Een geheel nieuw jaar
Allereerst natuurlijk voor iedereen een gelukkig en gezond
Nieuwjaar. Moge 20217 brengen wat u en de uwen ervan verwachten. Verwachtingen
moeten wij koesteren. Zij geven zin aan het bestaan. Zonder verwachtingen is er
geen hoop.
2017 wordt een heel belangrijk jaar.
In drie West-Europese landen worden dit
jaar parlementsverkiezingen gehouden. De grote vraag is of de lijn die door de
uitslagen in Engeland en de VS is ingezet, ook hier doorgezet zal worden. Met
andere woorden staan we op dit moment op een trendbreuk. Hopelijk laat de
West-Europese kiezer zich niet door de actuele sentimenten meeslepen en stemt
hij verstandiger. Anti-globalisering is natuurlijk niet de oplossing; evenmin
als het zich verschansen achter nationale grenzen, waar populistische
bewegingen, die ik overigens liever nationalistisch rechts noem, zich hard voor
maken. Dit leidt alleen maar tot nog grotere rivaliteit tussen staten
onderling.
De verkiezingen voor een nieuwe
gemeenteraad staan voor een jaar later op de rol. In maart 2018 wordt een
nieuwe gemeenteraad gekozen. Er is dus nog een ruim jaar te gaan voor er nieuwe
verkiezingen voor de raad gehouden worden. In de loop van 2017 zullen
besluiten vallen over de bestuurlijke inrichting van de regio. De raad moet nu
doorpakken.
Het college heeft in de Voorjaarsnota
aangegeven dat zij nagenoeg alle voornemens
uit het coalitieprogramma heeft
uitgevoerd. In het Ontwikkelprogramma gaf het college aan zich in de resterende
tijd op een aantal specifieke onderwerpen te zullen gaan richten. Vraag is of
de analyse van het college wel stand houdt. Zou het ook niet zo kunnen zijn dat
langzaam maar zeker een groot aantal taken op het bordje van de burgers zijn
gekomen? Dit is immers overal gebeurd.
Ook is het college zonder daar
overigens veel woorden aan vuil te maken overgestapt op een andere bestuursfilosofie. B en W is
overgestapt op een soort down-up aanpak
zonder overigens hiervoor deze aanduiding te gebruiken. De nieuwe bestuursfilosofie is
in de woorden van het college heel simpel: het college gaat ophalen wat er
leeft onder de bevolking of in een bepaalde groep. Dit wordt op papier gezet en
teruggekoppeld naar de “aanleveraars” met de vraag “ Hebben wij het goed begrepen?” Bij een bevestigend
antwoord gaat het college aan het werk en probeert het te realiseren wat beoogd
werd.
Zo simpel als het college het
voorstelt is het echter allerminst. Colleges zijn van nature tamelijk
autoritair ingesteld en handelen meestal top- down. Dat is staande praktijk.
Een omschakeling naar een down-up aanpak is een immens grote verandering die
moet doordringen in alle segmenten van de eigen organisatie. Het vergt een
cultuurverandering tot in de diepste haarvaten van alle betrokkenen. Een helse
klus voor een organisatie die tot voor kort gewend was heel anders te
werken. Dit verander je niet van de ene dag op de andere.
Het heeft ook nog een andere
consequentie. Deze aanpak vereist dat het college zichzelf wegcijfert. Want ,
wat doet een college dat denkbeelden en oplossingen vanuit het veld krijgt aangeleverd waar het zelf niet
achterstaat? Dan gaan er ongetwijfeld
heel andere mechanismen werken.
