Aboutaleb
Elk jaar begin september organiseert het weekblad Elsevier
de H.J. Schoo-lezing. Dit keer werd de lezing voor de 8e keer
gehouden. De burgemeester van Rotterdam ,Aboutaleb, was de spreker.
In een rede die hij
als titel “ De roep van de stad ” had meegegeven, waarschuwde hij dat
Nederland zijn positie als vooraanstaande handelsnatie dreigt te verspelen. Grote
steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag moeten volgens Aboutaleb meer budget en bevoegdheden krijgen van de
nationale overheid. De
Nederlandse bestuurlijke hoofdstructuur is volgens hem een piramide met bovenin het Rijk en onderin de gemeenten. Zijn
voorstel is om die piramide om te keren, met bovenin de steden van de toekomst.
De lokale overheid moet de eerste overheid zijn, dicht bij de burgers en
ondernemers.
Dit model
sluit volgens Aboutaleb beter aan bij de tijdsgeest. Steden en stedelijke
regio's blijven de komende decennia groeien en zijn 'in staat de kraamkamer te
worden van nieuwe generaties' die vorm geven aan een nieuwe en op duurzaamheid
gebaseerde economie. ,,We gaan steeds meer toe naar co-creatie, waarbij bewoners
mede bepalen wat prioriteit heeft in hun wijk en wie wat doet.''
Inspiratie put Aboutaleb onder meer uit Engeland, Frankrijk en Italië, waar steden en stedelijke regio's met succes steeds meer bestuurlijke autonomie krijgen. Met zijn oproep borduurt hij voort op het pleidooi van de invloedrijke Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber, die stelt dat niet wereldleiders maar burgemeesters mondiale problemen als de klimaatopwarming kunnen oplossen.
Toen ik destijds het boek van Barber las, vond ik dat hij in veel opzichten doordraafde. Er zaten wel enige elementen in “ Als burgemeesters zouden regeren ” die de moeite van het overwegen waard waren. De elementen die er wel toe doen, heeft burgemeester Aboulaleb er handig uitgeplukt.
Inspiratie put Aboutaleb onder meer uit Engeland, Frankrijk en Italië, waar steden en stedelijke regio's met succes steeds meer bestuurlijke autonomie krijgen. Met zijn oproep borduurt hij voort op het pleidooi van de invloedrijke Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber, die stelt dat niet wereldleiders maar burgemeesters mondiale problemen als de klimaatopwarming kunnen oplossen.
Toen ik destijds het boek van Barber las, vond ik dat hij in veel opzichten doordraafde. Er zaten wel enige elementen in “ Als burgemeesters zouden regeren ” die de moeite van het overwegen waard waren. De elementen die er wel toe doen, heeft burgemeester Aboulaleb er handig uitgeplukt.
