Een motie over de weg.
Natuurlijk kunnen inzichten in de loop van de tijd veranderen.
Voortschrijdend inzicht noemen we dat meestal. In feite geef je dan toe dat je
je vergist hebt. De buitenwereld heeft daar bijna altijd moeite mee en blijft
het je nadragen. Het wordt in de praktijk meestal niet ervaren als een bewijs
van sterkte en durf. In tegendeel, de buitenwereld ziet er meestal een teken
van zwakte in. Het been stijf houden, ook al is het tegen beter weten in,
levert vaak meer krediet op .
Waarom schrijf ik het bovenstaande op? Niet omdat ik op een bepaald
punt een draai wil maken, maar omdat ik zie dat de tegenstanders van De Ruit
het been stijf houden . Zij zijn momenteel bezig met een eensluidende motie die
in de betrokken gemeenteraden aan de orde zou moeten komen voor de geplande
ontmoeting tussen de gedeputeerde plaats
vindt en voor de vergadering van Provinciale
Staten,waarin de Staten een besluit over De Ruit gaan nemen. Een laatste
stuiptrekking , een laatste wanhoopspoging om De Ruit tegen te houden? Ik kan
het niet anders zien.
De tegenstanders hebben zich ingegraven en willen koste wat het kost
hun gelijk halen. Dat is op zich hun goed recht. Ik vind het alleen jammer dat
er tussen voor- en tegenstanders geen
communis opinio te bereiken was over een voor alle partijen acceptabel
compromis. Met een verdeelde regio wordt de kans op een mislukking alleen maar
groter alsook de kans dat de toegezegde miljoenen van het Rijk naar andere
projecten gaan. Hoogstwaarschijnlijk buiten de regio.
Is dat wat we willen?
Voor reactie wphvanosch@onsbrabantnet.nl of bel 0653627185
