Zalig Kerstfeest

Dit is alweer de  laatste aflevering van dit weblog  van  dit jaar. De eerstvolgende zal direct na Nieuwjaar op 3 januari 2016 verschijnen. Alleen als er echt iets belangrijks aan de hand is, laat ik eerder een nieuwe blog verschijnen.

Vanaf deze plaats wens ik alle lezers  een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar.

 Moge 2016 alle goeds brengen voor U en de Uwen.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Samenwerking binnen de Peel onder druk

Wat in 2013 zo veelbelovend begon, dreigt eind 2015 te verzanden in onderling gekrakeel. De samenwerking binnen Peel 6.1. van de zes Peelgemeeenten lijkt spaak te lopen. De media staan vol van allerlei doemverhalen over falende samenwerking en verschil van opvatting over de gewenste aanpak. De doorsnee burger kan er geen touw meer aan vastknopen. Wie het allemaal nog kan volgen mag het zeggen.

Wat mij het meest opvalt, is dat geen van de betrokkenen het achterste van zijn tong laat zien. Waarom zij de kaken nogal stijf op elkaar houden is niet duidelijk. Spelen hierbij tactische overwegingen een rol? Mogelijk.

Het perscommuniqué dat Peel 6.1 uitgaf, muntte uit door nietszeggendheid; ook de raadsinformatiebrief die het Laarbeekse college deze week liet verschijnen bevatte nauwelijks feitelijke informatie. Dit schept natuurlijk geen duidelijkheid en vergroot de verwarring alleen maar. Een overheid die doelbewust de bevolking niet informeert zou zich moeten schamen. De inwoners van de samenwerkende Peelgemeenten hebben er recht op om te weten wat er werkelijk speelt. De politiek moet geïnformeerd zijn. Hoe kan men anders richting en sturing aan het proces geven?

Duidelijk is dat Helmond op de rem is gaan staan. Dit speelt al een hele tijd. Eerst heette dat de gemeente Helmond zich moest bezinnen. Er was een nieuwe gemeentesecretaris en eerst moesten de zaken op een rijtje worden gezet. Duidelijk was ook dat de SP, die nieuw was in het Helmondse college, zijn bedenkingen had. Laarbeeks wnd burgemeester Ronnes deelde onlangs aan de SP in Helmond de zwarte piet uit. Het had overigens meer de vorm van een snier dan een duidelijke analyse.

Uit de recente persberichten blijkt dat Helmond de grootste gemeente binnen Peel 6.1. zelf zeggenschap wil houden over het zorgbeleid. Ook zou Peel 6.1 Helmond teveel geld kosten. Helmond zou wel willen blijven samenwerken, maar niet willen meegaan in een nieuw op te tuigen regionale ambtelijke organisatie. Dus een verdere uit breiding met andere taken is van de baan. Er wordt gedacht de Wmo-consulenten weer vanuit de eigen gemeenten inzetbaar te maken. De Peelgemeenten kunnen wel tegen betaling taken door de grotere Helmondse ambtelijke organisatie laten uitvoeren.

Hoe moeten we dit alles inschatten? Door gebrek aan echte informatie is dit lastig. Duidelijk is dat de voorliefde van Helmond voor de Peelsamenwerking danig bekoeld is. Van de hooggestemde verwachtingen bij de start in 2013 is weinig meer over. Veel betekend is dat Elly Blanksma als boegbeeld van de Peelsamenwerking nog nauwelijks zichtbaar. Het lijkt erop dat Helmond een soort geheime agenda heeft. Het zou mij niet verbazen dat Helmond  doelbewust afstand neemt van de samenwerking met de 5 Peelgemeenten. Redenering zou hierbij kunnen zijn dat Helmond groot genoeg is om haar eigen boontjes te doppen en hierbij de Peel niet nodig heeft. Gemeenten die wat de samenwerking veel noten op hun zang hebben en maar moeilijk financieel over de brug komen. In hun uitvoering van het sociale beleid zijn de Peeldorpen misschien ook wel conservatiever en dus terughoudender dan de stad. Helmond is het voortdurende gevecht beu.

Bovendien weet Helmond ook wel dat de Peeldorpen de samenwerking nodig hebben; zij kunnen het immers niet alleen. In een commentaar in het ED van 5 december j.l. stond boven het stuk natuurlijk niet voor niets “ Eén grote en vijf kleintjes in de Peel ” Zet Helmond in op het opnieuw starten van een herindelingsdiscussie?

Je zou het haast denken.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

                                                                                                            

Een afwachtende gemeente

Sinds de invoering van de Gemeentewet in 1851 hebben de Nederlandse gemeenten een indrukwekkende ontwikkeling doorgemaakt. In de loop van de tijd zijn de gemeenten veel pro-actiever gaan optreden. Het passen op de winkel maakte plaats voor veel meer aandacht voor het vormgeven van de gemeentelijke omgeving. In de tweedehelft van de 19^e een en het begin van de 20^e eeuw lag de nadruk op de sociale woningbouw en de aller noodzakelijkste ondersteuning van de zwakkeren in de samenleving. Vanaf  de tweede helft van de 20^e eeuw  kregen met de komst van de welvaartsstaat de gemeenten een geweldige schwung. Het takenpakket van de gemeenten werd aanzienlijk uitgebouwd tot bij de crisis van 2007 de conclusie getrokken moest worden dat de bomen niet meer tot inde hemel groeiden en de gemeenten dus hun taken noodgedwongen moesten bepreken.

Aanvankelijk probeerden gemeenten met de kaasschaafmethode hun uitgaven te beperken. Op de duur kom hiermee niet volstaan worden. Via kerntakendiscussies werden gemeentelijke taken  afgeschoven en aanzienlijke bezuinigingen op het gemeentelijke apparaat en de gemeentelijke diensten doorgevoerd. Zoals altijd het geval was, werden op nu bezuinigingen vooral op de sociale taken van de gemeenten neergelegd. De burgers moesten zelf meer gaan doen en vrijwillig hulp gaan verlenen aan hun medemensen. Participatie werd dit met een mooi woord genoemd. In feite was het niets anders dan de herinvoering van wat vroeger burenhulp  en naastenliefde heette. Rond de eeuwwisseling sprak men over het maatschappelijk middenveld, de civil society. De laatste tijd hoor ik – vreemd genoeg -  deze term nog maar heel zelden.

Gemeenten zijn zich ook afwachtender gaan opstellen. Het ambtenarenapparaat werd ingekrompen. Dit leidde tot minder ambtenaren en leegstaande afdelingen van gemeentehuizen. In een aantal gemeenten wordt al onderzocht of een gedeelte van het gemeentehuis verhuurd kan worden aan derden. In b.v. Gemert-Bakel en Laarbeek wordt dit serieus overwogen.

Naast een uitvoerende taak die de gemeente wettelijk is opgelegd en die door de decentralisatie alleen maar groter wordt, heeft de gemeente ook de taak te zorgen voor het welzijn van haar burgers. De laatste Jaren is er een terugtrekkende beweging bij gemeenten te bespeuren. Zij roepen zich niet meer zozeer geroepen om allerlei ontwikkelen te entameren; liever laten zij dit aan het particuliere initiatief over. Gemeenten trekken zich steeds meer terug en beperken zich tot coördineren en faciliteren. Vaak betekent dit de gemeenten een afwachtende houding aannemen.

Ook hier in Laarbeek is dit steeds meer het geval. We zagen dit bij de discussie over de invulling van de Heuvel en nu weer in de Retailnota. De gemeente wacht af wat het particulier initiatief oplevert. Ze neemt niet zelf het initiatief. We wil ze eventuele initiatieven faciliteren. In de Retailnota schrijft het college:

“ Door de bezuinigingen is er in de begroting geen geld opgenomen voor nieuw beleid. Aangezien er van de middelen uit het Economisch Plan na alle verplichtingen niet veel meer over is, kan overwogen worden om bij de behandeling van de kadernota 2017 opnieuw middelen beschikbaar te stellen. ”

Maar heel snel doen, zou ik zo zeggen.

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

                                                                                                            

Winkelen in Laarbeek

Donderdag a.s. komt de retailnota in de raad aan de orde. Met deze nota legt de gemeente de kaders vast voor het economisch-ruimtelijk retail beleid binnen de gemeente. Deze kaders vervangen het beleid dat in augustus 2000 is vastgesteld in de nota “Advies en actieplan versterking winkelstructuur Laarbeek”.

Deze detailhandelsnota dateert uit het jaar 2000. Daarnaast heeft de Provincie in de Verordening Ruimte 2014 opgenomen dat ontwikkelingen van detailhandel met een bovenregionaal verzorgingsgebied moeten worden afgestemd in het regionaal ruimtelijk overleg (RRO). In het overleg van de sub- regio De Peel is afgesproken dat in Peelverband een visie op detailhandel zal worden geformuleerd.

 De retailnota is heel helder. De nota omschrijft het na te streven doel als volgt:

“ Om een goed voorzieningenniveau voor de inwoners van Laarbeek te creëren is het essentieel om er voor te zorgen dat het basisvoorzieningenniveau op orde is. Dit betekent versterken wat sterk is en zorgen dat gebieden toekomstbestendig zijn én het betekent niet meer investeren in kansarme gebieden. Alles behouden wat er nu is, is niet reëel. Dit vraagt om duidelijke keuzes en om een benadering die verder kijkt dan alleen detailhandel. Retail is een totaalproduct waarin alle betrokken partijen een eigen rol en verantwoordelijkheid hebben.”

Het is een goede retailnota geworden. Een opvallend aspect is de erg positieve waardering van de potentie van Lieshout als winkelgebied. De conclusie heeft mij zowel verrast als blij gemaakt. We moeten deze kans met beide handen aangrijpen.

In de nota en in de discussie hier om heen is er ook veel aandacht voor de Heuvel in Lieshout. De Heuvel moet weer haar centrumfunctie terug krijgen. Een terechte conclusie zou ik zeggen. We moeten hier wel heel voorzichtig mee omgaan. Vraag is of een supermarkt met schreeuwende reclames en veel te weinig parkeergelegenheid de meest geschikte invulling voor de Heuvel is. Ik denk het niet, omdat het afbreuk doet  aan de uitstraling van dit gebied. Heel veel dingen kunnen samengaan, maar bepaalde ook helemaal niet. Maar hebben we wel veel keuze?

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De Beekse Akkers

 Iedere keer als ik over de Lieshoutseweg  langs het uitbreidingsplan De Beekse Akkers rij, doet de aanblik pijn aan mijn ogen. Het uitbreidingsplan De Beekse Akkers krijgt niet de uitstraling die ons destijds bij de vaststelling van het plan voor ogen stond. Zo moet ik tot mijn spijt vaststellen.

De Beekse Akkers is destijds ontworpen als een plan voor een centrale woningbouwlocatie van de nieuwe fusiegemeente Laarbeek. Al heel snel is deze opzet verlaten onder invloed van het  idee van “ terug naar de kern ” dat al snel  op geld deed. De Beekse Akkers werd gereduceerd tot uitbreidingsgebied voor hoofdzakelijk Beek en Donk. Het plan zou in fasen uitgevoerd worden.

Door de economische crisis stagneerden de bouwplannen. De verkoop van bouwkavel viel nagenoeg stil en het plan dreigde een verliespost voor de gemeente te worden. Onder druk van de provincie werd de voorziene fasering  teruggeschroefd. Fase vier werd zelfs in zijn geheel geschrapt. De invulling van de hoek Lieshoutseweg – Oranjelaan werd zelfs op de lange baan geschoven. Deze hoek had de blikvanger van het plan moeten worden.

Maar dit was nog niet alles. Er kwam nog meer malheur. Het oorspronkelijke plan was ontwerpen vanuit de gedachte dat met de komst van De Ruit de Lieshoutseweg aan belang zou inboeten. De plannenmakers voorzagen dat de Lieshoutseweg gedowngraad zou worden zoals dat in het jargon van toen heette. Zoals bekend liep het allemaal anders. In plaats van een gedowngrade weg krijgen we nu waarschijnlijk een upgegrade verkeersweg tussen De Beekse Akkers en het oude Beek. De Beekse Akkers komen hiermee overduidelijk aan de andere kant van Beek te liggen. Dat is andere koek dan we destijds veronderstelden.

Bij de ontwikkeling van De Beekse Akkers is er voor gekozen om een zekere afstand van de woonbebouwing en de Lieshoutseweg te houden. Dat was al een beperking van de uitstraling van het plan. Erger is dat aan de kant van het plan langs de Lieshoutseweg gekozen is voor laagbouw  die op afstand voor het oog volledig in het niet zinkt.  Geen gezicht vanaf de Lieshoutseweg. Dit doet niet alleen  pijn aan de ogen, het blijkt overigens ook nog eens een volkomen verkeerd uitgangspunt. Aan de rand van een dergelijke plan hoort de bebouwing een zekere mate van uitstraling te hebben. Dit ontbreekt hier ten ene male. Onbegrijpelijk dat de gemeente bij Bemmer IV – volkomen terecht overigens  - uitstraling hoog in het vaandel had staan en dit bij De Beekse Akkers helemaal achterwege liet alsof dit voor de aanblik van het plan en het leefklimaat onbelangrijk was.

Beek en Donk heeft zich in het verleden altijd geafficheerd met de aanduiding het tuindorp Beek en Donk. Deze aanduiding schiep distantie, verbeelding en eigenheid. Aan de rand van De Beekse Akkers wordt dit ontbreekt dit volledig en overheerst het beeld van woningen weggezonken in het water of weggestopt achter een aarden wal. Een aanfluiting! Wie heeft dit kunnen bedenken?

Dit is niet wat ons voor ogen stond.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

                                                                                                            

Toekomstverkenning

   

Gisteren heb ik de aandacht al gevraagd voor de Toekomstverkenning van het CPB en het PLB. Het is een rijke bron van informatie voor beleidsmakers en politici. Vandaag speciale aandacht voor het deelonderzoek Regionale ontwikkelingen en verstedelijking. Met dank aan Binnenlands Bestuur.

De vraag naar woningen blijft de komende decennia nog toenemen, in vrijwel alle regio’s. Zelfs als de bevolkingsomvang in acht van de twaalf provincies gaat krimpen. Huishoudensverdunning is de oorzaak: huishoudens worden kleiner, waardoor zij in aantal toenemen. Dat stellen de twee planbureaus PLB en CPB in de Toekomstverkenning Welvaart en Leefomgeving (WLO).De onderzoekers van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) en het Centraal Planbureau (CPB) proberen in de studie antwoord te geven op de vraag of de sterke groei van stedelijke regio’s in en buiten de Randstad van de afgelopen decennia, zal doorzetten of niet. Ze werken daarvoor twee scenario’s uit (hoge, dan wel lage economische en demografische groei) en verkenden ook de onzekerheden die de scenario’s kunnen beïnvloeden (gaan bevolkings- en banengroei zich juist concentreren of spreiden?).

In beide scenario’s voorzien de planbureaus bevolkingsgroei in de Randstad en in stedelijke regio’s. Buiten de Randstad is de bevolkingsgroei lager. Grensregio’s in Noord-Nederland, Zeeland en Limburg laten in beide referentiescenario’s een lage groei en soms krimp van de bevolking zien. Toch zegt dat niet alles over de behoefte aan woningen. De trend van kleinere huishoudens (meer alleenstaanden en eenoudergezinnen) zet de komende decennia voort. Juist buiten de Randstad en in de “ommelanden” van stedelijke regio’s zorgt dat voor een groeiende woningbehoefte; in de steden zelf zijn de huishoudens nu al relatief klein.

De onderzoekers concluderen dan ook dat in vrijwel alle regio’s nog behoefte is aan uitbreiding van het aantal woningen. In sommige regio’s kan dat mogelijk knellen met de ruimte die daar fysiek of beleidsmatig voor woningbouw is, verwachten zij. Dat geldt bijvoorbeeld voor de regio’s Haarlem, Den Haag, de Zaanstreek en de Gooi- en Vechtstreek. “In de regio Amsterdam zijn de woningbouwaantallen sterk afhankelijk van de inzet op een grotere woningdichtheid in nieuwe en bestaande woongebieden”, aldus het rapport.

Met betrekking tot vergrijzing stellen de onderzoekers dat dat geen typisch fenomeen van de perifere gebieden is. Vergrijzing zal in alle gebieden ongeveer evenredig optreden, verwachten zij.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Als een tierelier

Van de zijde van de gemeente komen rooskleurige berichten over de verkoop van bouwkavels in De Beekse Akkers. De uitgifte loopt als een tierelier, zo is op het gemeentehuis te horen. Gelukkig denk je dan, want stagnatie in de verkoop van bouwgrond trekt nu eenmaal een lelijke streep door de gemeentelijke financiën. En we hebben nog meer plannen dan De Beekse Akkers die geld kosten. Denk b.v. maar eens aan Bemmer IV, waar de ontwikkeling na een veelbelovend begin ook stokt.

De positieve berichten over De Beekse Akkers staan in schril contrast met geluiden over voordurende stagnatie, al lijkt de bouwmarkt de laatste maanden enigszins aan te trekken. Nog onlangs verscheen een rapport van een werkgroep van de Metropool Regio Eindhoven onder voorzitterschap van de Helmondse wethouder Frans Stienen. 'Breken met grenzen' heet het rapport van de groep met daarin drie wethouders, de provincie, regionale marktpartijen en organisaties op het gebied van wonen.

De opstellers van het rapport vinden dat het getouwtrek tussen gemeenten op de woningmarkt in Zuidoost-Brabant moet stoppen. Het leidt alleen maar tot geldverspilling en onzinnige onderlinge concurrentie. Zuidoost-Brabant zou daarom op het gebied van wonen en voorzieningen bestuurd moeten worden als één gemeente. Hiermee heeft de werkgroep bepaald niet de handen op elkaar gekregen. Dus wederom een rapport dat de kast in kan.

Gemeenten kunnen beter te rade gaan bij de jongste studie van het Centraal Planbureau en het Planbureau voor de Leefomgeving. In Toekomstverkenningen 2030 en 2050 zijn interessante gegevens te vinden die de basis kunnen vormen voor een gefundeerd bouwbeleid van gemeenten.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Het morele kompas

Toen ik afgelopen vrijdag in het dagblad Trouw een beetje bij toeval  de afscheidsrede van Gabriel van den Brink aan de universiteit van Tilburg las, moest ik onwillekeurig terugdenken aan de algemene ledenvergadering van het CDA- Laarbeek van een paar dagen geleden. Op deze vergadering ging het  vooral om de betekenis en inhoud van het begrip christen-democratisch in de naam van het CDA.

Volgens van den Brink is de politiek moreel leeg. Kiezers verwachten van politici dat zij duidelijke morele keuzes maken en daar helder over communiceren. In plaats daarvan vallen politici terug op een soort technologisch bestuursdenken zonder enige morele inhoud. Niet vreemd dat er breed een onvrede over de politiek ontstaan. Met name de middenpartijen die hun ideologische bevlogenheid willens en wetens hebben ingeleverd, krijgen de wind van voren. PvdA,CDA en VVD spreken volgens van de Brink vrijwel alleen nog de taal van het economische belang.

De scheidende Tilburgse hoogleraar velt een hard oordeel. Er wordt volgens hem in Nederland wel voor het volk maar nauwelijks door het volk geregeerd. Men zou dit als een tekort aan democratie kunnen kenmerken. De vragen die zich de laatste tijd aandienen, zijn steeds meer moreel van aard. Bij vragen over de economische crisis, de uitbreiding van de Europese Unie, de vluchtelingen, de inrichting van het onderwijs,de Islam, de recente aanslagen spelen voortdurend morele overwegingen. De politiek wijkt hiervoor terug. Geen wonder dat de burger terugwijkt en zijn handen van de politiek aftrekt.

Politici zijn volgers geworden in plaats van voorgangers. Zij laten zich teveel leiden door de waan van de dag; de peilingen zijn belangrijker dan waar het in feite omgaat. Ondergeschikte zaken worden hoofdzaken. Voor waar het eigenlijk omgaat duiken zij weg. Eigenlijk nemen zij hun verantwoordelijkheid niet. Het morele kompas is troebel geworden.  Het is zaak dit morele kompas weer snel te vinden. CDA-Laarbeek is hier goed bezig met een interne discussie over de grondslagen en uitgangspunten van de partij. Wat ons inspireert, moeten praktisch gaan vertalen. En de hierbij behorende verantwoordelijkheid moeten we nemen.

De tijd dringt

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Meer dan asociaal

 

In het ED verscheen enkele dagen geleden een artikel over de opvang van asielzoekers in Zuidoost-Brabant. De schaamte die ik al voelde toen ik enige tijd geleden de reactie van het Laarbeekse college op het verzoek om mee te werken aan de noodopvang van asielzoekers las, kwam weer bij op toen ik dit artikel in het ED las. Een soort plaatsvervangende schaamte. Ik denk dat velen dat met mij ook zo gevoeld hebben.

Het artikel is een analyse van de opvang in de regio tot nu toe. Gezien alle ontwikkelingen is het niet te verwachten dat de stroom snel gaat opdrogen. De krant verwacht  in tegenstelling tot eerdere geruststellende berichten vanuit het COA en Den Bosch dat er binnenkort weer een beroep op gemeenten zal moeten worden gedaan voor noodopvang. Het is volgens de krant slechts een kwestie van tijd dat er weer een beroep op gemeenten moet worden gedaan. Geen gemeente in Zuidoost-Brabant zal er aan ontkomen.

Wat mij in het artikel in het bijzonder opviel, was de sneer aan het einde van artikel naar de gemeenten Asten en Laarbeek. Letterlijk schreef het  ED:

“Terwijl het 'alle hens aan dek' is, stellen gemeenten als Laarbeek en Asten dat de opvang niet bij de aard van de dorpen zou passen. Op de lijst van de veiligheidsregio staan echter wel degelijk geschikte locaties, als sporthal  De Schop in Asten en D'n Ekker in Beek en Donk. Het is dan ook logisch dat ook deze gemeenten aan de bak moeten.”

Met de strekking van het artikel ben ik het volkomen eens. En zeker met de laatste alinea, waarvan ik hierboven een essentieel onderdeel heb geciteerd. De gemeenten Laarbeek en Asten nemen in tijden van nood een volledig amoreel en asociaal standpunt in. Natuurlijk staat niemand te wachten op het huisvesten van grote groepen asielzoekers in kleine gemeenschap, maar als de noodzaak er is, kun je je als gemeente daaraan niet onttrekken. Het is een humanitaire plicht om hulp te bieden. Het is zelfs een van de zeven werken  van barmhartigheid, de vreemdelingen huisvesten.

Hoe verzin je het als college om ook maar te denken dat de opvang niet zou passen bij de aard van het dorp? Het staat niet letterlijk in de brief, maar tussen de regels door proef je het. Deze morele plicht afkopen met het aanbod een aantal statushouders extra te zullen huisvesten is hypocriet. Aan de opdracht 33 statushouders te huisvesten hebben we immers nog niet eens kunnen voldoen.

Burgemeester en wethouders, U denkt toch niet serieus dat de Laarbeekse bevolking zo achterlijk is dat zij de confrontatie met asielzoekers niet aan kan? Waarom kan wat elders wel kan, hier dan niet?  De aard en structuur van de Laarbeekse dorpen is toch niet totaal anders dan die van Gemert-Bakel b.v. waar de noodopvang wel kon. Met dit antwoord en reactie heeft het college het verkeerde signaal afgegeven. En dat terwijl B en W in deze omstandigheden juist het voortouw had moeten nemen en de bereidheid om mee te werken had moeten tonen.

Een gemiste kans dus. Jammer. Hoe snel gaat Laarbeek zich revancheren ?

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Atlant

Raadsleden van de zes Peelgemeenten en Geldrop - Mierlo hebben zich de afgelopen weken moeten verdiepen over een veelomvattend besluit: de vorming van een nieuw regionaal werkbedrijf, Atlant de Peel. Deze organisatie moet vanaf 2016 er voor zorgen dat zoveel mogelijk mensen uit de Peel  aan werk kunnen komen.

Raden worstelen met de massa papier die Atlant over hen uitstrooit. Een hele kruiwagen aan papier zei men in de Laarbeekse commissie vorige week. Er klonk ook twijfel of Atlant de hooggestemde  inzet wel waar zou kunnen maken. Ook kwam er deze week nog een studie Van Berenschot, waarin deze twijfel ook werd geuit.

Het risico dat die niet wordt gehaald is 'aanzienlijk', meent het bureau. De 7 (Peel)gemeenten willen de komende jaren veel uitkeringsgerechtigden laten uitstromen naar vast werk. Dat aantal moet stijgen van 300 in 2016 naar 900 in 2019. Dit moet dan een 'winst' voor het Werkbedrijf van 5 miljoen euro in 2019 opleveren.

Voor de 7 gemeenten is het aantal uitkeringsgerechtigden in 2016 geraamd op 4.651. De stuurgroep met wethouders vindt de doelstelling om dat aantal fors te verminderen wél verantwoord. Atlant heeft volgens de betrokken wethouders immers heel goede contacten met het regionale bedrijfsleven en is al jaren succesvol met het plaatsen van mensen met een beperking.

De directeur van Atlant, René Walenberg, verwerpt de kritiek van Berenschot. Hij noemt de ambitie van Atlant realistisch. “Bij bedrijven in de regio zijn genoeg banen te vergeven ” tekent het ED uit zijn mond op. Ook verwerpt hij de kritiek dat het aantal leidinggevenden bij het nieuwe werkbedrijf te groot zo zijn. De top van het bedrijf is in zijn ogen zeker niet te zwaar.

Ik weet het niet. Het klinkt allemaal wel heel erg ambitieus. In het verleden heeft Atlant goed gepresteerd en zijn targets meer dan ruim gehaald. Voor mij een reden om er toch wel vertrouwen te hebben , in het management  en de inzet van Atlant.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Nogmaals de lezing van Putters

Gisteren heb ik verwezen naar een recent  rapport van de rekenkamer van Maastricht en de Kees-Lunshoflezing van Kim Putters, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Putters had zijn  lezing als titel meegegeven Maatschappelijke tegenstellingen en het vertrouwen in  de democratie. Dit vertrouwen staan duidelijk onder spanning. Putters gaf er enkele heel saillante voorbeelden van. Op een paar onderdelen van zijn lezing ga ik hieronder nader in. De gehele lezing is te lezen op http://www.nieuwspoort.nl/wp-content/uploads/Kees-Lunshoflezing-18-november-2015.pdf

Een groeiende groep mensen voelt zich volgens Putters steeds minder gehoord in de politiek en keert zich af. We vieren dit jaar het 200 jarig bestaan van ons Parlement, maar bij de officiële viering daarvan sprak niemand over die groep. De Tweede Kamervoorzitter  benadrukte in positieve zin dat de afstand tussen politici en burgers kleiner is dan ooit. Aangezien het Sociaal en Cultureel Planbureau in diezelfde week een rapport uitbracht over de groeiende afstand van burgers tot het politieke systeem, riep dat bij mij natuurlijk vragen op. Wij zien juist een groeiend democratisch tekort.

De Nederlandse bevolking is door opleiding, gezondheid en betere technologische toepassingen tot meer inspraak, informatieverwerking en medezeggenschap in staat en wordt daar ook toe opgeroepen, maar het politieke systeem beweegt daar juist vanaf door in de praktijk de zeggenschap niet afdoende bij publieke voorzieningen te voegen, de inkomsten niet bij de lokale uitgaven te brengen en de democratische controle niet op de veranderingen aan te passen. Ook de pers worstelt met zichzelf. Door dit alles wordt de zeggenschap van mensen eerder verkleind dan vergroot en heeft een kleine politieke en media-elite meer macht dan noodzakelijk en wenselijk is.

 Het SCP volgt al jaren het vertrouwen van Nederlanders . Steevast ligt het vertrouwen in de Regering en het Parlement het laagst, zo rond de 40% tot 50%. De media genieten stabiel vertrouwen bij 2 zo’n 60% tot 65% van de bevolking. De grote Nederlandse ondernemingen doen het ook goed, al is dit vertrouwen met de bonus- en bankendiscussies en buitenlandse overnames onder druk komen te staan. Rechters, Burgemeesters en de Koning genieten doorgaans het meeste vertrouwen. Je zou bijna denken dat we de gekozen burgemeester voorbij zijn, maar dat is een vergissing. Mensen willen hun bestuurders wel kiezen, maar wantrouwen de politiek eromheen.

Volgens Putters hebben we actieve lokale rekenkamers nodig die de uitgaven controleren op doelbereik. Veel gemeenten hebben er in het kader van bezuinigingen een slaapkamer van gemaakt, maar dat kan echt niet. Er is niet een kleinere maar betere ambtenarij nodig die kritisch en deskundig is en bovenal in de huid van burgers kan kruipen. Een overheid die niet oplegt, maar vragen stelt. Daar zijn die rekenkamers en goed geëquipeerde griffies voor nodig. Menig collegepartij won de verkiezingen met een pleidooi voor bezuinigingen hierop. Volgens Putters ze zichzelf en onze democratie in de vingers. En hij citeert tot slot Hermans Tjeenk Willinks uitspraak uit september 2015: macht zonder voldoende tegenmacht wordt absolute macht.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De raad op achterstand

De Maastrichtse Rekenkamer heeft een rapport uitgebracht over de gemeenschappelijke regelingen waar de gemeente Maastricht in deelneemt. Het is een opvallend rapport geworden. De bevindingen en conclusies  rapport Zicht op samenwerking. De rol van de raad bij bestuurlijke samenwerking in Maastricht zal menig raadslid droevig stemmen. Niet alleen die in Maastricht, maar ook elders in het land. Het beeld dat wordt geschetst, is weliswaar grotendeels toegespitst op Maastricht, maar zal herkenbaar zijn in vele gemeenteraden.

Zo heeft de gemeente geen register van alle gemeenschappelijke regelingen waarin Maastricht deelneemt. Dit is op grond van de Wet gemeenschappelijke regelingen (Wgr) verplicht.  De Programmabegroting 2015 geeft geen zicht op hoeveel geld er jaarlijks in de vele gemeenschappelijke regelingen omgaat en evenmin wat Maastricht er jaarlijks aan bijdraagt. Individuele gemeenten zijn aansprakelijk voor de financiële risico’s en eventuele tekorten bij gemeenschappelijke regelingen, waarschuwt de rekenkamer in zijn rapport. ‘Inzicht en beheersing van die risico’s zijn van groot belang voor de gemeente.’ De begroting bevat evenmin ‘aanknopingspunten voor de raad om te bepalen of de verbonden partijen effectief en efficiënt werken’, concludeert de rekenkamer.

De raad van Maastricht heeft geen afspraken gemaakt over hoe hij wordt geïnformeerd over het reilen en zeilen gemeenschappelijke regelingen. ‘Noodzakelijke informatie om eventueel bij te kunnen sturen, het beleid en de financiën te heroverwegen, de deelname aan de verbonden partijen te heroverwegen of eventueel te beëindigen ontbreekt daardoor’, aldus de rekenkamer in zijn rapport. ‘Voor de raad is het daarom niet goed mogelijk om te beoordelen of de verbonden partijen goed functioneren, laat staan om te beoordelen of het misschien handiger, effectiever en efficiënter is om de betreffende taken op een andere wijze te organiseren dan met een verbonden partij.’

In heel veel gemeenten is het niet veel beter. Terecht werd afgelopen week in de Laarbeekse commissie Sociaal Domein nog geklaagd over de kruiwagen aan papier aan de Atlant Groep. Ook hier geldt de uitspraak van Euro commisssaris Cecilia Malmström:  if you can’t convince them, bury them under your shit.

Dood gegooid met bijna onverteerbare ambtelijke informatie komen raden niet meer toe aan een echte politieke discussie. Kim Putters verwees hier op 18 november j.l. ook naar in de Kees-Lunshoflezing in  Nieuwspoort. Volgens Putters staat de raad op achterstand. Hij zei: “  Er zijn kennis en competenties nodig om inclusie, invloed, deliberatie, burgerschap, transparantie, efficiëntie, proportionaliteit, vrijheid van meningsuiting en legitimiteit te bereiken. Dat is niet iets dat politieke partijen maar zelf moeten onderwijzen,dat moeten we collectief doorleven. Pas daarna kun je het inkleuren met mening of ideologie. Anders blijft het lastig sturen op lokale democratische processen en daarnaast af te wegen wanneer je als raad intervenieert of het aan het maatschappelijk initiatief of het college laat. Voorlopig staat de gemeenteraad nog op 5-0 achter op het college van B en W.”

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Aanslag op Europa

“ Op dag een konden we het niet geloven, op dag twee begon de rouw. Op dag drie waren we kwaad, op dag vier waren we bang, op dag vijf schoten we raak. Op dag zes wisten we het ook niet meer.” Dit schreef Roos van Tongerloo deze week in Vrij Nederland. Het geeft goed weer hoe de meeste Nederlanders de aanslagen in Parijs ervaren hebben. In hetzelfde artikel schreef zij ook dat wanhoop  vruchtbare grond is voor waanbeelden. Een nieuwslezer van Fox News verraste de kijker met een quote van Vladimir Poetin  over de strijders van Daesh: ‘To forgive the terrorists is up to God but to send them to him is up to me.’ Woorden, groter dan die van Ahmed Aboutaleb , die vorige week zaterdag tegen de NOS zei dat het tijd is om die 40.000 tot 50.000 mensen die zich hebben aangesloten bij IS weg te vagen.

Treffender dan deze zijn de woorden die de Britse filosoof Bertrand Russel in 1959 gebruikte in een interview in het BBC-programma Face tot Face: “ Ik moet zeggen: liefde is wijs, haat is dwaas. In een wereld die steeds meer verbonden is, moeten we leren elkaar te tolereren, moeten we leren te accepteren dat mensen dingen zeggen die we niet leuk vinden. Alleen zo kunnen we samen leven. En om samen te kunnen leven en niet samen te sterven, moeten we een soort naastenliefde en een soort tolerantie aanleren die absoluut essentieel is voor het voortbestaan van het menselijk leven op deze planeet.” Woorden die tijdloos zijn en tegelijkertijd actueler dan ooit.

Alle grenzen moeten dicht. Iedereen die naar radicalisme neigt, moet worden opgesloten in een interneringskamp. IS moet worden weggevaagd. Na een aanslag viert krachttaal vaak de boventoon. Ook nu weer. En niet alleen bij de man in de straat. Bovenstaande uitspraken zijn afkomstig van Europese burgemeesters, ministers en partijleiders in reactie op de aanslagen in Parijs. Zelfs personen die normaal gesproken de redelijkheid zelve zijn,willen lucht geven aan hun verontwaardiging, hun gebrek aan controle over de situatie en misschien wel hun angst.

De aanslagen in Parijs hebben ons overvallen. De shock in Europa is heftig. De Franse president François Hollande zei dat Frankrijk in  oorlog is met Daesh ( IS). De  Nederlandse minister-president Mark Rutte zei het hem na. Buma vindt dat Nederland als de wederga in Syrië moet gaan bombarderen. Het debat afgelopen donderdag in de Tweede Kamer over de aanslagen in Parijs was waardig. Dit keer weinig gehakketak, de zaak zelf stond centraal. Deze eendracht hebben we nu vooral nodig. Daarbij mogen wij de dialoog met de aanhangers van de Islam niet uit het oog verliezen.

Velen vinden dat onze Westerse beschaving op het spel staat. IS wil chaos stichten met aanslagen en terreurdaden. Zo te zien slagen zij daar behoorlijk in. Europa zal de uitdaging moeten oppakken. Van de inherente kracht van ons antwoord hangt het voorbestaan van onze Westerse beschaving af en onze wijze van leven in een vrije , tolerante en open samenleving. De samenleving is het waard om verdedigd te worden. Wij moeten ons niet tegen elkaar laten uitspelen en terugvallen op oorlogsretoriek en autoritaire schijnoplossingen. Dat is immers waar de islamisten op uit zijn. En we moeten ons vooral niet bang laten maken.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Overlast door honden

Iedereen kent het. Weer eens in een hondendrol getrapt. Het overkomt iedereen van ons wel eens. Wie wordt niet kwaad als het hem overkomt. We verwensen de hondenbezitter die niet opruimt wat opgeruimd moet worden. Hondenpoep scoort hoog in het lijstje van ergernissen. Nog steeds

Op gezette tijden komt deze overlast in commissie en raad ter sprake. Zo ook afgelopen dinsdag in de commissievergadering van Sociaal Domein. Je kunt allerlei maatregelen nemen zoals nog meer uitloopstroken en nog meer afvalbakken. Het helpt allemaal niets als er geen mentaliteitsverandering optreedt. De hondenbezitter moet zelf optreden en de rotzooi opruimen, zoals het behoort. Als hij dat zelf niet beseft, helpen maatregelen niet.

Misschien moeten we maar tot radicale maatregelen overgaan. Als hondenbezitters niet doen wat zij moeten doen, dan maar grijpen naar het rigoureuze middel van  de hondenbelasting. En vanuit de opbrengst hiervan mensen in dienst nemen om de rotzooi op te ruimen. Dat kost een lieve duit, maar het kan waarschijnlijk niet anders. Enkele jaren is het ook al eens overwogen , maar toen bleek dat de opbrengst niet opwoog tegen de kosten van inning. Als we de belasting maar hoog genoeg maken, kan het wel.

Moeten wij echt deze weg op om een mentaliteitsprobleem op te lossen?

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Algemene Ledenvergadering CDA Brabant

Zaterdag j.l. werd de algemene ledenvergadering van het CDA Brabant gehouden. Ze vond plaats in het mooie Goirle. De vergadering werd goed bezocht. Opvallend was dat er meer dan in het verleden niet alleen grijzer koppen aanwezig waren, maar ook opvallend veel jongeren. Een bewijs dat de partij op de goede weg en dat de standvastige en eerlijke wijze waarop Buma oppositie voert, aanspreekt. Niet alleen de Statenfractie is verjongd; in het kielzorg hiervan vindt ook een verjonging van de partij plaats.

Deze verjonging bleek ook uit de wisseling van voorzitter. De algemene ledenvergadering van zaterdag stond in het teken van het afscheid van de met grijs haren getooide voorzitter Wil van der Kruijs en de benoeming van een nieuwe jonge voorzitter, Inge van Dijk uit Gemert. Uit alles bleek dat de scheidende voorzitter in de afgelopen vier jaren een enorm krediet in de partij en daarbuiten heeft opgebouwd. Zelf deed hij er nogal laconiek over, maar het is wel de waarheid. Inge Van Dijk hield een indrukwekkende maidenspeech. Sinds zaterdag weet iedereen in CDA Brabant wie Inge van Dijk is.

Hoofdmoot van de vergadering was de discussie over het vluchtelingenvraagstuk. Hirsch Ballin verzorgde de inleiding. Dit keer koos hij voor een meer praktische insteek dan de staatsrechtelijke die we van hem gewend zijn. Dat was verfrissend. ”Begrensde medemenselijkheid ” had hij als titel voor zijn inleiding gekozen. Pieter van Geel trad op als discussieleider. In de discussie viel met name de inbreng van Ton Rombouts op: “ Je moet het vraagstuk met hoofd en hart benaderen “, zei het kersverse Eerste Kamerlid van het CDA. Een benadering met hart, hoofd en ziel zou de christen-democratische aanpak moeten zijn in alle steden en dorpen. Terecht herinnerde Rombouts aan de zeven werken van barmhartigheid waarin o.a. ook sprake is van het herbergen van vreemdelingen.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Weekbericht en blog van maandag j.l.

Naar aanleiding van mijn opmerkingen in de weblog van maandag j.l. over de profielschets voor de nieuwe burgemeester van Laarbeek ontving ik een reactie van Ad de Koning van het ED. Hij reageerde als volgt:

“Hallo Willy,

Even als reactie op je blog over de Laarbeekse profielschets, ter info: de kwalificaties 'popi jopi', 'betweter' en 'allemansvriend' zijn geen eigen interpretatie van mij (de krant), maar zijn citaten uit het inleidend verhaal van Ria van der Zanden, voorzitter van de vertrouwenscommissie.. Ik dacht: ik laat het even weten.”

Ik heb de geluidsopname van deze raadsvergadering afgeluisterd. Ad heeft gelijk. Niet hij heeft de kwalificaties verzonnen, zij werden inderdaad gebezigd door Mevr. Van de Zanden die in de raad verslag deed van de werkzaamheden van de voorbereidingscommissie en het proces dat doorlopen werd om tot deze profielschets te komen. 

Dus bij dezen deze correctie. Overigens doet het niets af aan de portee van mijn opmerkingen. Sterker nog het feit dat de voorzitter van de benoemingscommissie deze terminologie hanteerde, maakt het nog verontrustender. Overigens pleitte Ria van de Zanden ook sterk voor een burgemeester met verbindend vermogen. Terecht.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Profielschets van de nieuwe burgemeester

 

De gemeenteraad heeft afgelopen donderdag de profielschets voor de nieuwe burgemeester vastgesteld. Volgende week zal deze aangeboden worden aan de commissaris van de koning. Ook heeft de raad de vertrouwenscommissie benoemd die een voordracht aan de raad gaat doen. Naar verwachting zal medio 2016 de benoeming van de nieuwe burgemeester van Laarbeek afgerond worden. Hiermee komt een einde aan een voor Laarbeek pijnlijke periode.

Het eerste wat aan de profielschets opvalt, is de lengte. Het is een verhaal geworden van acht pagina’s, waarin de raad het gewenste profiel van de nieuwe burgemeester van Laarbeek beschrijft. De burgers van Laarbeek zijn uitdrukkelijk uitgenodigd geweest om hun bijdrage aan het opstellen van het profiel te leveren. Ik weet niet of hiervan veel gebruik is gemaakt. In iedere geval kan gezegd worden dat iedereen de kans heeft gehad.

Ik hoop niet dat het ED de toon zet met het verslag van de laatste raadsvergadering. Heel opvallend kopte de krant met “” Laarbeek wil geen “ popie jopi ” als burgemeester. Volgens het ED moet de nieuwe burgemeester van Laarbeek geen popie jopie zijn en zeker ook geen “ allemansvriend ” of “ betweter ”. Dank je de koekoek, zou ik haast zeggen. Overigens zijn deze kwalificaties niet terug te vinden in de profielschets, maar een eigen interpretatie van de krant.

De profielschets is heel helder in de omschrijving van de persoon die de raad zoekt als nieuwe burgemeester. Kernachtig staat het helemaal aan het begin van de profielschets geschreven: de raad zoek een verbinder met een stevige persoonlijkheid en een positieve uitstraling die doelgericht en met een open en menselijke houding in het belang van de gemeente het beste in anderen naar voren weet te halen.

In de profielschets wordt dit nader omschreven. Letterlijk staat er:

“ Naast de basiseigenschappen zoals identificerend en bindend vermogen, integer, onafhankelijk, stressbestendig en signaalgevoelig, die alle onlosmakelijk verbonden zijn aan het ambt van burgemeester, verwachten wij van een burgemeester dat hij in zijn verschillende rollen over een toegesneden palet aan eigenschappen beschikt. Onze bestuurlijke opgaven vragen om een burgemeester met aantoonbare bestuurlijke ervaring en een academisch werk- en denkniveau.”

Terecht schrijft de voorzitter van de Vertrouwenscommissie, Mevr. van de Zanden, in haar voorwoord bij de profielschets dat Laarbeek “ een man of vrouw zoekt die de bestuurlijke uitdagingen niet uit de weg gaat.”

Een kandidaat die hieraan voldoet, is een geschikte burgemeester voor Laarbeek. Als hij daarenboven ook nog een innemend een empathische persoonlijkheid is, krijgen we een burgemeester die kan uitgroeien tot het boegbeeld van Laarbeek.

Aan de vertrouwenscommissie de zware taak deze persoon te zoeken. Sine ira et studio, zeg ik Tacitus na. Onbevooroordeeld dus.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

                 Frankrijk huilt.

Asielzoekers

 

De stroom van asielzoekers naar Europa zet in onze wereld de zaken danig op zijn kop. Overheden weten zich nauwelijks raad met de grote toestroom; sommige regeringsleiders voelde de hete adem van de kiezers. Angela Merkel ligt in Duitsland onder vuur. Onze minister-president houdt zich nog steeds op de vlakte en blijft zo buiten schot. De nieuwe staatssecretaris Klaas Dijkhof doet het in velerlei opzicht goed en heeft daarmee krediet opgebouwd.

Europa lijkt overvallen door de massale toestroom. Helemaal terecht is dit niet. Men had het kunnen zien aankomen. Alleen de massaliteit en de wijze waarop men naar Europa komt, is verrassend. Zo ook de reacties van de meeste landen in Oost-Europa, die als eerste geconfronteerd worden met deze toestroom. Hun antwoord de grenzen sluiten is een begrijpelijke reactie, maar wel juist het foute antwoord voor de toekomst van Europa. Wij moeten beslist niet terug naar het Europa met de gesloten grenzen en naar minder Europa, zoals de tendens nu lijkt te worden.

Ook in Nederland zijn problemen. De Nederlandse gemeenten moeten antwoorden op verzoeken van het COA. Dat gaat niet overal even gemakkelijk. Burgers protesteren heel fel tegen de komst van grote opvanglocaties. Veel burgers pleiten voor kleinere opvanglocaties. Het COA wil hier alsnog niet aan vanwege de hogere kosten en beheersproblemen. Vroeg of laat zal het COA hier toch aan moeten.

Overheden zijn bang. Dat blijkt uit pogingen van gemeentebesturen om de inspraak van burgers op voorlichtingsbijeenkomsten zo gecontroleerd mogelijk te houden. Uit angst voor uitspattingen. Zij vrezen de onderbuikgevoelens die in de maatschappij leven. Toch is democratie niets voor bange mensen.

Deze week heeft ook de Brabantse commissaris van de koning zich met deze problematiek bemoeid. “Geen enkele Brabantse gemeente zal onder haar verantwoordelijkheid uitkomen om een steentje bij te dragen aan de opvang van asielzoekers “ zegt commissaris van de koning Wim van de Donk in het ED van donderdag 12 november.

Brabant kreeg bijna een maand geleden vanuit Den Haag het verzoek om 2.000 tot 2.500 plaatsen beschikbaar te stellen voor noodopvang. Dat gaat lukken, belooft de provincie, die eerder al aangaf dat een mega-opvanglocatie zoals Heumensoord bij Nijmegen uit den boze is. Het door Van de Donk opgerichte Platform Opvang Vluchtelingen, een samenwerking van alle betrokken partijen, denkt daarom aan locaties voor 300 tot 500 asielzoekers.

Dinsdag ging de commissaris met zijn collega's uit de andere provincies op bezoek bij het ministerie van Justitie in Den Haag. "Minister Van der Steur en staatssecretaris Dijkhoff hebben ons bijgepraat", zegt Van de Donk in het ED. "De nood is nog steeds zeer hoog. We zullen in Brabant heel hard moeten werken om te voorkomen dat we vluchtelingen en gemeenten blijven opzadelen met zeer kortdurende crisisopvang. Dat is niet efficiënt, onwenselijk en duur."

Het Laarbeeks college van B en W heeft begin november al een standpunt ingenomen in deze kwestie. Als je de raadsinformsatiebrief leest, waarin dit standpunt is opgenomen, krijg je een heel hypocriet verhaal onder ogen. Het college is begaan met het lot van de asielzoekers en heeft compassie met hen. Maar directe noodopvang regelen, ho maar. Laarbeek heeft hiervoor geen ruimte. Uit niets blijkt dat het college hard gezocht heeft. Het komt het college ook goed uit. Ze wil wel uitgeprocedeerde asielzoekers opnemen.

Letterlijk staat in de brief:

“Het college vindt dat Laarbeek, net als alle gemeenten in Nederland, zijn verantwoordelijkheid moet nemen, maar komt tot de conclusie dat in de gemeente Laarbeek geen geschikte locatie is voor grootschalige crisis- of noodopvang van vluchtelingen.

De problematiek van de vluchtelingen laat het college echter niet koud. Daarom focust het college op wat de gemeente hierin wel kan betekenen. Het college ziet mogelijkheden om meer vergunninghouders te huisvesten om daarmee extra ruimte te maken in de azc’s. De gemeente Laarbeek heeft in 2015 al 21 mensen gehuisvest en wil dat aantal vergroten, boven op de aantallen die vanuit het Rijk al moeten. De huisvesting van vergunninghouders is kleinschalig en voor langere tijd en dat past beter bij het karakter van de gemeente Laarbeek. ”

Duidelijk is dat voor het huisvesten van deze vergunninghouders woningen nodig zijn. Woningstichting WoCom is daarbij de partner van de gemeente, maar daar zijn de mogelijkheden beperkt. Het college vindt het belangrijk om geen extra druk te leggen op de beschikbare huurwoningen en is daarom op zoek naar andere oplossingen. Hierbij valt te denken aan tijdelijke huisvesting in geschikte leegstaande gebouwen of het plaatsen van woonunits. Bij de zoektocht naar geschikte locaties gaat het college uit van vier criteria:

- een oplossing moet snel tot resultaat leiden;

- huisvesting is binnen de bebouwde kom;

- vergunninghouders worden verdeeld over de dorpen;

- de huisvesting is niet van invloed op de uitgifte van bouwgrond.

Ik ben reuze benieuwd hoe snel het college nu met een oplossing komt. Heel veel fiducie heb ik er niet in, ook al omdat het college er maar niet in slaagt huisvesting te vinden voor het al eerder toegewezen contingent vluchtelingen.

Ik had liever een op dit punt slagvaardiger college gezien.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Ledenbijeenkomst Rabobank

Jaarlijks pakt de Rabobank  Peel Noord flink uit voor haar leden. De bank zorgt voor een goede ambiance en een drankje en hapje. In het eerste gedeelte wordt informatie gegeven; het tweede informele gedeelte is bestemd voor ontmoeting en netwerken.

Dit jaar werd de bijeenkomst in  De Dreef in Aarle-Rixtel gehouden. Een 600-tal leden waren ingegaan op de uitnodiging. De avond werd gepresenteerd door Heleen van de Veerdonk en haar co-presentator Pieter Michielsen, de directievoorzitter  van de bank.

Over bankzaken gaat het nauwelijks nog op deze ledenontmoeting. Deze zijn gedelegeerd aan de Ledenraad. Op de ledenontmoeting doet de bank alle moeite om aan te tonen hoe de bank in de samenleving staat. Duidelijk wordt ook de bank hierin wil sturen. Alleen de hier achterliggende filosofie blijft in het duister. En toch dit laatste intrigeert mij: welke principes hanteert de bank als zij proactief nieuwe initiatieven wil ondersteunen?.

Uit de behaalde winst worden verenigingen en initiatieven ondersteunt. Aanvragen worden voorgelegd aan een commissie die de directie adviseert. Patrick van Veen , lid van deze Donatiecommissie, lichtte de handelwijze van de commissie toe. Helder en duidelijk. De bank gaat overigens steeds meer een onderscheid maken tussen donaties en sponsoring. Heel helder werd het onderscheid niet. Pieter Michielsen slaagde er niet goed in dit onderscheid duidelijk te maken.

In een aantal dorpskernen is geen Rabobank meer fysiek aanwezig. Voor deze kernen heeft de bank een jaarlijks bedrag van € 10.000,- per dorpskern gereserveerd om het leefklimaat in deze kernen te ondersteunen. De dorpsraden worden hierbij ingeschakeld voor advies aan de bank.

De hele avond klonk door dat de Rabobank het samen met de leden wil doen. Op zich is dit natuurlijk prima, maar het commerciële aspect van de bank blijft zo wel heel zwaar onderbelicht.

Ik blijf dit jammer vinden, al realiseer ik mij ook wel dat als je dit gedelegeerd hebt aan de Ledenraad, je niet moet zeuren. Maar toch.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Beperkingen aan tegenstem mogelijk?

Afgaande wat ik links en recht verneem dan moet de raadsvergadering van vorige week een heel enerverende zijn geweest. Ik hoor geluiden over een tumultuoos verlopen vergadering. Nogal eens wordt met de vinger gewezen naar de waarnemend burgemeester die de raad te veel inperkte. Ik kan het niet goed inschatten, want ik ben er niet bij geweest en het geluidsverslag van de vergadering heb ik nog niet kunnen vinden.

Op Radio Kontakt heb ik een stukje van de behandeling van het subsidieprogramma gehoord. Dat stemde meteen al treurig. De raad had nauwelijks oog voor de grote lijn van het nieuwe subsidiebeleid en concentreerde zich heel populistisch op de ingebrachte zienswijzen van een paar verenigingen. Je kunt er van alles van vinden, maar voorop moet blijven staan dat elk raadslid het recht heeft op een persoonlijke mening en deze in de raad te allen tijde ook mag verwoorden.

Iemand dit kwalijk nemen zoals de voorzitter deed, is ongepast. En zeker het verwijt maken dat het betrokken raadslid door tegen te stemmen de verenigingen in de kou liet staan. Nog afgezien van het feit dat de opmerking feitelijk onjuist was, is dit het uitbrengen van een tegenstem primair de verantwoordlelijkheid van het betrokken raadslid.

Ik weet niet of een raadslid het opgenomen heeft voor het desbetreffende raadslid. In dit geval voor Frans Biemans. Als dit niet gebeurd is, moet de raad eens duidelijk bij zichzelf te rade gaan.

  

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Mobiliteit in Zuid-Nederland

Onder leiding van de gedeputeerde voor mobiliteit, Christophe van der Maat, hebben 141 “architecten ” een advies opgesteld voor de minister van verkeer en waterstaat, Melanie Schultz van Haegen. Na het debacle met De ruit had zij als voorwaarde gesteld dat de regio met een regiobreed gedragen advies moest komen. Anders zouden de 271 milj. die het Rijk voor De Ruit had uitgetrokken naar elders gaan. Een dreigement dat kennelijk gewerkt heeft.

Gedeputeerde van der Maat en zijn 141 architecten hebben hun blik verruimd. Niet meer de mobiliteit in de regio Zuidoost-Brabant zoals bij de discussies over De Ruit stond centraal. De blik werd gericht op de doorstroming naar de grote autowegen in Zuid-Nederland. De vraag werd hoe kan het verkeer zo goed mogelijk afgewikkeld worden naar de A50, de A57, de A67 en de N279 en hoe kunnen we smart mobility inzetten.Deze insteek werkte. In een keer was de kneuterigheid en het geneuzel dat de discussies rond De Ruit kenmerkte verdwenen.

Door de discussie in een breder kader te plaatsen en in te spelen op smart mobiliteit en het verdrag van Wenen, waarin gekozen wordt voor de slimste autoroute in Europa, ontstonden nieuwe vergezichten die de verziekte discussie nieuw leven inblies. In korte tijd groeide een nieuw perspectief. Het Bidbook: 'Bereikbaarheid Zuid-Nederland, samen, slim, robuust' is afgelopen maandag in Den Bosch gepresenteerd en donderdag in Den Haag aangeboden aan de minister.

De blik naar buiten heeft de zaak opengetrokken. Gevolg van deze keuze is wel dat de mobiliteit in de regio zelf onderbelicht is gebleven. Het gaat er immers niet alleen om snel en efficiënt het verkeer af te wentelen naar de autowegen, maar ook om het regionale verkeer naar Eindhoven, dus het interne verkeer binnen de regio. Ook hier moeten verbeteringen komen. De discussie hierover moet nog opgestart worden. Het Regionaal Bereikbaarheidsakkoord moet medio 2016 klaar zijn. Met de ervaringen van de eindeloze discussie over De Ruit nog vers in gedachten wordt dit nog een hele opgave. Er komt hiervoor extra 180 milj. Euro beschikbaar. Hier ligt een grote opgave voor de verkeerswethouders van de regio.

De minister heeft heel positief gereageerd op het bidbook. In een brief aan de Tweede Kamer van al donderdag 5 nov schreef zij grote waardering te hebben voor de wijze waarop de regio dit proces heeft aangepakt en het feit dat in korte tijd tot een, door alle betrokken regionale partijen in Brabant en Limburg, gedragen maatregelenpakket is gekomen, dat voorziet voor maatregelen op korte, middellange en lange termijn. De agenda van Brabant past volgens haar bij de ambitie van het Rijk en geeft inhoud en invulling voor de verwezenlijking van de Smart Corridor Rotterdam – Wenen, om hier de nieuwste toepassingen voor het eerst op grote schaal in de praktijk te brengen.

Een positieve reactie van minister Schultz van Haegen. Op 23 nov. spreekt de Tweede Kamer over dit onderwerp. Zou de Kamer ook zo positief zijn? Laten we het hopen!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Waar staan we voor en waar zouden we voor moeten staan?

Donderdag behandelt de gemeenteraad de begroting 2016. De begrotingsbehandeling  gold tot voor enige jaren als het hoogtepunt van het jaar. Het was het moment dat de raad loskwam van de sleur van alle dag en in de algemene beschouwingen haar beeld over  het te voeren beleid uiteenzette. Hoofdthema was vaak de vraag : waar staan we voor en waar zouden we voor moeten staan?

In Laarbeek wordt al enige jaren gekozen voor het houden van de algemene beschouwingen bij de bespreking van de Kadernota in juni. Toen de raad voor deze opzet koos, gold als belangrijkste argument dat bij de Kadernota de raad nog het beleid voor het komende jaar nog kon bijstellen. Hier zit wel iets in, maar het had tot gevolg dat de begrotingsbehandeling gereduceerd werd tot een ritueel proces. De jus was ervan af. Het hoogtepunt van het jaar was weg. 

Op zich is dit een jammerlijke ontwikkeling. De raad heeft onbewust een gedeelte van haar macht ingeleverd. De afgelopen jaren waren de raadsvergaderingen waarin de begroting werd vastgesteld , dan ook de meest saaie vergaderingen van de cyclus.

Raden zouden er zich van bewust moeten zijn dat het begrotingsrecht  de kurk is waarop vrijwel alle invloed van de volksvertegenwoordiging is terug te voeren. Er is al lange tijd een tendens waarbij de invloed van de raad afneemt en die van het college groeit. De begrotingssystematiek is zo ingewikkeld geworden dat het gemiddelde raadslid er maar moeilijk vat op krijgt en dan ontstaat al snel de indruk dat het hier gaat om een jaarlijkse rituele dans die veel tijd en energie kost, maar veel te weinig oplevert.

  

Alle op alles zou gezet moeten worden om het begrotingsrecht weer een nieuwe vorm en inhoud te geven. In de huidige begrotingssystematiek zijn er te veel automatismen die de raad op achterstand zetten. Het bepalen van politieke prioriteiten moet weer veel vaster worden gekoppeld aan de jaarlijkse begrotingsbehandeling. Tegenwoordig zijn er vaak nog maar enkele raadsleden die een begroting kunnen lezen en kunnen begrijpen. De situatie moet terugkeren dat de gehele raad weer wordt betrokken bij de begrotingsbehandeling.

Te vaak is de begrotingsbehandeling nu qua invloed en sturing een dieptepunt in de jaarlijkse raadscyclus. Dat moet weer worden omgebogen naar het jaarlijkse hoogtepunt van raadsinvloed.

Ik ben benieuwd of er donderdagavond een kentering valt te bespeuren.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185