Groei of toch niet?
De tijden
dat de overheid alom tegenwoordig was ,zijn langzaam maar zeker voorbij. We
hebben te maken met een terugtredende overheid die taken uit handen geeft en
overlaat aan de burger en het particuliere initiatief. Financiële krapte is de
werkelijke reden voor deze stap terug. De overheid verdedigt deze
terugtrekkende beweging met de redenering dat de overheid niet alle taken hoeft
uit te voeren en dat de burger zelf tot veel meer in staat is. De verzorging
van de wieg tot het graf is definitief voorbij, zo luidt het nieuwe adagium.
Een kleinere overheid zou de oplossing voor de problemen zijn. Het is de
oplossing die vooral in rechtse kringen in Europa en Amerika opgeld doet.
Deze
opvatting is de nieuwe ideologie die naar mijn idee wel heel gemakkelijk wordt
omarmd door alle geledingen van de overheid ( rijk, provincie, gemeente). In de
jaren van groei zijn allerlei taken naar de overheid gegaan die voorheen door
de burgers zelf en het maatschappelijke middenveld werden verricht. Gevolg is
dat het middenveld geërodeerd is en dat burenhulp een heel vaag begrip uit een
ver verleden is geworden. Veel waardevols is verloren gegaan. Goed bedoeld maar
wel heel jammer. Nu we terug moeten, breekt ons dat op. Herstellen van iets wat
er ooit was, is moeilijker dan op het eerste gezicht lijkt.
De politiek
heeft het altijd moeilijk met het woord bezuinigingen. Ze gebruiken liever andere aanduidingen die het bezuinigen
verhullen en er een positieve inhoud aangeven. Ze gebruiken bij voorkeur
woorden als aanpassingen, systeemhervorming etc. Woorden als slagvaardig, kwalitatief
hoogstaand en innovatief zijn ook gewilde aanduidingen om te versluieren wat
eigenlijk bedoeld wordt. De mens wil nu eenmaal bedrogen worden,denk ik dan.
Er is ook
een positieve ontwikkeling. In Duitsland is deze het beste gedocumenteerd. De
Bertelsmann Stiftung heeft deze zomer een onderzoek uitgevoerd naar de
opvattingen van de Duitsers. Wat bleek? Acht van de tien Duitsers zijn ervan
overtuigd dat meer groei geen oplossing voor de crisis is. Zij vinden zorg voor
het milieu en een eerlijker verdeling van de welvaart veel belangrijker dan het
vergroten van hun eigen inkomen en bezit. Die Zeit heeft deze wijziging in
opvattingen betiteld als postmaterialistisch.
In Nederland
maken we ons druk over forensentaks, koopzondag en weigerambtenaren. Zijn dit
belangrijker onderwerpen dan uitputting van natuurlijke hulpbronnen, sociale
ongelijkheid, klimaatverandering, overbevolking, vervuiling van de natuur etc.?
Waar dit land klein in is!
Voor reactie mail naar wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185
