Het morele kompas

Toen ik afgelopen vrijdag in het dagblad Trouw een beetje bij toeval  de afscheidsrede van Gabriel van den Brink aan de universiteit van Tilburg las, moest ik onwillekeurig terugdenken aan de algemene ledenvergadering van het CDA- Laarbeek van een paar dagen geleden. Op deze vergadering ging het  vooral om de betekenis en inhoud van het begrip christen-democratisch in de naam van het CDA.

Volgens van den Brink is de politiek moreel leeg. Kiezers verwachten van politici dat zij duidelijke morele keuzes maken en daar helder over communiceren. In plaats daarvan vallen politici terug op een soort technologisch bestuursdenken zonder enige morele inhoud. Niet vreemd dat er breed een onvrede over de politiek ontstaan. Met name de middenpartijen die hun ideologische bevlogenheid willens en wetens hebben ingeleverd, krijgen de wind van voren. PvdA,CDA en VVD spreken volgens van de Brink vrijwel alleen nog de taal van het economische belang.

De scheidende Tilburgse hoogleraar velt een hard oordeel. Er wordt volgens hem in Nederland wel voor het volk maar nauwelijks door het volk geregeerd. Men zou dit als een tekort aan democratie kunnen kenmerken. De vragen die zich de laatste tijd aandienen, zijn steeds meer moreel van aard. Bij vragen over de economische crisis, de uitbreiding van de Europese Unie, de vluchtelingen, de inrichting van het onderwijs,de Islam, de recente aanslagen spelen voortdurend morele overwegingen. De politiek wijkt hiervoor terug. Geen wonder dat de burger terugwijkt en zijn handen van de politiek aftrekt.

Politici zijn volgers geworden in plaats van voorgangers. Zij laten zich teveel leiden door de waan van de dag; de peilingen zijn belangrijker dan waar het in feite omgaat. Ondergeschikte zaken worden hoofdzaken. Voor waar het eigenlijk omgaat duiken zij weg. Eigenlijk nemen zij hun verantwoordelijkheid niet. Het morele kompas is troebel geworden.  Het is zaak dit morele kompas weer snel te vinden. CDA-Laarbeek is hier goed bezig met een interne discussie over de grondslagen en uitgangspunten van de partij. Wat ons inspireert, moeten praktisch gaan vertalen. En de hierbij behorende verantwoordelijkheid moeten we nemen.

De tijd dringt

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Meer dan asociaal

 

In het ED verscheen enkele dagen geleden een artikel over de opvang van asielzoekers in Zuidoost-Brabant. De schaamte die ik al voelde toen ik enige tijd geleden de reactie van het Laarbeekse college op het verzoek om mee te werken aan de noodopvang van asielzoekers las, kwam weer bij op toen ik dit artikel in het ED las. Een soort plaatsvervangende schaamte. Ik denk dat velen dat met mij ook zo gevoeld hebben.

Het artikel is een analyse van de opvang in de regio tot nu toe. Gezien alle ontwikkelingen is het niet te verwachten dat de stroom snel gaat opdrogen. De krant verwacht  in tegenstelling tot eerdere geruststellende berichten vanuit het COA en Den Bosch dat er binnenkort weer een beroep op gemeenten zal moeten worden gedaan voor noodopvang. Het is volgens de krant slechts een kwestie van tijd dat er weer een beroep op gemeenten moet worden gedaan. Geen gemeente in Zuidoost-Brabant zal er aan ontkomen.

Wat mij in het artikel in het bijzonder opviel, was de sneer aan het einde van artikel naar de gemeenten Asten en Laarbeek. Letterlijk schreef het  ED:

“Terwijl het 'alle hens aan dek' is, stellen gemeenten als Laarbeek en Asten dat de opvang niet bij de aard van de dorpen zou passen. Op de lijst van de veiligheidsregio staan echter wel degelijk geschikte locaties, als sporthal  De Schop in Asten en D'n Ekker in Beek en Donk. Het is dan ook logisch dat ook deze gemeenten aan de bak moeten.”

Met de strekking van het artikel ben ik het volkomen eens. En zeker met de laatste alinea, waarvan ik hierboven een essentieel onderdeel heb geciteerd. De gemeenten Laarbeek en Asten nemen in tijden van nood een volledig amoreel en asociaal standpunt in. Natuurlijk staat niemand te wachten op het huisvesten van grote groepen asielzoekers in kleine gemeenschap, maar als de noodzaak er is, kun je je als gemeente daaraan niet onttrekken. Het is een humanitaire plicht om hulp te bieden. Het is zelfs een van de zeven werken  van barmhartigheid, de vreemdelingen huisvesten.

Hoe verzin je het als college om ook maar te denken dat de opvang niet zou passen bij de aard van het dorp? Het staat niet letterlijk in de brief, maar tussen de regels door proef je het. Deze morele plicht afkopen met het aanbod een aantal statushouders extra te zullen huisvesten is hypocriet. Aan de opdracht 33 statushouders te huisvesten hebben we immers nog niet eens kunnen voldoen.

Burgemeester en wethouders, U denkt toch niet serieus dat de Laarbeekse bevolking zo achterlijk is dat zij de confrontatie met asielzoekers niet aan kan? Waarom kan wat elders wel kan, hier dan niet?  De aard en structuur van de Laarbeekse dorpen is toch niet totaal anders dan die van Gemert-Bakel b.v. waar de noodopvang wel kon. Met dit antwoord en reactie heeft het college het verkeerde signaal afgegeven. En dat terwijl B en W in deze omstandigheden juist het voortouw had moeten nemen en de bereidheid om mee te werken had moeten tonen.

Een gemiste kans dus. Jammer. Hoe snel gaat Laarbeek zich revancheren ?

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Atlant

Raadsleden van de zes Peelgemeenten en Geldrop - Mierlo hebben zich de afgelopen weken moeten verdiepen over een veelomvattend besluit: de vorming van een nieuw regionaal werkbedrijf, Atlant de Peel. Deze organisatie moet vanaf 2016 er voor zorgen dat zoveel mogelijk mensen uit de Peel  aan werk kunnen komen.

Raden worstelen met de massa papier die Atlant over hen uitstrooit. Een hele kruiwagen aan papier zei men in de Laarbeekse commissie vorige week. Er klonk ook twijfel of Atlant de hooggestemde  inzet wel waar zou kunnen maken. Ook kwam er deze week nog een studie Van Berenschot, waarin deze twijfel ook werd geuit.

Het risico dat die niet wordt gehaald is 'aanzienlijk', meent het bureau. De 7 (Peel)gemeenten willen de komende jaren veel uitkeringsgerechtigden laten uitstromen naar vast werk. Dat aantal moet stijgen van 300 in 2016 naar 900 in 2019. Dit moet dan een 'winst' voor het Werkbedrijf van 5 miljoen euro in 2019 opleveren.

Voor de 7 gemeenten is het aantal uitkeringsgerechtigden in 2016 geraamd op 4.651. De stuurgroep met wethouders vindt de doelstelling om dat aantal fors te verminderen wél verantwoord. Atlant heeft volgens de betrokken wethouders immers heel goede contacten met het regionale bedrijfsleven en is al jaren succesvol met het plaatsen van mensen met een beperking.

De directeur van Atlant, René Walenberg, verwerpt de kritiek van Berenschot. Hij noemt de ambitie van Atlant realistisch. “Bij bedrijven in de regio zijn genoeg banen te vergeven ” tekent het ED uit zijn mond op. Ook verwerpt hij de kritiek dat het aantal leidinggevenden bij het nieuwe werkbedrijf te groot zo zijn. De top van het bedrijf is in zijn ogen zeker niet te zwaar.

Ik weet het niet. Het klinkt allemaal wel heel erg ambitieus. In het verleden heeft Atlant goed gepresteerd en zijn targets meer dan ruim gehaald. Voor mij een reden om er toch wel vertrouwen te hebben , in het management  en de inzet van Atlant.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Nogmaals de lezing van Putters

Gisteren heb ik verwezen naar een recent  rapport van de rekenkamer van Maastricht en de Kees-Lunshoflezing van Kim Putters, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Putters had zijn  lezing als titel meegegeven Maatschappelijke tegenstellingen en het vertrouwen in  de democratie. Dit vertrouwen staan duidelijk onder spanning. Putters gaf er enkele heel saillante voorbeelden van. Op een paar onderdelen van zijn lezing ga ik hieronder nader in. De gehele lezing is te lezen op http://www.nieuwspoort.nl/wp-content/uploads/Kees-Lunshoflezing-18-november-2015.pdf

Een groeiende groep mensen voelt zich volgens Putters steeds minder gehoord in de politiek en keert zich af. We vieren dit jaar het 200 jarig bestaan van ons Parlement, maar bij de officiële viering daarvan sprak niemand over die groep. De Tweede Kamervoorzitter  benadrukte in positieve zin dat de afstand tussen politici en burgers kleiner is dan ooit. Aangezien het Sociaal en Cultureel Planbureau in diezelfde week een rapport uitbracht over de groeiende afstand van burgers tot het politieke systeem, riep dat bij mij natuurlijk vragen op. Wij zien juist een groeiend democratisch tekort.

De Nederlandse bevolking is door opleiding, gezondheid en betere technologische toepassingen tot meer inspraak, informatieverwerking en medezeggenschap in staat en wordt daar ook toe opgeroepen, maar het politieke systeem beweegt daar juist vanaf door in de praktijk de zeggenschap niet afdoende bij publieke voorzieningen te voegen, de inkomsten niet bij de lokale uitgaven te brengen en de democratische controle niet op de veranderingen aan te passen. Ook de pers worstelt met zichzelf. Door dit alles wordt de zeggenschap van mensen eerder verkleind dan vergroot en heeft een kleine politieke en media-elite meer macht dan noodzakelijk en wenselijk is.

 Het SCP volgt al jaren het vertrouwen van Nederlanders . Steevast ligt het vertrouwen in de Regering en het Parlement het laagst, zo rond de 40% tot 50%. De media genieten stabiel vertrouwen bij 2 zo’n 60% tot 65% van de bevolking. De grote Nederlandse ondernemingen doen het ook goed, al is dit vertrouwen met de bonus- en bankendiscussies en buitenlandse overnames onder druk komen te staan. Rechters, Burgemeesters en de Koning genieten doorgaans het meeste vertrouwen. Je zou bijna denken dat we de gekozen burgemeester voorbij zijn, maar dat is een vergissing. Mensen willen hun bestuurders wel kiezen, maar wantrouwen de politiek eromheen.

Volgens Putters hebben we actieve lokale rekenkamers nodig die de uitgaven controleren op doelbereik. Veel gemeenten hebben er in het kader van bezuinigingen een slaapkamer van gemaakt, maar dat kan echt niet. Er is niet een kleinere maar betere ambtenarij nodig die kritisch en deskundig is en bovenal in de huid van burgers kan kruipen. Een overheid die niet oplegt, maar vragen stelt. Daar zijn die rekenkamers en goed geëquipeerde griffies voor nodig. Menig collegepartij won de verkiezingen met een pleidooi voor bezuinigingen hierop. Volgens Putters ze zichzelf en onze democratie in de vingers. En hij citeert tot slot Hermans Tjeenk Willinks uitspraak uit september 2015: macht zonder voldoende tegenmacht wordt absolute macht.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

De raad op achterstand

De Maastrichtse Rekenkamer heeft een rapport uitgebracht over de gemeenschappelijke regelingen waar de gemeente Maastricht in deelneemt. Het is een opvallend rapport geworden. De bevindingen en conclusies  rapport Zicht op samenwerking. De rol van de raad bij bestuurlijke samenwerking in Maastricht zal menig raadslid droevig stemmen. Niet alleen die in Maastricht, maar ook elders in het land. Het beeld dat wordt geschetst, is weliswaar grotendeels toegespitst op Maastricht, maar zal herkenbaar zijn in vele gemeenteraden.

Zo heeft de gemeente geen register van alle gemeenschappelijke regelingen waarin Maastricht deelneemt. Dit is op grond van de Wet gemeenschappelijke regelingen (Wgr) verplicht.  De Programmabegroting 2015 geeft geen zicht op hoeveel geld er jaarlijks in de vele gemeenschappelijke regelingen omgaat en evenmin wat Maastricht er jaarlijks aan bijdraagt. Individuele gemeenten zijn aansprakelijk voor de financiële risico’s en eventuele tekorten bij gemeenschappelijke regelingen, waarschuwt de rekenkamer in zijn rapport. ‘Inzicht en beheersing van die risico’s zijn van groot belang voor de gemeente.’ De begroting bevat evenmin ‘aanknopingspunten voor de raad om te bepalen of de verbonden partijen effectief en efficiënt werken’, concludeert de rekenkamer.

De raad van Maastricht heeft geen afspraken gemaakt over hoe hij wordt geïnformeerd over het reilen en zeilen gemeenschappelijke regelingen. ‘Noodzakelijke informatie om eventueel bij te kunnen sturen, het beleid en de financiën te heroverwegen, de deelname aan de verbonden partijen te heroverwegen of eventueel te beëindigen ontbreekt daardoor’, aldus de rekenkamer in zijn rapport. ‘Voor de raad is het daarom niet goed mogelijk om te beoordelen of de verbonden partijen goed functioneren, laat staan om te beoordelen of het misschien handiger, effectiever en efficiënter is om de betreffende taken op een andere wijze te organiseren dan met een verbonden partij.’

In heel veel gemeenten is het niet veel beter. Terecht werd afgelopen week in de Laarbeekse commissie Sociaal Domein nog geklaagd over de kruiwagen aan papier aan de Atlant Groep. Ook hier geldt de uitspraak van Euro commisssaris Cecilia Malmström:  if you can’t convince them, bury them under your shit.

Dood gegooid met bijna onverteerbare ambtelijke informatie komen raden niet meer toe aan een echte politieke discussie. Kim Putters verwees hier op 18 november j.l. ook naar in de Kees-Lunshoflezing in  Nieuwspoort. Volgens Putters staat de raad op achterstand. Hij zei: “  Er zijn kennis en competenties nodig om inclusie, invloed, deliberatie, burgerschap, transparantie, efficiëntie, proportionaliteit, vrijheid van meningsuiting en legitimiteit te bereiken. Dat is niet iets dat politieke partijen maar zelf moeten onderwijzen,dat moeten we collectief doorleven. Pas daarna kun je het inkleuren met mening of ideologie. Anders blijft het lastig sturen op lokale democratische processen en daarnaast af te wegen wanneer je als raad intervenieert of het aan het maatschappelijk initiatief of het college laat. Voorlopig staat de gemeenteraad nog op 5-0 achter op het college van B en W.”

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Aanslag op Europa

“ Op dag een konden we het niet geloven, op dag twee begon de rouw. Op dag drie waren we kwaad, op dag vier waren we bang, op dag vijf schoten we raak. Op dag zes wisten we het ook niet meer.” Dit schreef Roos van Tongerloo deze week in Vrij Nederland. Het geeft goed weer hoe de meeste Nederlanders de aanslagen in Parijs ervaren hebben. In hetzelfde artikel schreef zij ook dat wanhoop  vruchtbare grond is voor waanbeelden. Een nieuwslezer van Fox News verraste de kijker met een quote van Vladimir Poetin  over de strijders van Daesh: ‘To forgive the terrorists is up to God but to send them to him is up to me.’ Woorden, groter dan die van Ahmed Aboutaleb , die vorige week zaterdag tegen de NOS zei dat het tijd is om die 40.000 tot 50.000 mensen die zich hebben aangesloten bij IS weg te vagen.

Treffender dan deze zijn de woorden die de Britse filosoof Bertrand Russel in 1959 gebruikte in een interview in het BBC-programma Face tot Face: “ Ik moet zeggen: liefde is wijs, haat is dwaas. In een wereld die steeds meer verbonden is, moeten we leren elkaar te tolereren, moeten we leren te accepteren dat mensen dingen zeggen die we niet leuk vinden. Alleen zo kunnen we samen leven. En om samen te kunnen leven en niet samen te sterven, moeten we een soort naastenliefde en een soort tolerantie aanleren die absoluut essentieel is voor het voortbestaan van het menselijk leven op deze planeet.” Woorden die tijdloos zijn en tegelijkertijd actueler dan ooit.

Alle grenzen moeten dicht. Iedereen die naar radicalisme neigt, moet worden opgesloten in een interneringskamp. IS moet worden weggevaagd. Na een aanslag viert krachttaal vaak de boventoon. Ook nu weer. En niet alleen bij de man in de straat. Bovenstaande uitspraken zijn afkomstig van Europese burgemeesters, ministers en partijleiders in reactie op de aanslagen in Parijs. Zelfs personen die normaal gesproken de redelijkheid zelve zijn,willen lucht geven aan hun verontwaardiging, hun gebrek aan controle over de situatie en misschien wel hun angst.

De aanslagen in Parijs hebben ons overvallen. De shock in Europa is heftig. De Franse president François Hollande zei dat Frankrijk in  oorlog is met Daesh ( IS). De  Nederlandse minister-president Mark Rutte zei het hem na. Buma vindt dat Nederland als de wederga in Syrië moet gaan bombarderen. Het debat afgelopen donderdag in de Tweede Kamer over de aanslagen in Parijs was waardig. Dit keer weinig gehakketak, de zaak zelf stond centraal. Deze eendracht hebben we nu vooral nodig. Daarbij mogen wij de dialoog met de aanhangers van de Islam niet uit het oog verliezen.

Velen vinden dat onze Westerse beschaving op het spel staat. IS wil chaos stichten met aanslagen en terreurdaden. Zo te zien slagen zij daar behoorlijk in. Europa zal de uitdaging moeten oppakken. Van de inherente kracht van ons antwoord hangt het voorbestaan van onze Westerse beschaving af en onze wijze van leven in een vrije , tolerante en open samenleving. De samenleving is het waard om verdedigd te worden. Wij moeten ons niet tegen elkaar laten uitspelen en terugvallen op oorlogsretoriek en autoritaire schijnoplossingen. Dat is immers waar de islamisten op uit zijn. En we moeten ons vooral niet bang laten maken.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Overlast door honden

Iedereen kent het. Weer eens in een hondendrol getrapt. Het overkomt iedereen van ons wel eens. Wie wordt niet kwaad als het hem overkomt. We verwensen de hondenbezitter die niet opruimt wat opgeruimd moet worden. Hondenpoep scoort hoog in het lijstje van ergernissen. Nog steeds

Op gezette tijden komt deze overlast in commissie en raad ter sprake. Zo ook afgelopen dinsdag in de commissievergadering van Sociaal Domein. Je kunt allerlei maatregelen nemen zoals nog meer uitloopstroken en nog meer afvalbakken. Het helpt allemaal niets als er geen mentaliteitsverandering optreedt. De hondenbezitter moet zelf optreden en de rotzooi opruimen, zoals het behoort. Als hij dat zelf niet beseft, helpen maatregelen niet.

Misschien moeten we maar tot radicale maatregelen overgaan. Als hondenbezitters niet doen wat zij moeten doen, dan maar grijpen naar het rigoureuze middel van  de hondenbelasting. En vanuit de opbrengst hiervan mensen in dienst nemen om de rotzooi op te ruimen. Dat kost een lieve duit, maar het kan waarschijnlijk niet anders. Enkele jaren is het ook al eens overwogen , maar toen bleek dat de opbrengst niet opwoog tegen de kosten van inning. Als we de belasting maar hoog genoeg maken, kan het wel.

Moeten wij echt deze weg op om een mentaliteitsprobleem op te lossen?

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Algemene Ledenvergadering CDA Brabant

Zaterdag j.l. werd de algemene ledenvergadering van het CDA Brabant gehouden. Ze vond plaats in het mooie Goirle. De vergadering werd goed bezocht. Opvallend was dat er meer dan in het verleden niet alleen grijzer koppen aanwezig waren, maar ook opvallend veel jongeren. Een bewijs dat de partij op de goede weg en dat de standvastige en eerlijke wijze waarop Buma oppositie voert, aanspreekt. Niet alleen de Statenfractie is verjongd; in het kielzorg hiervan vindt ook een verjonging van de partij plaats.

Deze verjonging bleek ook uit de wisseling van voorzitter. De algemene ledenvergadering van zaterdag stond in het teken van het afscheid van de met grijs haren getooide voorzitter Wil van der Kruijs en de benoeming van een nieuwe jonge voorzitter, Inge van Dijk uit Gemert. Uit alles bleek dat de scheidende voorzitter in de afgelopen vier jaren een enorm krediet in de partij en daarbuiten heeft opgebouwd. Zelf deed hij er nogal laconiek over, maar het is wel de waarheid. Inge Van Dijk hield een indrukwekkende maidenspeech. Sinds zaterdag weet iedereen in CDA Brabant wie Inge van Dijk is.

Hoofdmoot van de vergadering was de discussie over het vluchtelingenvraagstuk. Hirsch Ballin verzorgde de inleiding. Dit keer koos hij voor een meer praktische insteek dan de staatsrechtelijke die we van hem gewend zijn. Dat was verfrissend. ”Begrensde medemenselijkheid ” had hij als titel voor zijn inleiding gekozen. Pieter van Geel trad op als discussieleider. In de discussie viel met name de inbreng van Ton Rombouts op: “ Je moet het vraagstuk met hoofd en hart benaderen “, zei het kersverse Eerste Kamerlid van het CDA. Een benadering met hart, hoofd en ziel zou de christen-democratische aanpak moeten zijn in alle steden en dorpen. Terecht herinnerde Rombouts aan de zeven werken van barmhartigheid waarin o.a. ook sprake is van het herbergen van vreemdelingen.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Weekbericht en blog van maandag j.l.

Naar aanleiding van mijn opmerkingen in de weblog van maandag j.l. over de profielschets voor de nieuwe burgemeester van Laarbeek ontving ik een reactie van Ad de Koning van het ED. Hij reageerde als volgt:

“Hallo Willy,

Even als reactie op je blog over de Laarbeekse profielschets, ter info: de kwalificaties 'popi jopi', 'betweter' en 'allemansvriend' zijn geen eigen interpretatie van mij (de krant), maar zijn citaten uit het inleidend verhaal van Ria van der Zanden, voorzitter van de vertrouwenscommissie.. Ik dacht: ik laat het even weten.”

Ik heb de geluidsopname van deze raadsvergadering afgeluisterd. Ad heeft gelijk. Niet hij heeft de kwalificaties verzonnen, zij werden inderdaad gebezigd door Mevr. Van de Zanden die in de raad verslag deed van de werkzaamheden van de voorbereidingscommissie en het proces dat doorlopen werd om tot deze profielschets te komen. 

Dus bij dezen deze correctie. Overigens doet het niets af aan de portee van mijn opmerkingen. Sterker nog het feit dat de voorzitter van de benoemingscommissie deze terminologie hanteerde, maakt het nog verontrustender. Overigens pleitte Ria van de Zanden ook sterk voor een burgemeester met verbindend vermogen. Terecht.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Profielschets van de nieuwe burgemeester

 

De gemeenteraad heeft afgelopen donderdag de profielschets voor de nieuwe burgemeester vastgesteld. Volgende week zal deze aangeboden worden aan de commissaris van de koning. Ook heeft de raad de vertrouwenscommissie benoemd die een voordracht aan de raad gaat doen. Naar verwachting zal medio 2016 de benoeming van de nieuwe burgemeester van Laarbeek afgerond worden. Hiermee komt een einde aan een voor Laarbeek pijnlijke periode.

Het eerste wat aan de profielschets opvalt, is de lengte. Het is een verhaal geworden van acht pagina’s, waarin de raad het gewenste profiel van de nieuwe burgemeester van Laarbeek beschrijft. De burgers van Laarbeek zijn uitdrukkelijk uitgenodigd geweest om hun bijdrage aan het opstellen van het profiel te leveren. Ik weet niet of hiervan veel gebruik is gemaakt. In iedere geval kan gezegd worden dat iedereen de kans heeft gehad.

Ik hoop niet dat het ED de toon zet met het verslag van de laatste raadsvergadering. Heel opvallend kopte de krant met “” Laarbeek wil geen “ popie jopi ” als burgemeester. Volgens het ED moet de nieuwe burgemeester van Laarbeek geen popie jopie zijn en zeker ook geen “ allemansvriend ” of “ betweter ”. Dank je de koekoek, zou ik haast zeggen. Overigens zijn deze kwalificaties niet terug te vinden in de profielschets, maar een eigen interpretatie van de krant.

De profielschets is heel helder in de omschrijving van de persoon die de raad zoekt als nieuwe burgemeester. Kernachtig staat het helemaal aan het begin van de profielschets geschreven: de raad zoek een verbinder met een stevige persoonlijkheid en een positieve uitstraling die doelgericht en met een open en menselijke houding in het belang van de gemeente het beste in anderen naar voren weet te halen.

In de profielschets wordt dit nader omschreven. Letterlijk staat er:

“ Naast de basiseigenschappen zoals identificerend en bindend vermogen, integer, onafhankelijk, stressbestendig en signaalgevoelig, die alle onlosmakelijk verbonden zijn aan het ambt van burgemeester, verwachten wij van een burgemeester dat hij in zijn verschillende rollen over een toegesneden palet aan eigenschappen beschikt. Onze bestuurlijke opgaven vragen om een burgemeester met aantoonbare bestuurlijke ervaring en een academisch werk- en denkniveau.”

Terecht schrijft de voorzitter van de Vertrouwenscommissie, Mevr. van de Zanden, in haar voorwoord bij de profielschets dat Laarbeek “ een man of vrouw zoekt die de bestuurlijke uitdagingen niet uit de weg gaat.”

Een kandidaat die hieraan voldoet, is een geschikte burgemeester voor Laarbeek. Als hij daarenboven ook nog een innemend een empathische persoonlijkheid is, krijgen we een burgemeester die kan uitgroeien tot het boegbeeld van Laarbeek.

Aan de vertrouwenscommissie de zware taak deze persoon te zoeken. Sine ira et studio, zeg ik Tacitus na. Onbevooroordeeld dus.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

                 Frankrijk huilt.

Asielzoekers

 

De stroom van asielzoekers naar Europa zet in onze wereld de zaken danig op zijn kop. Overheden weten zich nauwelijks raad met de grote toestroom; sommige regeringsleiders voelde de hete adem van de kiezers. Angela Merkel ligt in Duitsland onder vuur. Onze minister-president houdt zich nog steeds op de vlakte en blijft zo buiten schot. De nieuwe staatssecretaris Klaas Dijkhof doet het in velerlei opzicht goed en heeft daarmee krediet opgebouwd.

Europa lijkt overvallen door de massale toestroom. Helemaal terecht is dit niet. Men had het kunnen zien aankomen. Alleen de massaliteit en de wijze waarop men naar Europa komt, is verrassend. Zo ook de reacties van de meeste landen in Oost-Europa, die als eerste geconfronteerd worden met deze toestroom. Hun antwoord de grenzen sluiten is een begrijpelijke reactie, maar wel juist het foute antwoord voor de toekomst van Europa. Wij moeten beslist niet terug naar het Europa met de gesloten grenzen en naar minder Europa, zoals de tendens nu lijkt te worden.

Ook in Nederland zijn problemen. De Nederlandse gemeenten moeten antwoorden op verzoeken van het COA. Dat gaat niet overal even gemakkelijk. Burgers protesteren heel fel tegen de komst van grote opvanglocaties. Veel burgers pleiten voor kleinere opvanglocaties. Het COA wil hier alsnog niet aan vanwege de hogere kosten en beheersproblemen. Vroeg of laat zal het COA hier toch aan moeten.

Overheden zijn bang. Dat blijkt uit pogingen van gemeentebesturen om de inspraak van burgers op voorlichtingsbijeenkomsten zo gecontroleerd mogelijk te houden. Uit angst voor uitspattingen. Zij vrezen de onderbuikgevoelens die in de maatschappij leven. Toch is democratie niets voor bange mensen.

Deze week heeft ook de Brabantse commissaris van de koning zich met deze problematiek bemoeid. “Geen enkele Brabantse gemeente zal onder haar verantwoordelijkheid uitkomen om een steentje bij te dragen aan de opvang van asielzoekers “ zegt commissaris van de koning Wim van de Donk in het ED van donderdag 12 november.

Brabant kreeg bijna een maand geleden vanuit Den Haag het verzoek om 2.000 tot 2.500 plaatsen beschikbaar te stellen voor noodopvang. Dat gaat lukken, belooft de provincie, die eerder al aangaf dat een mega-opvanglocatie zoals Heumensoord bij Nijmegen uit den boze is. Het door Van de Donk opgerichte Platform Opvang Vluchtelingen, een samenwerking van alle betrokken partijen, denkt daarom aan locaties voor 300 tot 500 asielzoekers.

Dinsdag ging de commissaris met zijn collega's uit de andere provincies op bezoek bij het ministerie van Justitie in Den Haag. "Minister Van der Steur en staatssecretaris Dijkhoff hebben ons bijgepraat", zegt Van de Donk in het ED. "De nood is nog steeds zeer hoog. We zullen in Brabant heel hard moeten werken om te voorkomen dat we vluchtelingen en gemeenten blijven opzadelen met zeer kortdurende crisisopvang. Dat is niet efficiënt, onwenselijk en duur."

Het Laarbeeks college van B en W heeft begin november al een standpunt ingenomen in deze kwestie. Als je de raadsinformsatiebrief leest, waarin dit standpunt is opgenomen, krijg je een heel hypocriet verhaal onder ogen. Het college is begaan met het lot van de asielzoekers en heeft compassie met hen. Maar directe noodopvang regelen, ho maar. Laarbeek heeft hiervoor geen ruimte. Uit niets blijkt dat het college hard gezocht heeft. Het komt het college ook goed uit. Ze wil wel uitgeprocedeerde asielzoekers opnemen.

Letterlijk staat in de brief:

“Het college vindt dat Laarbeek, net als alle gemeenten in Nederland, zijn verantwoordelijkheid moet nemen, maar komt tot de conclusie dat in de gemeente Laarbeek geen geschikte locatie is voor grootschalige crisis- of noodopvang van vluchtelingen.

De problematiek van de vluchtelingen laat het college echter niet koud. Daarom focust het college op wat de gemeente hierin wel kan betekenen. Het college ziet mogelijkheden om meer vergunninghouders te huisvesten om daarmee extra ruimte te maken in de azc’s. De gemeente Laarbeek heeft in 2015 al 21 mensen gehuisvest en wil dat aantal vergroten, boven op de aantallen die vanuit het Rijk al moeten. De huisvesting van vergunninghouders is kleinschalig en voor langere tijd en dat past beter bij het karakter van de gemeente Laarbeek. ”

Duidelijk is dat voor het huisvesten van deze vergunninghouders woningen nodig zijn. Woningstichting WoCom is daarbij de partner van de gemeente, maar daar zijn de mogelijkheden beperkt. Het college vindt het belangrijk om geen extra druk te leggen op de beschikbare huurwoningen en is daarom op zoek naar andere oplossingen. Hierbij valt te denken aan tijdelijke huisvesting in geschikte leegstaande gebouwen of het plaatsen van woonunits. Bij de zoektocht naar geschikte locaties gaat het college uit van vier criteria:

- een oplossing moet snel tot resultaat leiden;

- huisvesting is binnen de bebouwde kom;

- vergunninghouders worden verdeeld over de dorpen;

- de huisvesting is niet van invloed op de uitgifte van bouwgrond.

Ik ben reuze benieuwd hoe snel het college nu met een oplossing komt. Heel veel fiducie heb ik er niet in, ook al omdat het college er maar niet in slaagt huisvesting te vinden voor het al eerder toegewezen contingent vluchtelingen.

Ik had liever een op dit punt slagvaardiger college gezien.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Ledenbijeenkomst Rabobank

Jaarlijks pakt de Rabobank  Peel Noord flink uit voor haar leden. De bank zorgt voor een goede ambiance en een drankje en hapje. In het eerste gedeelte wordt informatie gegeven; het tweede informele gedeelte is bestemd voor ontmoeting en netwerken.

Dit jaar werd de bijeenkomst in  De Dreef in Aarle-Rixtel gehouden. Een 600-tal leden waren ingegaan op de uitnodiging. De avond werd gepresenteerd door Heleen van de Veerdonk en haar co-presentator Pieter Michielsen, de directievoorzitter  van de bank.

Over bankzaken gaat het nauwelijks nog op deze ledenontmoeting. Deze zijn gedelegeerd aan de Ledenraad. Op de ledenontmoeting doet de bank alle moeite om aan te tonen hoe de bank in de samenleving staat. Duidelijk wordt ook de bank hierin wil sturen. Alleen de hier achterliggende filosofie blijft in het duister. En toch dit laatste intrigeert mij: welke principes hanteert de bank als zij proactief nieuwe initiatieven wil ondersteunen?.

Uit de behaalde winst worden verenigingen en initiatieven ondersteunt. Aanvragen worden voorgelegd aan een commissie die de directie adviseert. Patrick van Veen , lid van deze Donatiecommissie, lichtte de handelwijze van de commissie toe. Helder en duidelijk. De bank gaat overigens steeds meer een onderscheid maken tussen donaties en sponsoring. Heel helder werd het onderscheid niet. Pieter Michielsen slaagde er niet goed in dit onderscheid duidelijk te maken.

In een aantal dorpskernen is geen Rabobank meer fysiek aanwezig. Voor deze kernen heeft de bank een jaarlijks bedrag van € 10.000,- per dorpskern gereserveerd om het leefklimaat in deze kernen te ondersteunen. De dorpsraden worden hierbij ingeschakeld voor advies aan de bank.

De hele avond klonk door dat de Rabobank het samen met de leden wil doen. Op zich is dit natuurlijk prima, maar het commerciële aspect van de bank blijft zo wel heel zwaar onderbelicht.

Ik blijf dit jammer vinden, al realiseer ik mij ook wel dat als je dit gedelegeerd hebt aan de Ledenraad, je niet moet zeuren. Maar toch.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Beperkingen aan tegenstem mogelijk?

Afgaande wat ik links en recht verneem dan moet de raadsvergadering van vorige week een heel enerverende zijn geweest. Ik hoor geluiden over een tumultuoos verlopen vergadering. Nogal eens wordt met de vinger gewezen naar de waarnemend burgemeester die de raad te veel inperkte. Ik kan het niet goed inschatten, want ik ben er niet bij geweest en het geluidsverslag van de vergadering heb ik nog niet kunnen vinden.

Op Radio Kontakt heb ik een stukje van de behandeling van het subsidieprogramma gehoord. Dat stemde meteen al treurig. De raad had nauwelijks oog voor de grote lijn van het nieuwe subsidiebeleid en concentreerde zich heel populistisch op de ingebrachte zienswijzen van een paar verenigingen. Je kunt er van alles van vinden, maar voorop moet blijven staan dat elk raadslid het recht heeft op een persoonlijke mening en deze in de raad te allen tijde ook mag verwoorden.

Iemand dit kwalijk nemen zoals de voorzitter deed, is ongepast. En zeker het verwijt maken dat het betrokken raadslid door tegen te stemmen de verenigingen in de kou liet staan. Nog afgezien van het feit dat de opmerking feitelijk onjuist was, is dit het uitbrengen van een tegenstem primair de verantwoordlelijkheid van het betrokken raadslid.

Ik weet niet of een raadslid het opgenomen heeft voor het desbetreffende raadslid. In dit geval voor Frans Biemans. Als dit niet gebeurd is, moet de raad eens duidelijk bij zichzelf te rade gaan.

  

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Mobiliteit in Zuid-Nederland

Onder leiding van de gedeputeerde voor mobiliteit, Christophe van der Maat, hebben 141 “architecten ” een advies opgesteld voor de minister van verkeer en waterstaat, Melanie Schultz van Haegen. Na het debacle met De ruit had zij als voorwaarde gesteld dat de regio met een regiobreed gedragen advies moest komen. Anders zouden de 271 milj. die het Rijk voor De Ruit had uitgetrokken naar elders gaan. Een dreigement dat kennelijk gewerkt heeft.

Gedeputeerde van der Maat en zijn 141 architecten hebben hun blik verruimd. Niet meer de mobiliteit in de regio Zuidoost-Brabant zoals bij de discussies over De Ruit stond centraal. De blik werd gericht op de doorstroming naar de grote autowegen in Zuid-Nederland. De vraag werd hoe kan het verkeer zo goed mogelijk afgewikkeld worden naar de A50, de A57, de A67 en de N279 en hoe kunnen we smart mobility inzetten.Deze insteek werkte. In een keer was de kneuterigheid en het geneuzel dat de discussies rond De Ruit kenmerkte verdwenen.

Door de discussie in een breder kader te plaatsen en in te spelen op smart mobiliteit en het verdrag van Wenen, waarin gekozen wordt voor de slimste autoroute in Europa, ontstonden nieuwe vergezichten die de verziekte discussie nieuw leven inblies. In korte tijd groeide een nieuw perspectief. Het Bidbook: 'Bereikbaarheid Zuid-Nederland, samen, slim, robuust' is afgelopen maandag in Den Bosch gepresenteerd en donderdag in Den Haag aangeboden aan de minister.

De blik naar buiten heeft de zaak opengetrokken. Gevolg van deze keuze is wel dat de mobiliteit in de regio zelf onderbelicht is gebleven. Het gaat er immers niet alleen om snel en efficiënt het verkeer af te wentelen naar de autowegen, maar ook om het regionale verkeer naar Eindhoven, dus het interne verkeer binnen de regio. Ook hier moeten verbeteringen komen. De discussie hierover moet nog opgestart worden. Het Regionaal Bereikbaarheidsakkoord moet medio 2016 klaar zijn. Met de ervaringen van de eindeloze discussie over De Ruit nog vers in gedachten wordt dit nog een hele opgave. Er komt hiervoor extra 180 milj. Euro beschikbaar. Hier ligt een grote opgave voor de verkeerswethouders van de regio.

De minister heeft heel positief gereageerd op het bidbook. In een brief aan de Tweede Kamer van al donderdag 5 nov schreef zij grote waardering te hebben voor de wijze waarop de regio dit proces heeft aangepakt en het feit dat in korte tijd tot een, door alle betrokken regionale partijen in Brabant en Limburg, gedragen maatregelenpakket is gekomen, dat voorziet voor maatregelen op korte, middellange en lange termijn. De agenda van Brabant past volgens haar bij de ambitie van het Rijk en geeft inhoud en invulling voor de verwezenlijking van de Smart Corridor Rotterdam – Wenen, om hier de nieuwste toepassingen voor het eerst op grote schaal in de praktijk te brengen.

Een positieve reactie van minister Schultz van Haegen. Op 23 nov. spreekt de Tweede Kamer over dit onderwerp. Zou de Kamer ook zo positief zijn? Laten we het hopen!

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Waar staan we voor en waar zouden we voor moeten staan?

Donderdag behandelt de gemeenteraad de begroting 2016. De begrotingsbehandeling  gold tot voor enige jaren als het hoogtepunt van het jaar. Het was het moment dat de raad loskwam van de sleur van alle dag en in de algemene beschouwingen haar beeld over  het te voeren beleid uiteenzette. Hoofdthema was vaak de vraag : waar staan we voor en waar zouden we voor moeten staan?

In Laarbeek wordt al enige jaren gekozen voor het houden van de algemene beschouwingen bij de bespreking van de Kadernota in juni. Toen de raad voor deze opzet koos, gold als belangrijkste argument dat bij de Kadernota de raad nog het beleid voor het komende jaar nog kon bijstellen. Hier zit wel iets in, maar het had tot gevolg dat de begrotingsbehandeling gereduceerd werd tot een ritueel proces. De jus was ervan af. Het hoogtepunt van het jaar was weg. 

Op zich is dit een jammerlijke ontwikkeling. De raad heeft onbewust een gedeelte van haar macht ingeleverd. De afgelopen jaren waren de raadsvergaderingen waarin de begroting werd vastgesteld , dan ook de meest saaie vergaderingen van de cyclus.

Raden zouden er zich van bewust moeten zijn dat het begrotingsrecht  de kurk is waarop vrijwel alle invloed van de volksvertegenwoordiging is terug te voeren. Er is al lange tijd een tendens waarbij de invloed van de raad afneemt en die van het college groeit. De begrotingssystematiek is zo ingewikkeld geworden dat het gemiddelde raadslid er maar moeilijk vat op krijgt en dan ontstaat al snel de indruk dat het hier gaat om een jaarlijkse rituele dans die veel tijd en energie kost, maar veel te weinig oplevert.

  

Alle op alles zou gezet moeten worden om het begrotingsrecht weer een nieuwe vorm en inhoud te geven. In de huidige begrotingssystematiek zijn er te veel automatismen die de raad op achterstand zetten. Het bepalen van politieke prioriteiten moet weer veel vaster worden gekoppeld aan de jaarlijkse begrotingsbehandeling. Tegenwoordig zijn er vaak nog maar enkele raadsleden die een begroting kunnen lezen en kunnen begrijpen. De situatie moet terugkeren dat de gehele raad weer wordt betrokken bij de begrotingsbehandeling.

Te vaak is de begrotingsbehandeling nu qua invloed en sturing een dieptepunt in de jaarlijkse raadscyclus. Dat moet weer worden omgebogen naar het jaarlijkse hoogtepunt van raadsinvloed.

Ik ben benieuwd of er donderdagavond een kentering valt te bespeuren.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Bereikbaarheid Zuid-Nederland

In juli van dit jaar droeg de Tweede Kamer de regio Zuid-Nederland met de motie Hoogland op om te komen tot een gedragen pakket aan maatregelen voor de verbetering van de bereikbaarheid van Zuid-Nederland. Deze motie was een directe reactie op het niet doorgaan van het project De Ruit om Eindhoven en het mogelijk vervallen van de toegezegde Rijksbijdrage van € 271 miljoen voor de regio.

In de afgelopen weken is onder regie van de provincies Noord-Brabant en Limburg tijdens een intensief proces met een groot aantal overheden, kennisinstellingen, bedrijven en maatschappelijke organisaties gezocht naar de beste strategie om Zuid-Nederland bereikbaar en leefbaar te houden. Afgelopen week hebben de betrokken bestuurders overeenstemming bereikt over een maatregelenpakket. Dit maatregelenpakket is uitgewerkt in een bidbook: 'Bereikbaarheid Zuid-Nederland, samen, slim, robuust'. Dit is het bod dat de regio tijdens het jaarlijkse BO-Mirt-overleg aan minister Schultz van Haegen voor zal leggen.

Het bidboek is afgelopen maandag door gedeputeerde van der Maat gepresenteerd. Het boek ziet er gelikt uit en zal donderdag a.s. aangeboden worden aan de minister. Op de cover van het bidboek  staan portretten van  141 mensen die meegewerkt hebben aan dit boek,wethouders, wetenschapmensen etc. Met name de wethouders hebben zich gecommitteerd aan het rapport en zich verplicht de voorstellen in hun gemeenten te verdedigen. De provincie wil dat de regio eenheid uitstraalt. Dat was ook de voorwaarde die de minster had gesteld.

Het bidboek kiest  om in deze regio te starten met de realisatie van de slimste snelweg van Europa tussen Rotterdam en Wenen en te investeren in de bereikbaarheid van de regio. De provincie wil dit doen dit op een slimme en vernieuwende manier: innovatief, adaptief en met concrete voorstellen. In dit opzicht past het verhaal goed in de uitgangspunten van de slimste regio.

Niet alle onderdelen van het bidboek zijn even duidelijk uitgewerkt. Dit moet allemaal nog gebeuren. Medio 2016 moet een Regionaal Bereikbaarheidsakkoord klaar zijn. Dat wordt nog een hele opgave. Het minst uitgewerkt zijn de plannen voor de N279. Voor de regio is dit niet geruststellend. De kans dat de oude discussies ten tijde van De Ruit weer een rol gaan spelen, is niet denkbeeldig. Het bidboek heeft hier kansen laten liggen.

Opmerkelijk is ook dat de provincie kiest voor een geheel andere insteek dan bij De Ruit. Toen gi  ghet vooral   het verkeer in de regio. Nu is de focus anders: hoe kunnen we zo efficiënt mogelijk het verkeer afwikkelen naar de snelwegen.

De provincie heeft hiermee de discussie over de wegenstructuur opgeschaald van Zuidoost-Brabant naar  geheel Zuid-Nederland. Dit is een constatering die grote implicaties heeft. Was het zo dat in de discussie over De Ruit in Zuidoost Brabant Laarbeek steeds prominent aan de tafel zat en in ieder geval de gelegenheid had haar inbreng op elk moment naar voren te brengen, nu is dit compleet anders. Laarbeek heeft deze plaats verspeeld en is gereduceerd tot een  quantité negligable. Het blikveld is er verruimd en vergroot. Anderen nemen de plaats van Laarbeek in . Gemert-Bakel en de grote vijf van Brabant. De Laarbeekse wegenproblematiek wordt niet opgelost. Is er straks nog wel geld voor de aanpassing van de N616? Ik vrees met grote vreze.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Op de bres voor Laarbeek

 

Van een wethouder wordt verwacht dat hij te allen tijde opkomt voor de belangen van zijn gemeente. Dat hij deze te vuur en te zwaar verdedigd. En met open vizier. Zonder bijbedoelingen dus. U begrijpt natuurlijk al, waarom ik zo verbaasd was toen ik vorige week in het ED het verhaal las over de aanpassingen aan de Lieshoutseweg. Overduidelijk is dat er iets aan deze weg moet gebeuren, alleen al uit het oogpunt van verkeersveiligheid. Niemand die daar aan twijfelt.

De plannen voor verbeteringen aan deze weg zijn al lang klaar. Dit plan zou, zo was aanvankelijk de bedoeling volgend jaar in uitvoering komen. Het afblazen van De Ruit dreigt nu weer tot uitstel te leiden. De Laarbeekse verkeerswethouder, Frans van Zeeland, zegt in het ED dat de uitvoering voor een groot deel afhangt van de lopende discussie over het geld dat eerder voor De Ruit was gereserveerd. “ De provincie wil nu niet een specifieke weg aanpakken zonder te weten of die aanpak straks in het grotere geheel past.” Bij deze opmerking kan ik mij nog wel iets voorstellen.

Zo niet bij wat hij vervolgens zegt. Van Zeeland merkt op dat hij voor het standpunt van de provincie “ van de ene kant wel begrijp voor ” heeft. Een onbegrijpelijke uitspraak. De wethouder loopt over van  begrip en heeft daardoor in feite al gecapituleerd. De provincie hoeft van hem niets m eer te vrezen. Laarbeek blijft andermaal met lege handen achter. De Ruitgelden gaan zo zeker aan de neus van Laarbeek voorbij. Met dankzegging aan een veel te toegeeflijke wethouder.

P.S. Morgen ga ik in op het bidboek Bereikbaarheid Zuid-Nederland. Eerst eens het stuk eens goed lezen.

 Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185

Duurzaamheid

Bij de Kadernota medio van dit jaar lanceerde het Laarbeekse college van B en W een opvallend plan om de duurzaamheid in Laarbeek een flinke push te geven. Het college trok hiervoor een miljoen euro uit. Dit bedrag was bedoeld als aanjaaggeld voor nieuwe ideeën en initiatieven om de samenleving toekomstbestendig en duurzamer te maken De burgerij zou uitgenodigd worden om plannen en voorstellen te ontwikkelen. Naast dit aanjaaggeld stelde het college € 50.000, - structureel beschikbaar om deze plannen te verwezenlijken.

Toekomstbestendigheid en duurzaamheid waren twee begrippen die als een rode lijn door de kadernota liepen. Het nieuwe college heeft duurzaamheid hoog in het vaandel staan. Terecht. In de MooiLaarbeek  Krant zei Tonny Meulensteen bij de presentatie Van de Kadernota 2016: “ Wij geloven in duurzaamheid en betrokkenheid van de burgers. De komende jaren zal je ons veel horen over ‘toekomstbestendigheid’. Daar streven wij voor.” Doelbewust koos het college voor deze aanpak en niet voor het drukken van de lasten. Dit zou op lange termijn niets opleveren. Dit idee omtrent duurzame, innovatieve projecten daarentegen wel. Vastomlijnde plannen had het college nog niet, toen het deze ideeën lanceerde.

Dit laatste dreigt nu het college de das om te doen. Sinds de lancering van het plan en nu hebben we nauwelijks nog iets van de invulling mogen vernemen. Het blijft oorverdovend stil. Achter de schermen zal ongetwijfeld had gewerkt worden aan de vormgeving van dit initiatief. Er zijn gesprekken geweest met bedrijven en verenigingen, maar van dit alles komt nauwelijks iets naar buiten. Wethouder Briels die dit project trekt, is op dit terrein nog volledig onzichtbaar. Wel spelen verenigingen en particulieren al op het aanbod in. De gemeente blijft het antwoord nog schuldig omdat de criteria voor toekenning nog niet zijn vastgesteld. Zo wacht iedereen op iedereen.

Het duurt allemaal te lang. Hierdoor lijkt ook het enthousiasme voor dit project af te nemen en ja zelfs helemaal niet van de grond te komen. Toen het plan gelanceerd werd, was er geen vastomlijnd plan. Het lijkt erop dat de gemeente intern eerst de zaken op een rijtje wil hebben alvorens het naar de burgerij wilde gaan. Dit lijkt mij een verkeerde keuze en een uiting van oude politiek: eerst de plannen tot in de puntjes klaar hebben en dan pas naar de burgers gaan. Waarom niet omgekeerd gewerkt? Eerst naar de burgers gaan met het idee en daarna samen met hen de plannen opzetten en uitwerken. Echte burgerparticipatie dus!

Het is nog niet te laat om het tij te keren. Maar de gemeente moet dan wel snel de steven keren en niet langer in de afgezonderdheid van het gemeentehuis de plannen ontwikkelen. Durf in te zetten op de vernieuwende kracht van de mondige burgers en verwerf zo draagvlak voor dit project, dat niet mag mislukken. In verbinding met de burgers is winst te behalen, aan de voorkant dus. Niet met voorgekookte plannen. De tijd dat gemeente plannen bedacht en dat de burgerij dan wel zou volgen is voorbij. Burgers, verenigingen en marktpartijen heb je hierbij heel hard nodig.

Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185