De Beekse Akkers
Iedere keer als ik over de Lieshoutseweg langs het uitbreidingsplan De Beekse Akkers
rij, doet de aanblik pijn aan mijn ogen. Het uitbreidingsplan De Beekse Akkers
krijgt niet de uitstraling die ons destijds bij de vaststelling van het plan
voor ogen stond. Zo moet ik tot mijn spijt vaststellen.
De Beekse Akkers is destijds ontworpen
als een plan voor een centrale woningbouwlocatie van de nieuwe fusiegemeente
Laarbeek. Al heel snel is deze opzet verlaten onder invloed van het idee van “ terug naar de kern ” dat al snel op geld deed. De Beekse Akkers werd
gereduceerd tot uitbreidingsgebied voor hoofdzakelijk Beek en Donk. Het plan
zou in fasen uitgevoerd worden.
Door de economische crisis stagneerden
de bouwplannen. De verkoop van bouwkavel viel nagenoeg stil en het plan dreigde
een verliespost voor de gemeente te worden. Onder druk van de provincie werd de
voorziene fasering teruggeschroefd. Fase
vier werd zelfs in zijn geheel geschrapt. De invulling van de hoek
Lieshoutseweg – Oranjelaan werd zelfs op de lange baan geschoven. Deze hoek had
de blikvanger van het plan moeten worden.
Maar dit was nog niet alles. Er kwam nog
meer malheur. Het oorspronkelijke plan was ontwerpen vanuit de gedachte dat met
de komst van De Ruit de Lieshoutseweg aan belang zou inboeten. De plannenmakers
voorzagen dat de Lieshoutseweg gedowngraad zou worden zoals dat in het jargon van
toen heette. Zoals bekend liep het allemaal anders. In plaats van een
gedowngrade weg krijgen we nu waarschijnlijk een upgegrade verkeersweg tussen
De Beekse Akkers en het oude Beek. De Beekse Akkers komen hiermee overduidelijk
aan de andere kant van Beek te liggen. Dat is andere koek dan we destijds
veronderstelden.
Bij de ontwikkeling van De Beekse Akkers
is er voor gekozen om een zekere afstand van de woonbebouwing en de
Lieshoutseweg te houden. Dat was al een beperking van de uitstraling van het
plan. Erger is dat aan de kant van het plan langs de Lieshoutseweg gekozen is
voor laagbouw die op afstand voor het
oog volledig in het niet zinkt. Geen
gezicht vanaf de Lieshoutseweg. Dit doet niet alleen pijn aan de ogen, het blijkt overigens ook
nog eens een volkomen verkeerd uitgangspunt. Aan de rand van een dergelijke
plan hoort de bebouwing een zekere mate van uitstraling te hebben. Dit
ontbreekt hier ten ene male. Onbegrijpelijk dat de gemeente bij Bemmer IV –
volkomen terecht overigens - uitstraling
hoog in het vaandel had staan en dit bij De Beekse Akkers helemaal achterwege
liet alsof dit voor de aanblik van het plan en het leefklimaat onbelangrijk
was.
Beek en Donk heeft zich in het verleden
altijd geafficheerd met de aanduiding het tuindorp Beek en Donk. Deze
aanduiding schiep distantie, verbeelding en eigenheid. Aan de rand van De
Beekse Akkers wordt dit ontbreekt dit volledig en overheerst het beeld van
woningen weggezonken in het water of weggestopt achter een aarden wal. Een
aanfluiting! Wie heeft dit kunnen bedenken?
Dit is niet wat ons voor ogen stond.
