Het groenste
dorp van het land
Beek en Donk is gekozen tot het groenste dorp van
Nederland. Gehoord de reacties is iedereen daar in Laarbeek verguld mee. Na de
uitverkiezing kwam er een ronkende verklaring de gemeentelijke site. Laarbeekse
politici deelden grootscheeps complimenten uit op de sociale media. Kortom
,iedereen was gelukkig. En daar is niets mis mee.
De keuze om maar met een van de vier Laarbeekse kernen
mee te doen was enerzijds begrijpelijk, maar anderzijds ook risicovol.
Begrijpelijk omdat met de deelname van
Beek en Donk – het aloude tuindorp –de kansen op succes vergroot werden, maar
anderzijds ook de broze eenheid van Laarbeek op de proef werd gesteld. Het is
goed uitgepakt, maar het was een zeker risico. Als de prijs in de andere kernen
aangegrepen wordt om het groene karakter van de eigen kern te versterken, is
dit prima. Als de onderscheiding van Beek en Donk tot scheve ogen leidt, dan is het fout.
Deze imposante prijs winnen is vers een, de prijs
waardig tonen en behouden vers twee. Het winnen van de prijs houdt ook een
verplichting in. Daar mogen we niet te licht mee omspringen. Beek en Donk moet
het groenste dorp van het land blijven en de
groene kwaliteit van de overige dorpen van Laarbeek moet groeien.
Dat is de opgave.
