Woonvisie
Afgelopen week konden de Rotterdammers zich in een
referendum uitspreken over de nieuwe woonvisie voor hun stad. Een referendum is
een geschikt middel om snel de
mening van de bevolking te kennen, maar
het is een onding als het om complexe zaken gaat. Een genuanceerde mening uiten
is in een referendum niet mogelijk. Alleen voor of tegen , ja of nee is
mogelijk. In Rotterdam werd de drempel
van 30% dan ook niet gehaald.
Ik heb met belangstelling naar Rotterdam gekeken.
Vooral naar de wijze waarop daar met de woonvisie werd omgegaan. Mijn interesse
kwam mede voort uit het feit dat ook Laarbeek bezig met het ontwikkelen van een
nieuwe woonvisie voor de jaren 2017-2021. Ook hier blijkt het klaarblijkelijk
lastig om dit proces succesvol af te ronden.
Op het concept wat ter visie heeft gelegen, is nogal
wat kritiek gekomen. Niet alleen in de commissie en raad, maar ook van de
direct betrokkenen. Er zijn veel zienswijzen ingediend en Wocom, de
woningbouwcorporatie die de meeste huurhuizen in Laarbeek bezit, heeft zelfs
voor de afronding een nieuw gesprek over de woonvisie met het college gevraagd.
Hierdoor duurt het allemaal langer dan gepland was. De woonvisie zou volgens de planning op 8 december in de raad
behandeld worden, maar dit bleek niet meer haalbaar.
Verrassend is dit allemaal niet. In juli 2016 vond de
raad al dat het college tijd tekort zou komen en dat er voortvarender gewerkt
moest worden. Het CDA sprak dit zelfs uit in een motie. Toen eindelijk het
concept Woonvisie ter inzage werd gelegd, reageerden commissie en raad nogal in
mineur. Het resultaat beantwoordde niet helemaal aan de verwachtingen. De
kritiek is het beste samen te vatten met: deze woonvisie mist visie; het is een
beschrijvend pragmatisch stuk, waar geen doorberedeneerde gedachten aan ten
grondslag liggen. Het mist de essentie.
In de discussie in Rotterdam, waar ik hierboven op
doelde, zag ik hetzelfde patroon. Waar Rotterdam behoefte aan heeft, is een
visie en geen pragmatisch ambtelijk stuk.
Rotterdammers vroegen zich af: waar zijn de
bewoners uit de wijken zelf en de nieuwe groepen (zzp’ers, vluchtelingen,
expats, start ups, maatschappelijke initiatieven) die de komende jaren naar de
stad zullen trekken en ook een woonbehoefte hebben?
Dit soort vragen zouden ook in Laarbeek gesteld moeten
worden. De woonvisie zou de antwoorden op deze vragen moeten bevatten.
Antwoorden op vragen als wie zijn we,hoe moeten we bouwen en welke omgeving
past bij ons? Prangende en cruciale vragen. Deze vragen zouden ons doen inzien
dat het in woonvisie niet om stenen gaat, maar om mensen! De woonvisie zou ook
een antwoord moeten geven op de vraag hoe we de afnemende sociale cohesie en
saamhorigheid kunnen versterken. In de visie zou het meer over leefbaarheid dan
over stenen moeten gaan.
Zo’n woonvisie leidt tot veel zinniger
prestatieafspraken dan nu het geval is.
Een gemiste kans dus, niet alleen voor 2017 maar voor jaren!
