Ook hebben zij meer vertrouwen in professionals als het bijvoorbeeld om beheer van voorzieningen gaat. Deze niet actieve burgers betalen met overtuiging belasting maar daar verwachten zij ook iets voor terug. Ze vinden het de taak van gemeenten om niet alleen de vuilnis op te halen en de openbare orde te handhaven, maar ook om bibliotheken en zorgvoorzieningen op peil te houden. Zij willen dat helemaal niet zelf gaan doen. Hun eigen leven is al ingewikkeld genoeg.

Zij krijgen echter te horen dat de ontwikkeling richting ‘doe-democratie’ onafwendbaar is, dat er sprake is van een onvermijdelijke en eigenlijk zelfs verrukkelijke ‘kanteling’.  In zo’n proces is er altijd een voorhoede die het licht al gezien heeft en een achterhoede die het zo snel niet kan bijbenen, stellen de pleitbezorgers. Het beeld van voorhoede en achterhoede diskwalificeert echter de mening van niet-actieve burgers in plaats van deze serieus te nemen.

Mogelijk is de ontwikkeling naar een meer participatieve democratie een goed idee. Er is niet per se iets tegen een Montessori-democratie, met veel ruimte om dingen zelf te doen. Maar het gaat hier om een politieke keuze, zo concluderen de schrijvers; niet om een onafwendbaar proces.

Deze conclusie deel ik.

Zorgproblemen

Kommer en kwijl blijven hangen rond de zorgproblematiek. Het wil maar niet lukken om de uitvoering op orde te krijgen. Vorige week kwam de Rekenkamer in haar Verantwoordingsonderzoek over 2014 tot de conclusie dat bij wetgeving te weinig aandacht wordt besteed aan de eisen die een goede uitvoering stelt. Kabinetten willen steeds weer opnieuw veel te snel veranderingen doorvoeren. “ Politici moeten zich realiseren dat uitvoering tijd kost ” schrijft Saskia Stuiveling in haar laatste jaarverslag als president van de Rekenkamer. Zeker bij gecompliceerde operaties zoals de doorgevoerde wijziging bij de pgb’s.

Het blijft rommelen in de zorg. Laat ik eerst maar de positieve berichten aanstippen. Afgelopen woensdag brachten de media het nieuws dat de kosten van  de gezondheidszorg vorig jaar gedaald waren. Als oorzaak werd genoemd het gegeven dat artsen veel vaker goedkopere medicijnen zijn gaan voorschrijven. Dat heeft een groot dempend effect op de uitgaven voor de zorg.

Op dezelfde dag bracht het ED bracht  in het Helmond katern een positief bericht over de samenwerking binnen de Peel 6.1. Het gezamenlijk zorgloket voor de zes deelnemende Peelgemeenten begint definitief vorm te krijgen. Na ruim 5 maanden van voorbereiding is het zover. Bij het loket kunnen inwoners van de Peelgemeenten terecht voor aanvragen voor de WMO, de jeugd-en schulddienstverlening  als ook voor bijzondere bijstand en minimaregelingen. Het gezamenlijk loket betekent niet dat er geen verschillen meer zijn tussen de gemeenten. Eigen bijdrage kunnen per gemeenten verschillen en soms leidt ook het behoud van de “ couleur locale ” in de verschillende gemeentelijke regelingen tot verschillen. Gelukkig zijn  de grootste organisatorische problemen opgelost. Een positief geluid horen is op zijn tijd ook wel eens fijn. Jammer dat zaterdag bleek dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is in Peel 6.1. 

Deze positieve berichten vielen in het niet bij de stortvloed aan alarmerende berichten uit Den Haag . In het begin van vorige week kwamen berichten naar buiten over het opleggen van geheimhouding door de Sociale Verzekeringsbank aan Zorgdorp Deurne.  Het woonzorgcentrum kreeg deze geheimhouding opgelegd in ruil voor een snelle betaling van pgb-gelden. Iedereen natuurlijk verontwaardigd en – als het bericht juist is - ook volkomen terecht. Kitty Beelen van Zorghuis Deurne is in een paar dagen uitgegroeid tot het boegbeeld van de problemen in de zorg.

Aan de vooravond van het geplande debat in de Tweede Kamer over de problemen met de uitbetaling van heeft de FNV een petitie opgesteld die door meer dan 100.000 mensen is ondertekend. Ook heeft het FNV een zwartboek over de zorg gepubliceerd waarin meer dan 2000 schrijnende gevallen staan beschreven. Hierin staat dat één op de drie cliënten te laat naar het toilet of onder douche kan, in één van de vijf instellingen is er sprake van medicatiefouten en bij één op de tien is er sprake van ondervoeding. Ook is er sprake van overvolle aanrechten,vervuiling en ongedierte. En dan wordt eenzaamheid nog niet eens genoemd.

Dit is Nederland toch onwaardig. Zo gaan we toch niet met onze ouderen en gehandicapten om!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Zorgproblemen

Deze week was er weer van alles te doen over en rond de zorg. Woensdag brachten de media het nieuws dat de kosten van  de gezondheidszorg vorig jaar gedaald waren. Als oorzaak werd genoemd het gegeven dat artsen veel vaker goedkopere medicijnen zijn gaan voorschrijven. Dat heeft een groot effect.

Het ED bracht woensdag in het Helmond katern een positief bericht over de samenwerking binnen de Peel 6.1. Het gezamenlijk zorgloket voor de zes deelnemende Peelgemeenten begint definitief vorm te krijgen. Na ruim 5 maanden van voorbereiding is het zover. Bij het loket kunnen inwoners van de Peelgemeenten terecht voor aanvragen voor de WMO, de jeugd-en schulddienstverlening  als ook voor bijzondere bijstand en minimaregelingen. Het gezamenlijk loket betekent niet dat er geen verschillen meer zijn tussen de gemeenten. Eigen bijdrage kunnen per gemeenten verschillen en soms leidt ook het behoud van de “ couleur locale ” in de verschillende gemeentelijke regelingen tot verschillen. Gelukkig zijn  de grootste organisatorische problemen opgelost. Een positief geluid horen is op zijn tijd ook wel eens fijn

Het blijft overigens flink rommelen in de zorg . Woensdagmorgen kwamen berichten aar buiten over het opleggen van geheimhouding door de Sociale Verzekeringsbank aan Zorgdorp Deurne.  Het woonzorgcentrum kreeg deze geheimhouding opgelegd in ruil voor een snelle betaling van pgb-gelden. Iedereen natuurlijk verontwaardigd en – als het bericht juist is- ook volkomen terecht.

Aan de vooravond van het debat in de Tweede Kamer over de problemen met de uitbetaling van heeft de FNV een petitie opgesteld die door meer dan 100.000 mensen is ondertekend en een zwartboek over de zorg gepubliceerd waarin meer dan 2000 schrijnende gevallen staan beschreven. Hierin staat dat één op de drie cliënten te laat naar het toilet of onder douche kan, in één van de vijf instellingen is er sprake van medicatiefouten en bij één op de tien is er sprake van ondervoeding. Ook is er sprake van overvolle aanrechten,vervuiling en ongedierte. En dan wordt eenzaamheid nog niet eens genoemd.

Dit is Nederland toch onwaardig. Zo gaan we toch niet onze ouderen en gehandicapten om!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Geestelijke gezondheidszorg

In Helmond heeft de fractie van GroenLinks het Helmondse college van B en W verzocht de inning van de bijdrage Van ouders met kinderen in de geestelijke gezondheidszorg  voorlopig stop te zetten.

Het stadsbestuur van Helmond gaat niet in op het verzoek van de GroenLinks-fractie om het innen van deze bijdrage op te schorten. Andere steden, zoals Eindhoven, Amsterdam, Utrecht, Nijmegen en Den Haag, besloten eerder om die verplichting uit de nieuwe jeugdwet voorlopig niet na te ko­men. Zij vinden dat de eigen bij­drage een financiële drempel is die de toegankelijkheid van de jeugd-ggz bemoeilijkt. De kosten kunnen oplopen tot 1500 euro per jaar.

Het college van Helmond wijst er volgens de krant echter op dat de ouderbijdrage in de jeugdwet is opgenomen. Bo­vendien is op de inkomsten gere­kend. Voor de Peelregio zou het gaan om maximaal 400.000 euro, uitgaande van het peiljaar 2012. In dat jaar maakten in de hele Peelre­gio in totaal 260 jongeren tussen de 12 en 18 jaar gebruik van ver­schillende vormen van (specialis­tische) jeugdzorg. Sinds 1 januari moet een ouderbij­drage worden betaald. Als een kind zeven dagen in de week zorg nodig heeft, is dit bedrag bijvoor­beeld 75 euro per maand (0-5 jaar) of zelfs 132 euro per maand (12-20 jaar). Als het gaat om twee dagen in de week dan gaat het om een bijdrage van 21 euro tot 37 eu­ro per maand.

De bijdrage is omstreden omdat de angst bestaat dat ouders om fi­nanciële redenen niet meer gaan aankloppen voor hulp. Het colle­ge van Helmond deelt wel deze zorg voor de gevolgen voor kwets­bare kinderen. Het stadsbestuur juicht dan ook in het antwoord op de schriftelijke vragen van GroenLinks toe dat staatssecre­taris Van Rijn (PvdA) momenteel onderzoek laat doen naar alle ge­zinnen die een ouderbijdrage moeten betalen.

Helmond zegt bovendien een be­sluit over het nu al opschorten van de eigen bijdrage niet alleen te kunnen nemen. Dit zou samen met de vijf overige gemeenten in Peel6.1-verband genomen moeten worden. ‘Als de raad dit wenst, gaan we als gemeente Helmond het gesprek over opschorting van de ouderbijdrage aan met onze Peelcollega’s’, schrijft het Hel­monds college (CDA, SP, VVD en GroenLinks) in de antwoorden op schriftelijke vragen van Groen-Links. 

Het is nogal wat als gevreesd moet worden dat door de verplichte ouderbijdrage afgezien wordt van hulp voor deze kinderen. Zeker als financiële motieven hieraan ten grondslag liggen. Ik hoop dat de Helmondse gemeenteraad inderdaad het college verzoekt in overleg te gaan met de Peelgemeenten over dit onderwerp. En dat de Peelgemeenten inderdaad de inning van de ouderbijdrage opschorten, zoals dat ook in afwachting van nadere stappen van de staatssecretaris gebeurd is in een aantal grote steden.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Van de Donk

De Brabantse Commissaris van de Koning volgt de ontwikkelingen in Laarbeek op de voet. Uit het interview in het ED van afgelopen zaterdag blijkt dat zonneklaar. Wie het nog niet wist, moet het interview  maar eens in zijn geheel nalezen.

Wim van de Donk is nog steeds verbijsterd over wat er in Laarbeek gebeurd is. De prangende vraag die nog steeds niet opgeklaard is, blijft: hoe was dit  in godsnaam allemaal mogelijk?  Hoe konden twee wethouders in een college van drie partijen de burgemeester zo in houdgeep houden en vooral waarom bleef dit binnen de muren van het college?  Het hoge woord kwam er pas uit in de allerlaatste verklaring die burgemeester Ubachs in de raad van Laarbeek aflegde. Waarom had hij niet eerder gesproken en de raad in vertrouwen genomen?

De Commissaris is wel verweten dat hij te lang Ubachs in bescherming heeft genomen. Ik deel zoals bekend die kritiek niet. Er was met de Commissaris en de fractievoorzitters een weg afgesproken die Ubachs een allerlaatste kans gaf.  De fractievoorzitters bleken onvoldoende gewicht te hebben – zo zij het al wilden- om deze afspraak door te zetten toen het opgemaakte rapport uitlekte. Toen kwam de vraag naar de integriteit achter de integriteit in de woorden van van de Donk naar boven. Een volkomen terechte constatering.

Bij de benoeming van een nieuwe burgemeester voor Laarbeek wil de Commissaris niet over een nacht ijs gaan. Eerst moet de diepgewortelde verziekte bestuurscultuur gezuiverd worden. Nu komt het aan op het zelfreinigend vermogen van de raad. Is de raad al vergenoeg om een benoeming van een nieuwe burgemeester mogelijk te maken? Een duidelijk antwoord geeft van de Donk nog niet. Wel zegt hij dat de lucht begint op te klaren. Alvorens hij tot een besluit komt, zal hij eerst nog met de raad spreken. Ook het advies van waarnemend burgemeester Ronnes zal gewicht in  de schaal leggen.

Afwachten dus. Voor de voortgang van het bestuur lijkt mij een snelle benoeming van een nieuwe burgemeester van groot belang. Nu blijven allerlei zaken liggen. Laarbeek heeft een nieuw élan  nodig. Een nieuwe energieke burgemeester met gevoel voor de plaatselijke verhoudingen kan hiervoor zorgen

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Bestuursakkoord voor Brabant

VVD, SP, D66 en de PvdA hebben vorige week een bestuurakkoord gesloten voor de periode 2015-2019. Zes gedeputeerden gaan het dagelijkse bestuur van de provincie Brabant vormen, eentje meer dan in het vorige college. Voor het eerst maakt het CDA geen deel van het college uit. Door het passeren van het CDA krijgt Brabant een links bestuur. Of dit de VVD goed gaat bevallen moeten we afwachten. De VVD zit in het college in een minderheidspositie. Bij de presentatie van het Bestuursakkoord roemde de VVD het  als een historisch akkoord dat een liberale geest uitademde. Uit de mond van de SP klonk ook tevredenheid: “Kan het linkser ? ” vroeg Nico Heijmans zich heel retorisch af.

In het bestuursakkoord worden een groot aantal onderwerpen aan de orde gesteld. De nieuwe coalitie heeft het akkoord Brabant in Beweging gedoopt. Op zich een veelzeggende titel, die op zijn minst suggereert dat de samenwerkende partijen de politieke stilstand willen doorbreken. Hiervoor doen zij een aantal nieuwe voorzetten met name op het terrein van duurzaamheid.

Het ontbreekt de nieuwe coalitie niet aan ambitie.  Zij wil de grote uitdagingen van de toekomst oppakken. In het Bestuursakkoord worden in dit kader  zaken genoemd als het vergroten van de veerkracht van onze arbeidsmarkt, het circulair maken van onze economie, het verduurzamen van onze landbouw, het verminderen van onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen, de organisatie van slim en duurzaam vervoer, het inspelen op demografische veranderingen en het vergroten van de vitaliteit van onze natuur en landschappen. Dit zijn natuurlijk allemaal belangrijke beleidsonderwerpen, maar mijn grootste aandacht gaat natuurlijk uit naar wat er feitelijk afgesproken is over de verkeerssituatie in Zuidoost-Brabant.

Duidelijk is dat de plannen voor de aanleg van Ruit gaan niet doorgaan. Geen nieuw asfalt dus voor een Noordoost corridor. Er wordt ingezet op andere, slimme, oplossingen, die voor een groot gedeelte nog ontwikkeld moeten worden en waarvan het effect nog geenszins vaststaat.  De tegenstanders van de Ruit hebben hiermee de overwinning binnen gehaald. Een echte overwinning of een Pyrrusoverwinning. De toekomst moet dit uitwijzen.

Dus geen nieuw asfalt, maar snelle fietspaden,openbaar vervoer,transport over het water,verkeersveiligheid en tunnels onder spoorwegovergangen. Het klinkt allemaal heel mooi, maar het is een akkoord op hoofdlijnen; de uitwerking in concrete plannen moet nog volgen. In hoeverre deze plannen de verkeersproblematiek in onze regio zullen  oplossen, moeten we afwachten. Over de verkeerssituatie in Laarbeek wordt in het hele akkoord niet met een woord gerept. Dit geeft te denken. Nuenen en Dierdonk komen er beter vanaf.

Nu de Ruit in het zicht van de haven weer is afgeblazen,staat Laarbeek opnieuw  voor de vraag waarop het nu moet inzetten. Niets doen is geen optie. Daarvoor is de problematiek in de Laarbekse kernen te urgent. De Ruit gaf Laarbeek een oplossing voor de Laarbeekse verkeersproblematiek. Laarbeek hoefde zelf hiervoor niet in de buidel te tasten. Dit komt nu allemaal totaal anders te liggen. Laarbeek moet nu zelf met plannen komen. Duidelijk is dat- hoe dan ook - de N615 op Laarbeeks grondgebied  rigoureus op de schop moet. Van de rotonde op de Gemertseweg tot de brug bij de Deensehoek moet de gehele weg heringericht worden. Het sluipverkeer door Aarle-Rixtel, Lieshout en Mariahout moet teruggedrongen worden. De situatie op de Gemertseweg, bij de brug in Beek,op de Lieshoutseweg en bij de brug in de Deensehoek is in alle opzichten onacceptabel en niet langer houdbaar.

Met name de partijen die zich in de raad hard hebben gemaakt om de Ruit geen doorgang te laten vinden, zijn nu aanzet. Zij zullen heel helder moeten aangeven hoe zij de verkeersproblematiek in en rond Laarbeek willen oplossen. En het college en met name de wethouder van verkeer, Frans van Zeeland, die een fervent tegenstander van de Ruit was, zal nu heel intelligent slimme oplossingen moeten bedenken en deze met klem in Den Bosch moeten gaan bepleiten. De tijd van mooie woorden is voorbij . Nu komt het aan op daden en moet er leiderschap getoond worden.

Ons oplossingenlijstje is duidelijk; wij wachten met smart op het lijstje van de wethouder en de aanpak die hij voor ogen heeft.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Bestuursakkoord

Eergisteren is het nieuwe bestuursakkoord  voor Brabant bekend geworden. Het heeft als motto gekregen “Beweging in Brabant ”  In dit akkoord  zijn een groot aantal zaken afgesproken. Mijn bijzondere belangstelling gaat natuurlijk uit naar hoofdstuk 5: Brabant vervoert. “Geen Ruit, maar slimme wegen ” zo kopte het ED woensdag .

De belangrijkste fragmenten over de verkeerssituatie in Zuidoost-Brabant in het akkoord zijn:

“We verbeteren de bereikbaarheid in Zuidoost-Brabant, met een focus op de A58/A67 en N279. We realiseren, met behoud van de bestaande aansluiting bij Eerde en passend in de aanpak van de gehele N279, een nieuwe aansluiting op de A50 bij Veghel, een 2x1-baans randweg bij De Dubbelen/Foodpark en een half verdiepte ligging bij Doornhoek (Veghel).

Daar waar het voor de doorstroming op de N279 tussen ’s-Hertogenbosch-Asten noodzakelijk is, leggen we ongelijkvloerse kruisingen aan, toekomstbestendig gedimensioneerd op 2x2-baans. Bij de wijk Dierdonk (Helmond) realiseren we een goed ingepaste omleiding, uitgevoerd in 2x1-baans.

Vanwege de urgente en bijzondere situatie pakken we de knelpunten in de regio Zuidoost-Brabant met voorrang aan. Het betreft onder meer het sluipverkeer in en om Nuenen en de geluidwering rond de A270. Hierbij kijken we integraal wat nodig is om de doorstroming, veiligheid en geluidsproblematiek aldaar te verbeteren.

Aanvullend zetten we stevig in op flankerend mobiliteitsbeleid. Denk aan het stimuleren van Hoogwaardig Openbaar Vervoer (HOV), fietsverkeer en modal shift in goederenvervoer. In een integraal gebiedsproces en in samenwerking met de in Zuidoost-Brabant aanwezige bedrijven, kennisinstellingen en gemeenten worden tevens smart mobility toepassingen van de toekomst ontwikkeld, getest en zo veel mogelijk uitgerold.”

Dus geen nieuw asfalt, maar snelle fietspaden,openbaar vervoer,transport over het water,verkeersveiligheid en tunnels onder spoorwegovergangen. Het klinkt allemaal heel mooi, maar het is een akkoord op hoofdlijnen; de uitwerking in concrete plannen moet nog volgen. In hoeverre deze plannen de verkeersproblematiek in onze regio zullen  oplossen, moeten we afwachten. De toekomst zal het uitwijzen. Laarbeek komt in het hele akkoord niet voor. Dat geeft te denken.

Ondertussen staat Laarbeek wel voor de vraag waarop het nu moet inzetten. Met name de partijen die zich in de raad hard hebben gemaakt om de Ruit geen doorgang te laten vinden, zijn nu aanzet. Zij zullen moeten aangeven hoe zij de verkeersproblematiek in en rond Laarbeek willen oplossen. En het college en met name de wethouder  van verkeer die een fervent tegenstander van de Ruit was, zal nu slimme oplossingen moeten bedenken en deze met klem in Den Bosch moeten gaan bepleiten. Ons oplossingenlijstje is duidelijk; wij wachten met smart op het lijstje van de wethouder.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Positief

Vandaag een paar positieve berichten. Nou, ja  positief, later we maar zeggen in ieder geval redelijk positieve berichten, wan t het kan immers altijd beter.

Gisteren publiceerde het MKB cijfers over de snelheid waarmee gemeenten hun rekeningen betalen. Het snelst betaalt de Zuid-Hollandse gemeente Cromstrijden. Deze gemeente betaalt na 20; de gemeente Asten komt op plaats 2; deze gemeente doet er een dag langer over. Laarbeek komt op de 69^e plaats. Dit is niet slecht in een straatje met 392 gemeenten.

Het tweede positieve bericht kwam vandaag. Het ED analyseerde vandaag de cijfers op de Misdaadmeter van het AD. Ook in dit onderzoek deed Laarbeek het redelijk goed. Laarbeek zit mooi in de middenmoot en komt hier op plaats 224. Het is ook een verbetering t.o.v.  het vorige jaar, toen Laarbeek op plek 272 eindigde.

Natuurlijk weet ik wel dat je met deze staatjes voorzichtig moet zijn. Op misdaadcijfers heb je als gemeente nu eenmaal niet zoveel invloed. Toevallige omstandigheden beïnvloeden sterk de uitkomsten. De ranglijst wordt immers bepaald door het gemiddelde aantal aangiftes per inwoner van 10 delicten die grote impact hebben op het veiligheidsgevoel van de burger.  Het kan het volgende jaar zomaar anders zijn. Een gemeente heeft daar weinig grip op.

Het belangrijkste is dat burgers zich zo goed mogelijk beschermen door steeds alert te zijn en preventie hoog in het vaandel hebben staan. En vooral als er iets gebeurt, aangifte doen.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Een groot schandaal

Ik heb groot respect voor de burgemeester Henk Bakker van Bedum. Deze CDA-burgemeester was de enige dier zich verzette tegen de privatisering van afvalverwerker Attero. Zijn Groningse gemeente had een minibelang van 0,07 procent en wilde die paar aandelen onder geen beding kwijt. Maar Bedum stond alleen op de jaarvergadering.

Bedum is ook deze aandelen kwijt. Iemand die meer dan 95 procent van de aandelen bezit, kan via de rechter aan anderen opleggen het minderheidsbelang op te geven. Bakker zag dit aankomen en heeft de aandelen voor € 12.000,00 verkocht. De burgemeester heeft nog geprobeerd onder het contract af te komen en/of een beter tarief te krijgen. Maar daar werd niet op ingegaan.

Afgelopen vrijdag berichtte De Telegraaf dat investeerder Waterland, de huidige eigenaar van Attero, zichzelf in een jaar tijd 183 milj. euro dividend heeft uitgeleerd uit de kas van het bedrijf. Het afvalbedrijf, ooit dochter van Essent, was eigendom van 116 gemeenten en 6 provincies. In mei 2014 werd het voor 170 milj euro verkocht aan Waterland.

Wat er nu gebeurt is gewoon schandalig. Waterland plukt de kas van Attero leeg. De reserves van Attero worden fors verlaagd. Hierdoor daalt de post voorzieningen op de balans van Attero nog maar 87 milj. Deze post is grotendeels bestemd voort het afdichten van de oude stortplaatsen.

Attero is al langer het zorgenkindje van gemeenten. Gemeenten zitten vast aan dure langlopende  contracten . Dit geeft al zorgen genoeg.

We zitten niet te wachten op graaiers zoals Waterland. De burgemeester van Bedum het gelijk: Afvalverwerking is een nutsfunctie. Winst behalen moet niet het enige doel zijn.

Had men in mei 2014 maar beter naar hem geluisterd!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De prijs van de afwijzing van de Ruit

Het CDA komt in de Provinciale Staten buiten de coalitie te staan. Brabant, eens de thuishaven van het CDA, krijgt voor de eerste keer een coalitie zonder CDA. Het CDA zal deze tegenslag  ongetwijfeld wel weer te boven komen, al is het natuurlijk zuur. Vastgesteld kan worden dat het CDA  in de onderhandeling over de collegevorming in ieder geval het been stijf heeft gehouden en niet opportunistisch heeft gehandeld. Dit laatste kan niet gezegd worden van de VVD. Deze partij offerde de Ruit om op het pluche te kunnen blijven zitten. Haar achterban kan hier onmogelijk blij mee zijn.

Wie denkt dat de Ruit zomaar straffeloos geofferd kan worden, heeft danig het mis.  Het niet doorgaan van de Ruit heeft grote consequenties . En dit niet alleen voor de doorstroming in de regio. Afgelopen week was het weer flink raakt door ongelukken op de A67. Op deze weg zijn dit jaar al 29 ongelukken gebeurd. Nog nooit hebben zo velen zolang hebben op deze snelweg stilgestaan als dit jaar. Dit zal nog wel enige tijd zo blijven. Geen wonder dat de ANVB roept om voorrang voor verbeteringen aan de A67.

Ook Laarbeek gaat de consequenties van het niet doorgaan van de Ruit aan den lijve te voelen. De fervente tegenstanders van de Ruit geven dit natuurlijk nog niet toe, maar wie goed kijkt  ziet de donkere wolken al op ons afkomen. De contouren van de eerste pijnpunten worden nu al zichtbaar. Wie goed leest, ziet in de commissiestukken voor de commissie Ruimtelijk Domein  voor deze week al de eerste aanwijzingen dat een aantal plannen niet doorgaan; plannen die preludeerden op en/of direct samenhingen met de Ruit.

In de commissie Ruimtelijk Beheer  staat het uitvoeringsprogramma van de structuurvisie Laarbeek “ Groei in balans ” uit 2010 op de agenda. Hierbij gaat het specifiek over de "gebiedsopgave Brainport Oost - Goorloop Noord"  waarvoor een subsidie van € 1.355.792,-  is toegezegd. Dit is een onderdeel van de zogenaamde versnellingsopgave van de provincie i.v.m. de Ruit. Deze gebiedsontwikkeling  Brainport Oost beoogt  de ruimtelijke kwaliteit in de regio een flinke impuls geven met het oog op de komst van de weg. Ook was overeengekomen dat  in het Rijk van Dommel en Aa natuurcompensatie voor de weg ontwikkeld zou worden. Grote vraag is of de provincie achter deze projecten blijft staan als de weg niet doorgaat en er geld voor over heeft.

Van veel groter belang voor Laarbeek is de houding van de provincie ten aanzien van de Lieshoutseweg( N615 ). Tot op dit moment heeft de provincie zich op het standpunt gesteld dat de uitvoering pas aan de orde komt na besluitvorming over de Noord-Oost Corridor. Voor Laarbeek is dit een groot en immens probleem. De oplossing van de  situatie bij de Beekse brug en van de problemen op de Gemertse en Lieshoutseweg  gedogen geen uitstel. Bij de goedkeuring van het bestemmingsplan De Beekse Akkers heeft de raad zich uitgesproken voor een downgrading van de Lieshoutseweg. Door het afblazen van de Ruit is de situatie van het ene moment op het andere compleet gewijzigd.  Downgrading komt niet meer im Frage: er zal geüpgrade moeten worden. De kosten komen natuurlijk voor een groot gedeelte op het bordje van Laarbeek.  

Dit is nog maar het begin van de prijs die Laarbeek betaalt voor het niet doorgaan van de Ruit. De kosten voor een betere doorstroming en vergroting van de verkeersveiligheid voor automobilist en fietser op Laarbeeks grondgebied komt voor rekening van Laarbeek. De Laarbeekse burger gaat er voor opdraaien.

Tegenstanders van de weg: hartelijk bedankt!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

4 en 5 mei.

Gisteren en eergisteren hadden wij de jaarlijkse Dodenherdenking en Bevrijdingsdag . Het waren indrukwekkende vieringen, vooral de dodenherdenking op de Dam en op vele plaatsen in het land. Overal, ook in Laarbeek, is er dit jaar grote aandacht aanbesteed. Vooral ook omdat het dit jaar  allemaal zeventig jaar geleden gebeurd is. Jammer was dat het weer op Bevrijdingsdag niet meewerkte.

Indrukwekkend van  de 4-meilezin g van Ian Buruma in de Nieuwe Kerk in Amsterdam . De Volkskrant heeft de lezing integraal gepubliceerd. Voor wie hem wil nalezen: http://bit.ly/1F5oCi6 .  Dit gold ook voor het onopgesmukte relaas van Jules Schelvis “ Er reed een trein naar Sobibor” dat NPO2 zondagavond uitzond.

De kranten hebben dit jaar grote aandacht geschonken aan de herdenkingen. Veel bladen hadden in het weekend een extra bijlage met verhalen va bevrijders. De NRC en ook het Brabants Dagblad hebben er schitterende katernen van gemaakt. Nu de kans er nog was, hebben zij deze gelegenheid met beide handen aangegrepen en herinneringen  aan de oorlog en bevrijding vastgelegd.

“ De kracht van herdenken zit in het gezamenlijke en in de symboliek. Samen stil staan, samen stil zijn, eer betuigen met kransen, met het luiden van een klok ”schreef het ED in een commentaar op donderdag. Heel juist. In alle toespraken klonk dit jaar een gedachte sterk door: wat vrijheid betekent,besef je pas goed als je de vrijheid afgenomen is. Natuurlijk is dit zo. En het geldt ook nu nog voor de talloze slachtoffers van geweld in steeds meer delen van de wereld.

Laten we dat niet vergeten.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Maandag 11mei  2015

Grondexploitatie

Bureau Berenschot heeft vorige jaar heeft  de gemeentefinanciën van Laarbeek doorgelicht. Evenals de accountant van de gemeente adviseerde Berenschot om met name de grondexploitatie te laten doorlichten om daarmee de risico’s duidelijker in beeld te krijgen. De gemeente heeft daarop gekozen voor de zgn. Monte Carlo risicoanalyse en PurpleBlue deze analyse te laten uitvoeren. Het rapport en de bevindingen van PurpleBlue zijn gereed en worden nu aan de commissie en de raad voorgelegd.

PurpleBlue heeft een technisch rapport afgeleverd dat voor een leek nauwelijks te volgen is. Enige specialistische kennis is noodzakelijk. Hier staat tegenover dat de verwoording van  de conclusies uit de uitgevoerde analyses helder zijn. Het rapport is geplaatst op de officiële website van de gemeente. Vreemd is dat op het rapport nog steeds pontificaal vermeld staat dat het vertrouwelijk is.  Een onnauwkeurigheid vermoed ik.

Een paar zaken vallen op. De algemene conclusie van het onderzoek valt positief voor de gemeente uit: de beschikbare weerstandscapaciteit ligt ca . 15% boven de benodigde weerstandcapaciteit. Voor een stuk is dit terug te voeren op het besluit om voortaan de afdracht aan het  fonds Reserve  Bovenwijkse Voorzieningen te schrappen . Hierdoor is de weerstandscapaciteit  gestegen tot € 6.488.000 of wel € 888.000 meer dan strikt nodig is. Achteraf gezien is het besluit om deze afdracht te schrappen toch vooral een paniekactie geweest. Ietwat meer maatwerk was beter geweest dan dit generieke besluit.

Wat ook opvalt is dat het grootste risico bij Bemmer IV ligt. Het vorige college en met name wethouder Vereijken heeft steeds positieve signalen over dit plan afgegeven. Dit hallelujaverhaal wordt door het rapport hardhandig onderuit gehaald. Bemmer IV heeft het grootste risicoprofiel van alle gemeentelijke plannen. De marktomstandigheden zijn bepaald niet rooskleurig. Dus tegenvallers moeten niet uitgesloten worden. Bovendien zijn de plankosten een groot risico.

Een apart verhaal zijn de apparaatskosten. Structureel wordt er per jaar meer aan overhead doorberekend dan de grondexploitatie kan dragen. Advies is om In de komende jaren  de apparaatskosten in lijn te brengen met de beschikbare budgetten. De manier waarop dit kan, wordt echter in het rapport jammer genoeg niet aangegeven.

Rest nog een punt: de grondprijzen. Als ik het rapport doorlees kan ik in het rapport geen enkel argument vinden om de grondprijzen van Laarbeek te verlagen. Alles wijst erop dat hier gezien het weerstandvermogen geen enkele reden voor is. Sterker nog: verlaging van de grondprijzen  verlaagt de rentabiliteit van de plannen. Bovendien zijn de Laarbeekse grondprijzen –regionaal gezien- martkconform en eerder aan de lage dan aan de hoge kant. Verlaging werkt zelfs averechts.

 Handen af dus van de grondprijzen!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Democratische legitimiteit

 Voor de vergadering van de commissie Algemeen Bestuur op  11 mei a.s. heeft het college een Praatstuk opgesteld over wat wel het gebrek aan democratische legitimatie in gemeenschappelijke regelingen wordt genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat het voor raadsleden vaak onduidelijk is wat er allemaal in deze gemeenschappelijke regelingen speelt en hoe besluiten in deze organen tot stand komen. Raden hebben de indruk dat zij er nauwelijks greep op hebben en dat zij eigenlijk geen democratische controle kunnen uitoefenen.

In het Praatstuk wordt dit als zodanig erkend. In het stuk worden een groot aantal aanbevelingen c.q. suggesties gedaan voor verbetering en zorg te dragen voor een grotere grip van raden op gemeenschappelijke regelingen. Het is wel een zeer groot aantal aanbevelingen geworden. In totaal zijn het 13 suggesties geworden. Dit grote aantal is zeker geen garantie voor de oplossing van het probleem. Je zou zelfs kunnen denken dat het  grote aantal juist het bewijs is voor de oplosbaarheid van het probleem.

De eerste vraag die gesteld moet worden is of het probleem inderdaad zo groot is als telkens gezegd wordt. Deze kernvraag wordt in het Praatstuk niet gesteld. Op voorhand gaat het stuk ervan uit dat dit zo is. Toch kunnen hierbij vraagtekens geplaatst worden. Immers gemeenschappelijke regelingen worden niet zomaar aangegaan. Allerlei redenen nopen gemeenten om op beleidsterreinen een samenwerkingsvorm aan te gaan met andere gemeenten. Vaak hangt dit samen met de complexiteit van de problematiek waar gemeenten alleen niet goed genoeg voor zijn uitgerust of expertise missen. Sommige zaken kunnen vaak beter in samenwerking gedaan worden, ook al omdat gemeenten ieder op zich te klein zijn om dit goed op te pakken. Zo bekeken is het bestaan van de mogelijkheid voor het aangaan van gemeenschappelijke regelingen een zegen voor gemeenten. Het verhoogt de kwaliteit van het bestuur en neemt gemeenten veelal lastige zaken uit handen. Hiermee ontstaat gelegenheid en ruimte om zich te concentreren op het bestuur van de eigen gemeenten en eigen prioriteiten te stellen ten behoeve van de eigen burgers.

Raden moeten daarom ook realistisch zijn en eenmaal overgedragen taken ook daadwerkelijk overlaten aan de besturen van gemeenschappelijke regelingen. Hoe de verslaggeving  en besluitvorming zich voltrekt, is in de regeling zelf geregeld. De uitvoering van taken heeft de raad gedelegeerd. In dezen  past de raad daarom gepaste terughoudendheid. Verlies van couleur locale is een gevolg van het aangaan van een gemeen schappelijke regelingen en moet dus op de koop toe genomen worden. Als een raad grote waarde hecht aan de couleur locale- wat het ook moge zijn- moet zij niet instemmen met het aangaan van de desbetreffende gemeenschappelijke regeling. De vraag die bijna nooit gesteld wordt is wat de meerwaarde van deze couleur locale is.

Ik denk dat het benadrukken van het open houden van de mogelijkheid voor een eigen invulling niet erg effectief is, misschien zelfs wel contraproductief.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Koningsdag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag.

Vorige week hebben we in Nederland Koningsdag gevierd. Ditmaal in een geheel andere opzet dan in de voorafgaande jaren. Koningsdag nieuwe stijl is een bruikbaar concept. Dordrecht heeft dat aangetoond. Met nog wat kleine verfijningen is het een goede invulling van deze dag. Het concept kan nog jaren mee en de uitdrukking zijn van het moderne koningschap van Willem-Alexander.

Ook  in Laarbeek waren er in alle vier de kernen allerlei festiviteiten voor jong en oud. In Mariahout was de traditionele bijeenkomst van de Laarbeekse gedecoreerden. Dit keer in het Buurthuis van Mariahout. Wrnd. burgemeester Ronnes hield een mooie toespraak, waarin hij de geschiedenis van  Koningsdag ( prinsesjesdag , Koninginnedag ) schetste en de nieuw onderscheiden ‘” ridders ”in het zonnetje zette. Ronnes wees  er op dat alle gedecoreerden op de een op andere manier bijgedragen aan het maatschappelijke leven.  De aanwezigen kregen een gevarieerd programma voorgeschoteld. De organisatie was perfect. Het kerkdorp Mariahout liet zich weer eens van zijn beste kant zien. Daarom complimenten voor de organisatoren.

Deze week hebben we aandacht voor de jaarlijkse dodenherdenking en vieren wij de nationale bevrijdingsdag. Natuurlijk zijn dit momenten om stil te staan bij de offers die gebracht zijn en de hoge prijs die betaald is voor onze zwaar bevochten vrijheid. Ook  al ligt de bevrijding al zeventig jaar achter ons, het is en blijft zinvol om hier bij een keer jaar stil te staan. Om niet te vergeten.  Op 4 mei herdenken wij alle doden die vielen in de vele oorlogen,conflicten en vredesmissies, waarbij Nederland betrokken was. Op 5 mei gaat het vooral om onze bevrijding en de herwonnen vrijheid. Dit jaar is het zeventig jaar geleden. Toch blijkt de behoefte om dit te herdenken onverminderd groot, zowel bij jong als bij oud.

Vrijheid is een groot goed. Je beseft dit pas als vrijheid ontbreekt. We moeten daarom steeds op onze qui vive blijven en ons tijdig realiseren wanneer de vrijheid bedreigd wordt. Daarom kunnen we onze ogen niet sluiten voor de bedreigingen die met name in het laatste decennium bijna overal in de wereld in sterke mate zijn toegenomen. Van de euforie van na de val van de muur en de ineenstorting van het communistische bestel is weinig meer over. Het door Francis Fukuyama voorspelde “ einde van de geschiedenis ’ is uitgebleven. Het rapport van de Adviesraad Internationale Vraagstukken ( AIV ) “ In stabiliteit rond Europa: confrontatie met een nieuwe werkelijkheid ”dat vorige week verschenen is, laat weinig aan de verbeelding over: de wereld is er bepaald niet veiliger op geworden. De gordel van instabiliteit rond Europa dwingt Europa tot een drastische investering in de krijgsmacht. Tegen deze analyse van het AIV is weinig in te brengen, al moeten wij wel de realiteit in het oog houden.

De militaire conflicten die op verschillende plaatsen ter wereld worden uitgevochten hebben een steeds grotere impact. En zij komen dichterbij. Denk maar aan het Midden-Oosten, de Krim en de Oekraïne. De angst voor terroristische aanslagen neemt toe. Het veiligheidsdenken heeft de overheden in zijn greep. De verschillende overheden nemen voorzorgsmaatregelen die soms diep ingrijpen in de privé-sfeer. O.a. Tommy Wierenga waarschuwt hiervoor.

In het ED van afgelopen zaterdag citeerde Wieringa uit een studie “ Aanslag op de vrijheid ” van Juli Zeh en Ilija Trojanov. Zij kwamen tot  de slotsom dat terroristen niet de macht hebben onze rechtstaat te verpletteren. “ Zij kunnen ons alleen provoceren dat zelf te doen”zo schrijven zij in hun boek. Natuurlijk heeft Wieringa wel een punt als hij zich zorgen maakt over de toenemende grip van de staat op onze privacy, maar waarschijnlijk kan het gezien de dreiging niet anders.

Anderzijds moeten we de dreiging ook niet overschatten. Angst veroorzaakt nog meer angst.  Er zijn wetenschappers die waarschuwen voor een overschatting en zoals Adam Zamoyski spreken van een fantoomterreur: de angst is de echte terreur. De grootste angst voor terreur bestaat daar waar die terreur  niet is. Ook een punt om in gedachten te houden.

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185