Een saaie begroting
Voor de Achterbanvergadering van gisteren heb ik de concept-begroting 2012 door gewerkt. Ieder jaar opnieuw is dat een hele opgave, waar niet al teveel plezier aan te beleven valt zeker in het geval als de begroting heel weinig nieuws bevat.
Dit jaar is het zelfs nog een tikkeltje erger: door de bezuinigingsdiscussie eerder dit jaar valt er aan deze begroting weinig lol te beleven. In een tweet heb ik mij er al over beklaagd dat ik in deze begroting weinig inspirerende zaken vond. Dit is nog steeds zo.
Ik weet dat ik met deze uitspraak de opstellers van de begroting onrecht doe. Zij hebben hun stinken de best gedaan maar door het vaste format van de begroting zijn ze met handen en voeten gebonden. Jaar op jaar produceren zij een begroting die als twee druppelswater op de begroting van vorig jaar lijkt. Een paar cijfers wijken af; het overgrote deel van de begroting is exact hetzelfde als vorig jaar. Door gewijzigde omstandigheden is alle op enkele punten de begroting wat bijgesteld: het stramien en de inhoud zijn steeds gelijk. Wel constateer ik dat er een paar blz. in de begroting zitten die getuigen van een nieuwe aanzet. Die zouden er meer in moeten zitten.
Nieuwe raadsleden kijken altijd op tegen de begroting en vragen zich meestal wanhopig af hoe ze dit zich eigen moeten maken. Een goede raad ligt niet zomaar voor het oprapen. Daarvoor zit er teveel verschillend in de individuele raadsleden. Landelijke partijen bieden door cursussen hulp, maar daar heeft een raad die hoofdzakelijk bevolkt wordt door vertegenwoordigers van lokale partijen natuurlijk weinig aan.
Deze cursussen hebben ook niet altijd het gewenste effect. Mijn advies aan nieuwe raadsleden is dan ook steevast: laat je niet afschrikken door de geweldige hoeveelheid papier en het gebezigde jargon; worstel de eerste begroting die je onder ogen krijgt zorgvuldig door en houd de hoofdlijnen in de gaten. Verlies je vooral niet in details. Bewaar deze eerste begroting zorgvuldig en vergelijk de vollende begroting die je ontvangt met de eerste. Je hoeft dan alleen maar op de verschillen te letten en klaar ben je. Je hebt zo ook meteen in het tweede jaar de hoofdpunten te pakken.
Vraag is of we met dit soort begrotingen tot in het oneindige moeten doorgaan. Elke keer is het een herhaling van zetten. Elke keer een boekwerk van ruim 100 bladzijden exclusief de bijlagen. Op het eerste gezicht een geweldige verspillening van energie en papier. De vraag dringt zich op of het niet anders en veel efficiënter kan. Ik denk dat dit heel goed mogelijk is.
Eerstdaags hierover meer.
