Utopia.
Toevalligheden kunnen het leven aangenamer
maken. Het omgekeerde kan overigens ook. Toevallig kreeg ik een deze dagen het
boekwerkje Terug naar Utopia van Dirk Tieleman en Geert Heymans in handen
kreeg. Het is een soort hertaling van het bekende werk van Thomas More. Dit
keer voorzien van commentaren van een aantal Belgische ( Vlaamse )
wetenschappers. Er bleken juweeltjes van overpeinzingen in te staan. Heel
verrassend. Vlaamse wetenschappers verrassen mij wel vaker.
De meeste schrijvers die commentaar leverden
kende ik niet met misschien een uitzondering, de aimabele oud-voorzitter van de
EU, Herman van Rompuy. Mij troffen met name ook de gedachten van Tinneke
Beeckmans, Marc Buelens en Rik Torfs, maar van Rompuy spande toch wel zonder
meer de kroon.
Wat me vooral trof in de bijdrage van van
Rompuy was zijn over diep gevoelde
bezorgdheid over het toenemende cynisme. Door de vele mooie beloftes die niet
gestand worden gedaan is het geloof in de grote ideologieën en de grote godsdiensten zwaar geschokt. We
leven in het tijdperk van het grote ongeduld. Dit is een lastige positie voor
politici,die met individuele belangen te maken krijgen en niet meer met het
algemeen belang. Dezelfde overwegingen trof ik aan bij Tinneke Beeckmans, de
schrijfster van Macht en onmacht. De moderne gevestigde democratie heeft
inderdaad een groot probleem.
Nu het jaar 2016 op zijn laatste benen loopt,
passen zulke weemoedige gedachten ons wel. Er zijn meer dan voldoende
voortreffelijke analyses van de situatie waarin onze wereld zich bevindt.
Duidelijk is dat we net als in de 16e eeuw, de eeuw van Thomas More,
op een keerpunt staan. Alleen niemand heeft de oplossing in handen. Net als
destijds zal het wel weer met vallen en opstaan gepaard gaan. Hopelijk niet met
de oorlogen van destijds.
In deze berichten heb ik mijn focus
hoofdzakelijk gericht op de Laarbeekse raad. Steeds meer bekruipt mij het
angstige gevoel dat het de raad ontbreekt aan visie. In dit verband moet ik steeds denken aan het
boek Prediker waarin gezegd wordt dat het volk ten onder gaat door een gebrek
aan visie. De Laarbeekse raad kent geen echte visionairs. Dit is m.i. ook de
verklaring voor het ontbreken van echte kwaliteit in het debat in de raad. Het
gaat over alles en nog wat, maar nauwelijks nog over zaken die er echt toe
doen. De grote visie en de echte bevlogenheid ontbreken. Dit verklaart
waarschijnlijk ook de veelheid aan akkefietjes die zich in de raadszaal van
Laarbeek voordoen. Waar visie ontbreekt regeert de armoede.
Nagenoeg alle fracties kijken in de MooiLaarbeekKrant
deze week terug op de behandeling van het
voorstel een Ondernemersfonds in te
stellen. Wat opvalt is dat veel van deze artikelen alleen maar ingaan op
randverschijnselen. De principiële vraag komt nauwelijks aan de orde. We zien
een raad die moeite heeft om haar verantwoordelijkheid op te pakken. Twijfel
aan draagvlak is legitiem, maar mag niet afleiden van de hoofdzaak. En dat deed
het afgelopen donderdag in de raad wel.
Gelukkig heeft de coalitie uiteindelijk het collegevoorstel
gesteund, al was daar wel een onzinnig amendement van de fractie-ABL voor
nodig. De fracties Biemans en PNL stemden op verschillende gronden tegen.
Jammer.
